Το ουμανιστικό κίνημα υπήρξε καθοριστικό για τη δυτική σκέψη και την ιστορία των ιδεών και, κατά συνέπεια, για τη μουσική, αναζωογονώντας, ταυτόχρονα, το ενδιαφέρον για τον αρχαίο κόσμο. Ο αναγεννησιακός Ουμανισμός συνδέεται με την αναβίωση του αρχαίου πνεύματος σε επίπεδο φιλοσοφικό, πολιτιστικό και ιδεολογικό.

Στο πλαίσιο αυτό οι ουμανιστές έμεναν αμήχανοι, μη γνωρίζοντας τίποτα για τη μουσική των αρχαίων. Ως εκ τούτου, ο μουσικός πειραματισμός στην απαγγελία αρχαίων κειμένων με αυτοσχεδιαστική μουσική άρχισε να διαφοροποιεί το «μεσαιωνικό» μοντέλο μουσικο-ποιητικών μορφών του 15ου αιώνα. Η ολοένα και μεγαλύτερη τάση για έκφραση του ποιητικού κειμένου, της μετρικής και του νοήματός του έφεραν δραματικές αλλαγές στη μουσική πραγματικότητα της Αναγέννησης αλλά και του Μπαρόκ.

Η μονογραφία αυτή απευθύνεται τόσο στο ειδικό μουσικόφιλο κοινό όσο και σ’ ένα κοινό με ευρύτερο ενδιαφέρον για την Αναγέννηση και την ιδεολογία της εποχής.