Γιατί διώχθηκαν οι Εννέα Μούσες από την Ομόνοια; Πώς ήταν κάποτε η Πανεπιστημίου; Γιατί το άγαλμα του Κολοκοτρώνη δεν βρίσκεται στο Σύνταγμα; Ποιο ερωτικό πάθος διηγείται η πλατεία Βικτωρίας; Πώς θα μπορούσε να είναι σήμερα η Αθήνα; Η ιστορία και οι περιπέτειες των νεότερων γλυπτών της πρωτεύουσας μέσα από ντοκουμέντα και φωτογραφίες.

Αν η Ελλάδα είχε κυβέρνηση, τα ορυχεία και τα λατομεία θα ήταν αρκετά για να την κάνουν πλούσια, έγραφε ο Edmond About στις αρχές της δεκαετίας του 1850, υπονοώντας και την αδιαφορία της χώρας για την τέχνη της μαρμαρογλυπτικής. Το ζήτημα των δημόσιων γλυπτών του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας παραμένει από τότε ανοιχτό. Διαφορετικές αισθητικές αντιλήψεις, θρησκευτικές προκαταλήψεις, ιδεολογίες, ακόμα και ψηφοθηρικές σκοπιμότητες, αλλάζουν, από τα μέσα του 19ου αιώνα, σταδιακά την εικόνα της Αθήνας και συχνά προκαλούν διαμάχες στις οποίες εμπλέκονται κυβερνήσεις, καλλιτέχνες, εφημερίδες και προσωπικότητες κάθε περιόδου.

Μέσα από την αναδίφηση ενός δυσπρόσιτου πλέον υλικού, μέσα από ντοκουμέντα και φωτογραφίες, ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Δημήτρης Παυλόπουλος παρακολουθεί την πορεία της νεότερης ελληνικής γλυπτικής, μιλά για τα καλλιτεχνικά εργαστήρια και σπουδαίους γλύπτες, ανιχνεύει ισχυρά πρόσωπα πίσω από τα μνημεία, βοηθά να σχηματίσουμε μια νέα, σαφέστερη, εικόνα του κέντρου της Αθήνας και του πώς διαμορφώθηκε.