Ο παρών συλλογικός τόμος επιχειρεί να αμφισβητήσει τον στιγματισμό του γλωσσικού λάθους ως ταμπού και ως εμπόδιου στην εξέλιξη της επικοινωνίας. Παράλληλα, συνδέει το λάθος με τις έννοιες της ελευθερίας, της φαντασίας και της δημιουργίας, ακόμη και της ανταρσίας απέναντι σε κατεστημένες δομές, ασφαλώς και γλωσσικές. Ο φόβος για την πρόληψη ή την αποφυγή του λάθους ενδεχομένως οδηγεί σε αναστολή της επικοινωνιακής πρωτοβουλίας από την πλευρά του ομιλητή που αναγκάζεται να σιωπήσει, ώστε να αποφύγει τη δημόσια αποκάλυψη της υποτιθέμενης κατωτερότητάς του. Και μια επικοινωνία σε αναστολή ή σε εγκατάλειψη ενδεχομένως ισοδυναμεί με μια μειοδοσία απέναντι στη διεκδίκηση της βαθιάς κατανόησης, αλλά και με μια πιθανή εγκατάσταση παθητικότητας απέναντι στις εξουσίες και τις δικές τους ρητορείες.


Τα κείμενα γράφουν οι: Προκόπιος Παυλόπουλος, Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή, Σταματία Κουτσουλέλου, Κώστας Δ. Ντίνας, Παναγιώτα Μπεκάκου, Ασημάκης Φλιάτουρας, Γιώργος Ι. Ξυδόπουλος, Ναπολέων Σπ. Μήτσης, Αθανάσιος Μιχάλης, Ελένη Γρίβα, Ιφιγένεια Κωφού, Νικολέττα Τσιτσανούδη-Μαλλίδη, Νικόλας Πρεβελάκης.