Στις αρχές Ιανουαρίου 1941, ο γνωστός συγγραφέας Στρατής Μυριβήλης, ξεκίνησε για το Αλβανικό Μέτωπο, προκειμένου να καλύψει με σειρά ανταποκρίσεών του –για λογαριασμό της ιστορικής εφημερίδας Ακρόπολις– την πορεία και τις πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγονταν τότε στα χιονοσκέπαστα βουνά της Ηπείρου.

Οι ανταποκρίσεις δημοσιεύθηκαν από τις 12 Ιανουαρίου έως τις 22 Φεβρουαρίου με γενικό τίτλο Σκέψεις ενός συγγραφέα πάνω στον πόλεμο.

Αργότερα, τον Απρίλιο του 1941, ως απεσταλμένος της εφημερίδας Νίκη, έστειλε τρεις ακόμη ανταποκρίσεις.

Μέσα από τα 23 αυτά κείμενα, ο διεθνούς φήμης Έλληνας συγγραφέας καταγράφει όσα το έμπειρο από πολέμους μάτι του συλλαμβάνει, μετουσιώνοντας σε γραπτό λόγο σκέψεις και συναισθήματα, που σε περιόδους ειρήνης δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποτυπωθούν στο χαρτί.

Μιλάει για την ανδρεία και τον ηρωϊσμό φαντάρων και αξιωματικών, επαινεί σε πολλές περιπτώσεις την αυτοθυσία τους, χλευάζει, με τον δικό του τρόπο, τους Ιταλούς, κάνει ιδιαίτερες αναφορές στα μεταγωγικά του στρατού –κυρίως τα μουλάρια– επισημαίνοντας την αξία τους, επιχειρεί να δώσει με μικρές αριστουργηματικές πινελιές προσωπικές στιγμές των ανθρώπων που πολεμούν στην πρώτη γραμμή, αλλά και κάποιων που βρίσκονται στα μετόπισθεν. Θα έλεγε κανείς ότι τα κείμενά του αποτελούν μια μικρή τοιχογραφία της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας εν καιρῴ πολέμου.

Μέσα από τα δημοσιογραφικά-λογοτεχνικά αυτά κείμενα ξεδιπλώνεται, με μαεστρία σπάνια, ο δημοσιογράφος Μυριβήλης, που, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του, πιστοί στο λειτούργημα αυτό, θέλησε να μας χαρίσει ίσως μερικές από τις ωραιότερες σελίδες της ηρωϊκής πεζογραφίας εκείνης της εποχής.