Η παρούσα μελέτη ασχολείται με το πώς πότε και γιατί το λαϊκό θέατρο επηρέασε τον χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και τη διαμόρφωση της κουλτούρας του ελληνικού λαού από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως σήμερα. Επιδιώκει να καλύψει ένα κενό στη σύγχρονη βιβλιογραφία καθώς έως σήμερα δεν υπάρχει καμιά μελέτη που να ασχολείται με την επιρροή που άσκησε το λαϊκό θέατρο στο σύνολό του στη διαμόρφωση της κουλτούρας του ελληνικού λαού.

Το πρώτο κεφάλαιο καταγράφει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο κατά το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο κινείται η μελέτη.
Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρει τις ήδη υπάρχουσες θεωρίες και έρευνες που έχουν σχέση με το θέμα μας. Κάποιες από αυτές είναι ιδιαίτερα χρήσιμες γιατί θα μας βοηθήσουν να δώσουμε από την αρχή απαντήσεις σε ζητήματα που έχουν σχέση με το λαϊκό θέατρο και τις μορφές του και κάποιες άλλες θα χρησιμοποιηθούν ως βάση πάνω στην οποία θα ολοκληρωθεί η μελέτη μας.
Το τρίτο κεφάλαιο καταγράφει την ιστορική διαδρομή του λαϊκού θεάτρου από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως σήμερα. Ορίζει τους σημαντικότερους σταθμούς της και εντοπίζει τις συνθήκες και τα γεγονότα που την επηρέασαν.
Επίσης παρουσιάζει συνοπτικά την ιστορία του αστικού θεάτρου στο ελληνικό κράτος. Στο τέλος εντοπίζει τις σχέσεις ανάμεσα στο αστικό και στο λαϊκό θέατρο, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούσαν αλληλοεπηρεάζονταν και αντάλλασαν υλικό, και προσπαθεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα για το εάν και πότε το λαϊκό θέατρο επηρέασε την εξέλιξη του αστικού ή και το αντίθετο.
Το τέταρτο κεφάλαιο εντοπίζει τις αλληλοεπιδράσεις ανάμεσα στο λαϊκό θέατρο και στην ελληνική κοινωνία. Συσχετίζει την εξέλιξη του λαϊκού θεάτρου με την ταυτόχρονη εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και αναζητεί τις μεταξύ τους σχέσεις. Εξετάζει τις επιμέρους παραμέτρους που καθόριζαν τη σχέση ανάμεσα στην επίσημη εκπαίδευση της χώρας και το λαϊκό θέατρο. Εντοπίζει το ρόλο που έπαιξε το λαϊκό θέατρο στη διαμάχη για το γλωσσικό ζήτημα που υπήρξε ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα που απασχόλησαν τον πνευματικό κόσμο του έθνους πριν και μετά την απελευθέρωση.
Το πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζει τις σημαντικότερες πρωτοβάθμιες μορφές του λαϊκού θεάτρου, όπως η μέρα της μαμής, το δικαστήριο, η σκυλοδευτέρα και άλλα, ακολουθώντας όσο είναι δυνατόν τον ημερολογιακό κύκλο.
Το έκτο κεφάλαιο παρουσιάζει τις εξελιγμένες μορφές του λαϊκού θεάτρου όπως το κουκλοθέατρο, ο Καραγκιόζης και άλλα.
Χρησιμοποιώντας όλο το παραπάνω υλικό η μελέτη καταλήγει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα που έχουν σχέση με την ιστορική διαδρομή του λαϊκού θεάτρου μέσα στην ελληνική κοινωνία, τη συμμετοχή του στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ελληνικού λαού, τη σχέση του με τον παραδοσιακό πολιτισμό και την προφορική παράδοση, τη δυνατότητα του να αποτελεί τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης για μεγάλο μέρος του λαού, την ικανότητά του ή όχι να επηρεάζει τα ιστορικά γεγονότα και την άρρηκτη σχέση του με τη ζωή της κοινότητας στο πλαίσιο της οποίας αναπτύχθηκε.