Με αυτόν τον τρόπο, άνοιγε διάλογο με τον θεό για την τύχη του κόσμου. Κι αυτό του έδινε δύναμη να υπομείνει τα πάνδεινα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο, να αναλογίζεται με τρόμο την ημέρα που θα σταμάταγε το μαρτύριο του ασβεστωμένου κύκλου. Έτσι, ένα πρωινό αντί να οδηγηθεί στο σημείο όπου οικειοθελώς εγκατέλειπε το σώμα του, βρέθηκε στο χειρουργείο εκστρατείας του στρατοπέδου. Είστε εντελώς τρελοί διαμαρτυρήθηκε ο Περικλής. Η θέση μου είναι κοντά στα περιστέρια, στις κουρούνες και στον μάγειρα της οχτωβριανής επανάστασης. Εκείνον με το σουβλερό μουσάκι, όταν τάισε με μπλιγούρι πασπαλισμένο ελπίδες, τον περιούσιο λαό πασών των Ρωσιών. Τρελός είσαι και φαίνεσαι, απάντησαν μ’ ένα στόμα οι νοσοκόμοι, και βάλθηκαν να του σφραγίζουν τα χαλασμένα δόντια με το ρετσίνι των σχίνων της λησμονιάς. Λοιπόν, δεν θα μπορεί πια να ισχυριστεί στους ανακριτές, ότι δυσκολεύεται να μασήσει το ξεροκόμματο της εθνικοφροσύνης, εξήγησε αργότερα ο αρχίατρος.