Γεωργία Κακαλοπούλου-Ρόδα στην καταιγίδα-εκδόσεις Λιβάνη

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μετά το «Όσα θ’ αγαπήσεις είναι ξένα» που μας είχε ταξιδέψει νοερά στην Ιαπωνία, στη χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου και μας είχε γνωρίσει μια άλλη κουλτούρα και ανθρώπινη συμπεριφορά, η Γεωργία Κακαλοπούλου επιστέφει στη χώρα μας. Και συγκεκριμένα στην Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς, στην πατρίδα του μεγάλου μας Ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Εκεί που ταξιδεύει ο νους όλων μας όταν ακούμε το όνομα της. Η Μονεμβασιά, που ήταν για εκείνον το πέτρινο καράβι που τον ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Η Κατερινιώτισσα και ομότεχνη συγγραφέας μάς γνωρίζει τούτο τον άγριο τόπο μέσα από το μυθιστόρημα της «Ρόδα στην καταιγίδα» από τις εκδόσεις Λιβάνη, δίνει ανάσα στους ήρωες της και μας παρασέρνει στις εικόνες της διαβάζοντας το απνευστί. Δε θέλουμε να το αφήσουμε από τα χέρια μας γιατί είναι ένα ερωτικό-αστυνομικό θρίλερ και η δράση του είναι συνεχής. Η αυτογνωσία όμως είναι παρούσα μέσα στο ερωτικό μυστήριο. Σε όσα βιβλία της έχω διαβάσει, δεν ξέρω γιατί αλλά η γραφή της μου αρέσει και με χαλαρώνει. Γιατί δεν είναι μόνο ερωτική το είδος της γραφής της αλλά κάτι πιο βαθύ που με έλκει. Η Κακαλοπούλου βάζει τη πινελιά της, τα μηνύματα της και με κερδίζει. Και πιστεύω όχι μόνο εμένα αφού έχει ένα σταθερό αναγνωστικό κοινό σε όποιο νέο βιβλίο εκδίδει.

Όσοι δεν έχουμε ταξιδέψει μάλιστα στο άλλο άκρο της Ελλάδας, πιστεύω πως καταφέρνει να μας τοποθετήσει στο κάδρο της και να περπατήσουμε στα σοκάκια της Καστροπολιτείας.. Ο Ιάσονας, ο Μάριος, η Ηλιάννα, η Πωλίνα, η κυρία Μάνια, ο Μιχάλης, η Βάσια, η Ίντιθ και άλλοι πρωταγωνιστές ή δευτεραγωνιστές σε ταξιδεύουν μέσα στα σοκάκια του κάστρου, στους απότομους και αιχμηρούς βράχους, στα αρώματα των λουλουδιών. Σε οδηγούν στα κύρια σημεία εισόδου και εξόδου στην Κάτω πόλη, όπως στην κεντρική πύλη στο δυτικό τείχος, στην έξοδο προς τη θάλασσα στο νότιο τείχος, το «Πορτέλλο», στην ανατολική πύλη και εκεί πουαρχίζει η ανάβαση στο κάστρο στα βόρεια. Νιώθεις πως αν πας προς τη Μονεμβασιά, αφού το διαβάσεις, θα τα δεις όλα μπροστά σου και τίποτε δε θα σου φαίνεται ξένο. Νιώθεις πως θα γνωρίσεις την Αγορά ή τον Φόρο, όπως τη λένε, πως θα περπατήσεις με την Ηλιάννα που θα σε συνοδέψει στο μαγαζί ζαχαροπλαστικής που κατέχει. Θα πας στο σπίτι της στο Γεωργίτσι και θα γνωρίσεις τη μητέρα της. Θα περπατήσεις προς τη θάλασσα και θα αντικρίσεις το τρικάταρτο καράβι του Ιάσονα, το «Μαύρο πετράδι» και τους δυο πιστούς του ναυτικούς, τον Χόρχε και τον Εδουάρδο. Οι εικόνες εναλλάσσονται συνεχώς, τα συναισθήματα αλλάζουν και εμφανίζονται ήρωες που άλλους τους συμπαθείς πολύ και με άλλους παλεύεις άγρια προκειμένου να προστατέψεις την Ηλιάνα από ιδανικά και αξίες που έχουν ξεφτίσει. Όπως η απληστία για το χρήμα και τα προσωπικά συμφέροντα που όλα χάνονται στην δύναμη του. Εκβιασμοί, θάνατοι, εκδίκηση περιπλέκονται μέσα στο μυθιστόρημα και όλοι οι ήρωες αναζητούν τη λύτρωση και την αποκατάσταση της αλήθειας. Όλοι ζουν μέσα σε ένα τόπο άγριο όπου δημιουργούνται ψευδαισθήσεις και κονταροχτυπιούνται ανάμεσα στο αγνό και το ψεύτικο. Μπορεί να νικήσει το χρήμα τον έρωτα και μέχρι ποιο σημείο; Πόσες αντοχές μπορεί να σηκώσει μια ψυχή και μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος άνθρωπος όπως ο Ιάσονας για να εκδικηθεί; Πόσο μπορούν να αλλάξουν οι ανθρώπινες συμπεριφορές στην πορεία του δυνατού αυτού μυθιστορήματος; Η πρωταγωνίστρια, η Ηλιάνα γίνεται η εμμονή του Ιάσονα. Είναι θύτης και θύμα κουβαλώντας όλο το μυστήριο και τη γοητεία αυτού του τόπου. Βλέπει εχθρούς στο διάβα της περισσότερους από ότι νομίζει. Οι απώλειες έρχονται απανωτές ακόμη και από το οικογενειακό της περιβάλλον που δεν το περίμενε. Η απληστία για μια πλούσια ζωή καταφέρνει τα πάντα. Ακόμη την προδοσία μέσα από τον δόλο. Ποιος θα το περίμενε! Τους παιδεύει τους ήρωες της η Κακαλοπούλου μέχρι τέλους. Τους ψυχογραφεί, τους δίνει όλα αυτά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία μας. Ιδιαίτερα τον Ιάσονα που μέχρι πριν να έρθει η λύτρωση του, κονταροχτυπιέται με τα θέλω του, τα βιώματα του, την τελική του επιθυμία για την πραγματική ζωή. Από τη θάλασσα έρχεται ο Πόλεμος ή ο Έρωτας τελικά; Πόση δύναμη έχει; Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας συγγραφέας τους ήρωες του; Ποια είναι τα ανθρώπινα όρια και πως αλλάζουν ώστε το θανάσιμο μίσος να σφιχταγκαλιαστεί με τον έρωτα; Κι εκεί που κυλά το μυθιστόρημα και σε παρασέρνει εμφανίζεται το πνεύμα της Ρωξάνης που τριγυρίζει στους δρόμους και στις ακτές του τόπου. Ξωτικό; Θα δείτε μόνοι σας τη σχέση της Ρωξάνης με τους ήρωες. Τον παραλληλισμό της με την Ηλιάννα. Είναι πολύ όμορφη η ιστορία που σε οδηγεί αναγνώστη σε άλλα μονοπάτια. Έχει αυτό το ταλέντο η συγγραφέας. Μικρές πινελιές, όμορφες εικόνες που σε χαλαρώνουν από την έντονη δράση. Τελικά πόσες καταιγίδες μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος στη ζωή του; Πολλές θα έλεγα μέχρι να έρθει στα βήματα που θα τον περπατήσει παρακάτω. Ο Νίκος Καζαντζάκης έλεγε πως ο άνθρωπος αντέχει περισσότερο από το σίδερο και το ατσάλι. Ίσως γι αυτό η συγγραφέας τους δοκιμάζει τόσο πολύ. Τεντώνει το σχοινί όσο δεν πάει άλλο, για να δοκιμάσει μέχρι που θα φτάσουν τα όρια του. Αν ζωντανέψετε τους ήρωες μπροστά σας θα δείτε πως δεν είναι ακριβώς μυθοπλαστικά τα πρόσωπα. Δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Είναι κομμάτια του υποσυνείδητου μας που τα έχουμε καλά κρυμμένα μέχρι να βρουν την ευκαιρία να έρθουν στην επιφάνεια. Παλεύουμε μαζί τους μέχρι να νικήσουμε ή να νικηθούμε. Μέχρι να κερδίσει το φως ή το σκοτάδι. Το τι μας επιφυλάσσει το μυθιστόρημα θα το διαπιστώσετε μόνοι σας. Εγώ πάντως το απόλαυσα και σας το προτείνω. Καλοτάξιδο να είναι!

«Κάποιοι έλεγαν πως ο άνθρωπος γίνεται, μα η κυρά Μάνια πίστευε ακράδαντα πως ο άνθρωπος γεννιόταν. Φύτρες μέσα του οι σκοποί, οι συμπεριφορές, γραμμένα όλα στον γενετικό κώδικα ή κουβαλημένα όλα από την ψυχή που χώρεσε σε μια οκά σάρκα για να κάνει ένα κύκλο ζωής.»

«Η ζωή, η μοίρα, ο Θεός είχαν τον τρόπο να πληρώσουν τα χρωστούμενα στους ανθρώπους»

«Πλούτος γύρω..πλούτος δίχως ελπίδα. Όσα ψηφία κι αν βάλεις πίσω από το μηδέν, μηδέν θα σου δώσουν αποτέλεσμα»

ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ !! Λίτσα Κοντογιάννη

Χωρίς καμία αμφιβολία, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εξαιρετικό, δυνατό και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα του.

Σε κάθε βιβλίο της η κυρία Κακαλοπούλου καταπιάνεται και με ένα διαφορετικό θέμα, όπως τη μεταφυσική, τη διαφορετικότητα κλπ., αλλά κάθε φορά έχει σαν «καπετάνιο» τον έρωτα, τον απόλυτο, τον ένα και μοναδικό, τη κινητήρια δύναμη της ζωής, που τα σαρώνει όλα.

Αυτό το μυθιστόρημα διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου σε περιοχές της μαγικής Μονεμβασιάς, από την άκρη του χωριού Γεωργίτσι, που θεωρείται «το μπαλκόνι ου Ταΰγετου», στη Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς και στη θάλασσα που τη βρέχει.

Ήρωες αυτής της ιστορίας ένα ζευγάρι, απόλυτα ανθρώπινο, με τις αδυναμίες του, και με απίστευτη δύναμη ψυχής, αλλά μέχρι να γίνουν πραγματικά ζευγάρι γίνονται πρώτα θύματα ατόμων που είναι γεμάτοι από μίσος, μοχθηρία, απληστία ακόμα και του πολύ στενού τους περιβάλλοντος. Πρέπει να παλέψουν με πολλά, ακόμα και για τη ζωή τους, αλλά προ πάντων με τον εαυτό τους, και με τις τύψεις τους για όλα όσα κάνουν. Το ερώτημα είναι, θα βγουν αλώβητοι από όλον αυτόν τον κυκεώνα παθών που τους μετατρέπει αυτόματα από θύματα και σε θύτες;

Κατά τη διάρκεια της αφήγησης ανακαλύπτουμε πως το κακό και το καλό συνυπάρχουν μέσα μας, αλλά τελικά κάνουμε μια συνειδητή επιλογή, τι θα ακολουθήσουμε. Όλοι οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος, που είναι απόλυτα αληθοφανείς, αποδεικνύουν αυτή τη διαπίστωση.

Ακόμα και ο μεγάλος έρωτας μπορεί να μετατραπεί πολύ εύκολα σε απέραντο μίσος, και το αντίθετο μάλιστα. Για αυτό μας έχουν διαβεβαιώσει και άτομα παλιότερων γενεών. Πολλοί από μας θα το θυμούνται αυτό.

Παρ’ όλο που βλέπουμε πως η ψυχή των κύριων χαρακτήρων καταλαμβάνεται αρκετές φορές από το σκοτάδι, η γραφή της συγγραφέως μας δεν είναι διόλου απαισιόδοξη και σκοτεινή, αντιθέτως παραμένει απόλυτα φωτεινή κατά τη διάρκεια όλης της αφήγησης, και μέχρι το τέλος.

Είναι ένα βιβλίο με μπόλικο μυστήριο, πλεκτάνη και αγωνία. Θα επέλθει στο τέλος η κάθαρση και η λύτρωση; Μένει σε σας να το ανακαλύψετε, αλλά προπάντων απολαύστε την όλη ιστορία.