Τα δοκίμια αυτού του βιβλίου ακολούθησαν, και σε κάποιο βαθμό συμπλήρωσαν, την προγενέστερη μελέτη μου για Το Αρχιτεκτονικό Ανοίκειο που είχε εκδοθεί οκτώ χρόνια νωρίτερα. Κοινή αφετηρία και των δύο ήταν η εμφανής πολιτιστική επίδραση της ανάδυσης της ψυχανάλυσης ως μέσο αντιμετώπισης της μοντέρνας αποξένωσης, ξεκινώντας από τα τέλη του 20ού αιώνα με τον Freud και καταλήγοντας στην επαναδιατύπωση των αρχών της από τον Lacan κατά την δεκαετία του 1960. Ωστόσο, ενώ η θεωρία του ανοίκειου αφορούσε ειδικότερα τον εσωτερικό χώρο, οι θεωρήσεις της παρούσας συλλογής αναφέρονται στις αστικές επιπλοκές της ψυχανάλυσης, τις διάφορες «φοβίες» που συνδέθηκαν αρχικά με την ταραχώδη εμπειρία της νέας μητρόπολης, τους ανοιχτούς της χώρους και τους εσωτερικούς της περιορισμούς. Οι Χωρικές Στρεβλώσεις ξεκινούν με μια ανίχνευση των εννοιών της αγοραφοβίας και της κλειστοφοβίας παράλληλα με την ανάδυση του δυναμικού χώρου στην αρχιτεκτονική σκέψη. Ακολουθεί μια σειρά αναλύσεων αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών έργων, σε διάφορα εικαστικά και πλαστικά μέσα, για τα οποία υπήρχε φαινομενικά η ανάγκη μιας νέας ερμηνείας εκτός του συνηθισμένου αναλυτικού πλαισίου της ιστορίας της τέχνης. Τα έργα αυτά δεν επιλέχθηκαν ως τα πλέον αντιπροσωπευτικά αντικείμενα της παγκόσμιας σταρ-αρχιτεκτονικής. Αντίθετα, επικεντρώθηκα στο έργο καλλιτεχνών και αρχιτεκτόνων που διαπραγματεύτηκαν τη φύση του μοντέρνου δημόσιου χώρου.

(Anthony Vidler, από τον Πρόλογο)