https://pagetrail.blogspot.com/2020/1...Ο Άρης είναι ένας νεαρός, όμορφος και επιτυχημένος αρχιτέκτονας. Η τέλεια όμως εικόνα που έχει χτίσει για τον εαυτό του γίνεται κομμάτια κάθε φορά που επιστρέφει στη μοναξιά του σπιτιού του. Εκεί οι ανασφάλειες και οι φοβίες που τόσο επιμελώς κρύβει, θεριεύουν. Γιατί ο Άρης είναι διαφορετικός. Η κοροϊδία και η περιθωριοποίηση που βίωσε κατά τα παιδικά του χρόνια και, κυρίως, ένα αποτρόπαιο γεγονός που τον στιγμάτισε κατά την εφηβεία τον κατατρέχουν και τον βυθίζουν όλο και περισσότερο στην απομόνωση. Αρνείται και μισεί τον ίδιο του τον εαυτό. Με τη βοήθεια του Ορέστη, του ψυχοθεραπευτή του, θα ξεκινήσει ένα επίπονο ταξίδι ψυχοθεραπείας με σκοπό να γνωρίσει τον εαυτό του, να τον αποδεχτεί και να τον αγαπήσει.Ο Διογένης Κοπανάκης, ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής (Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία και Ψυχοθεραπεία Σχημάτων), αποτυπώνει στο χαρτί μια ιστορία ψυχοθεραπείας που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Ο Άρης φοβάται να αντικρίσει τον εαυτό του κατάματα και έχει υψώσει ισχυρά τύχη άμυνας: την επίπλαστη εικόνα του τέλειου εαυτού του που δεν τον αγγίζει τίποτα. Παρόλο που δεν χάνει τις συνεδρίες με τον ψυχοθεραπευτή του, αρνείται να του ανοιχτεί και κλίνεται στο καβούκι του. Ακόμη κι όταν πια, μετά από μια πορεία δύσβατη, παραδεχτεί τη φύση του, ζητά από τον Ορέστη να τον αλλάξει(!), αδυνατώντας να εστιάσει στην ουσιαστική διάσταση των προβλημάτων του: την μη αποδοχή του εαυτού του. Έτσι ο Άρης αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολος θεραπευόμενος για τον Ορέστη με τον ίδιο τρόπο που πολύ συχνά συμβαίνει στα πραγματικά περιστατικά ψυχοθεραπείας. Ο ρεαλιστικός τρόπος απόδοσης των χαρακτήρων, της ιστορίας αλλά και της ίδιας της διαδικασίας της ψυχοθεραπείας (λόγω και της ιδιότητας του συγγραφέα), είναι ένα από τα δυνατά στοιχεία του μυθιστορήματος και το καθιστά ακόμη πιο ενδιαφέρον και δελεαστικό σαν μυθιστόρημα.Όμως το στοιχείο που με κέρδισε περισσότερο στον "Άρη" ήταν το βάθος της ανάλυσης της ψυχοσύνθεσης του κεντρικού ήρωα, με τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις κρυφές του επιθυμίες να ζωντανεύουν και να αποδίδονται στις σελίδες του βιβλίου με τρόπο παραστατικό και διαφωτιστικό. Επίσης, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες ψυχογραφικές ικανότητες του συγγραφέα, βρήκα ταιριαστές για την εξέλιξη της ιστορίας και τις αφηγηματικές τεχνικές του, με το παρελθόν του Άρη να αποκαλύπτεται σταδιακά, δημιουργώντας ένα πέπλο μυστηρίου και αγωνία στον αναγνώστη. Η πλοκή εξελίσσεται σε κανονικούς ρυθμούς, με τους απαραίτητους αφηγηματικούς χρόνους για ενδοσκόπηση να δίνονται στον Άρη, ενώ σε κανένα σημείο δεν αισθάνθηκα να με κουράζει.Σημειώνω επίσης την αποτελεσματική σκιαγράφηση του ψυχολογικού υπόβαθρου και της ιδιοσυγκρασίας όλων των ηρώων. Κανενός τους όμως, όπως είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό, η ψυχογραφική ανάλυση δεν φτάνει σε βάθος την ανάλυση του συναισθηματικού κόσμου του Άρη.Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει για τα σημεία εκείνα της αφήγησης όπου ο πρωταγωνιστής συνδιαλέγεται με τον εαυτό του, ζωντανεύοντας τον μπροστά στα μάτια του. Η τεχνική αυτή μου έδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ευκαιρία να "βιώσω" την ψυχοσύνθεση του Άρη, ενώ τα σημεία αυτά αποτελούν και τα πιο έντονα συναισθηματικά φορτισμένα σημεία της αφήγησης, χαρίζοντας τις απαραίτητες κορυφώσεις στο μυθιστόρημα.Συνοψίζοντας, ο Διογένης Κοπανάκης στον "Άρη" κατορθώνει να μας χαρίσει αυτό ακριβώς που υπόσχεται: ένα μυθιστόρημα ψυχοθεραπείας με ρεαλισμό, αγωνία, κορύφωση και με εις βάθος ανάλυση του ψυχισμού του κεντρικού του ήρωα. Ένα ταξίδι για την κατάκτηση της αυτογνωσίας και την αποδοχή του εαυτού του. Μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Ταξιδιώτες εμείς, οι αναγνώστες, και προορισμός η αποδοχή του δικού μας ξεχωριστού εαυτού...Την επόμενη φορά που θα αισθανθείς τη δική σου διαφορετικότητά ως πρόβλημα σκέψου το εξής: το πρόβλημα δεν είναι η διαφορετικότητά σου αυτή καθαυτή, ούτε ακόμη και το πόσο την αποδέχονται οι άλλοι, αλλά πρώτα από όλα το πόσο την αποδέχεσαι εσύ ο ίδιος... Αγάπα λοιπόν τον εαυτό σου!Διαβάστε την παρουσίαση του βιβλίου στο Page Trail:https://pagetrail.blogspot.com/2020/1...