"...πήρε το κουτί με τις κλωστές και άρχισε να κεντάει μια δαντέλα.Ωστόσο,μόλις έκανε μια βελονιά,την ξήλωνε.Κι αυτό γινόταν για ώρα.΄Ο,τι έκανε,της έβγαινε λάθος.Ράβε ξήλωνε,όπως ήταν η μοίρα της,που μέχρι σήμερα αποδείχτηκε ένα ατέλειωτο λάθος.Σαν μια δαντέλα που δεν θα τελείωνε ποτέ και κάθε βελονιά έκρυβε ένα μυστικό ή ένα ψέμα."

Ήταν, μια φορά κι έναν καιρό,ένα όμορφο κορίτσι,η Ελισσώ.Ζούσε,με την φτωχή της οικογένεια,σ΄ένα μικρό νησί του Αιγαίου κι έκανε όνειρα για τη ζωή της,αφού αγαπούσε ένα όμορφο παλικάρι,τον Φίλιππο.

Κάπως έτσι,θα μπορούσε να ξεκινάει η "Μυστική δαντέλα',το μυθιστόρημα της κυρίας Μαρίας Γαβριελάτου.Η ιστορία της Ελισσούς είναι μια δραματική εξιστόρηση.Σ΄ ένα νησί-της δικής μας φαντασίας-στις αρχές του 19ου αιώνα,ξετυλίγεται το κουβάρι μιας ιστορίας,που πλέκει μια μυστική δαντέλα με την ιστορία της δικής της ζωής.



Ενώ η μοίρα τής επιφυλάσσει μια ζωή δύσκολη,γεμάτη πόνο και απόγνωση,εκείνη καταφέρνει να πάρει πίσω τη ζωή της, να λυτρώσει και να δικαιώσει τους αγαπημένους της, που έφυγαν από τον κόσμο,αλλά και να ορίσει το μέλλον της.Η αφήγηση της συγγραφέως μας δίνει πληροφορίες για τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν η γυναίκα, το 1918,σε μια μικρή και απομακρυσμένη κοινωνία ενός μικρού νησιού.Οι γυναίκες δουλεύουν σκληρά,για να τα βγάλουν πέρα οι οικογένειές τους,τα κορίτσια προορίζονται να παντρευτούν,δεν έπρεπε να δίνουν δικαίωμα που θα προκαλέσει τα ήθη του τόπου.Η Ελισσώ είναι ένα κορίτσι ελεύθερο,δυναμικό,με όνειρα,μόνο που όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την εποχή που ζει.Η κλειστή κοινωνία του νησιού γίνεται αιτία,να υποκύψει σε ένα γάμο με τον πλουσιότερο άντρα του νησιού.Έτσι μπαίνει σε μια καινούρια ζωή,σαν "εργαλείο διεκπεραίωσης" των διεστραμμένων ορέξεων του Λέανδρυ Βραχνού.Τα δίδυμα αγόρια της θα κρατηθούν ενέχυρο στα χέρια του δυνάστη της.Όταν καταφέρει να γλυτώσει τη ζωή της(;)το μόνο που θα της δώσει δύναμη είναι ο σκοπός της:να γυρίσει στο νησί της,να πάρει τα παιδιά της,να εκδικηθεί όσους την κατέστρεψαν.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου πραγματεύεται τη ζωή της ηρωίδας στην Αθήνα και στον Πειραιά,του 1922.Η στιγμή που φτάνει στο λιμάνι συμπίπτει με την αποβίβαση των προσφύγων της Σμύρνης.Οι συγκυρίες θα παίξουν τον ρόλο της μοίρας για την Ελισσώ.Όσα έρχονται στη ζωή της τ΄ακολουθεί και δεν τα προκαλεί.Η πρόκληση για εκείνη είναι να τα διαχειριστεί.Το σθένος και η δύναμή της,ο σκοπός,η φιλία και η συμπόνοια θα γίνουν οι σπουδαιότεροι αρωγοί στην πορεία της προς τη λύτρωση.Ο χαρακτήρας της,από την άλλη,είναι το στοιχείο εκείνο που σε εποχές δύσκολες,ως προς τη γυναικεία χειραφέτηση,θα την βοηθήσει να πάρει σωστές και έντιμες αποφάσεις.Η Ελισσώ (Έλλη Βρεττού στην Αθήνα),είναι πειθαρχημένη,αυτάρκης,αλλά και ανεξάρτητη,πνεύμα ελεύθερο.Δεν ξεχνά ποτέ την γυναικεία της υπόσταση και με την εμφάνιση του Άγγελου κάνει τη μετάβαση από τη λανθάνουσα ερωτική της υπόσταση στη μεστή ερωτική πραγματικότητα,ανακαλύπτει την έννοια της αγάπης και της συνένωσης του θηλυκού με το αρσενικό.Όταν πάρει τον έλεγχο της ζωής της στα χέρια της,συνειδητοποιεί πως η ελευθερία και ο χαρακτήρας της ψυχής της γίνονται συνεργοί για να ισορροπήσει και να σχεδιάσει με ψυχραιμία τον τρόπο για να επιτευχθεί ο στόχος της.

Η ιστορία της ολοκληρώνεται στο τρίτο μέρος του βιβλίου,όταν πια επανακάμπτει στο νησί που ξεκίνησαν όλα.Εκεί,σημειολογικά,είναι το σημείο που θα ολοκληρωθεί ο κύκλος της ζωής της.Θα βιώσει την μητρότητα,που βίαια της πήραν,θα εκδικηθεί για την αποτρόπαιη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντί της,θα ξεκαθαρίσει και θα λυτρωθεί.Ενώ την έχουν αποτρέψει να επανέλθει στο νησί,που κατέστρεψε τη ζωή της,εκείνη γνωρίζει πως μόνο αν αντιμετωπίσει τους δαίμονές της θα κατορθώσει να εξαγνιστεί.Αντιμέτωπη με το μαύρο των παιδικών-εφηβικών της χρόνων,αναδύεται στο λευκό της ώριμης γυναίκας,κατασταλαγμένη και κοντά στην ευτυχία.

Τα παραμύθια έχουν,σχεδόν πάντα,ευτυχισμένο τέλος.Η ιστορία της Ελισσούς είναι αληθινή και της οφείλει ένα τέλος γαλήνιο.Έγινε θύμα του εγωισμού και της μικρότητας αλλά βρήκε τελικά ένα απάνεμο λιμάνι για να "αράξει" τη βασανισμένη της ζωή.

Η "Μυστική Δαντέλα" είναι ένα πολύ όμορφο μυθιστόρημα,γεμάτο συναισθήματα και η κυρία Γαβριελάτου έχει καταφέρει,με έναν τρόπο μαγευτικό,να μεταφέρει στον αναγνώστη όλα όσα νιώθουν και βιώνουν οι ήρωες του βιβλίου της.Οι διάλογοι πλαισιώνουν τη διήγηση και δημιουργούν ένα οικείο επικοινωνιακό πλαίσιο μεταξύ των πρωταγωνιστών του έργου και του αναγνώστη.Η προτροπή να επιλέξει ο καθένας, που διαβάζει το βιβλίο,το νησί που θέλει για να γνωρίσει την ιστορία της,δημιουργεί μια αμεσότητα,ένα μυστηριακό περιβάλλον.Δημιουργεί την αίσθηση πως η ιστορία γράφτηκε για τον καθένα ξεχωριστά.Απλοϊκή γραφή,ιδανική φόρτιση,μέσα από διαλόγους,εκεί που είναι απαραίτητο,πλοκή που συνεπαίρνει τον αναγνώστη,μερικά από τα χαρακτηριστικά της γραφής της συγγαρφέως.Πραγματικά το απόλαυσα.Σας συνιστώ να το διαβάσετε.