Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια προσπάθεια σε ένα πρώτο επίπεδο, το θεωρητικό, να αποσαφηνιστούν εννοιολογικά οι όροι διαθεματικότητα και σχέδια εργασίας, να αναλυθούν τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και τα στάδια εφαρμογής τους στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, να προταθούν σχέδια εργασίας με διαθεματικές προεκτάσεις και τρόποι εφαρμογής τους σε σχολικές δραστηριότητες Γυμνασίου, συνδέοντας τη θεωρία με τη διδακτική πράξη.

Η αναγκαιότητα προσαρμογής του εκπαιδευτικού συστήματος στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας επιβάλλει την υιοθέτηση νέων διδακτικών προσεγγίσεων, μεθόδων και αρχών διδασκαλίας. Σε αυτό το εκπαιδευτικό περιβάλλον οι μαθητές ενθαρρύνονται να ανακαλύπτουν, να ερευνούν, να αλληλεπιδρούν σε πραγματικές περιστάσεις επικοινωνίας και να συνεργάζονται. Μέσα από διαδικασίες διερευνητικές, βιωματικές και συνεργατικές οδηγούνται στην ανακάλυψη της γνώσης και αποκτούν δεξιότητες, στάσεις και συμπεριφορές, που αποβλέπουν στην ολόπλευρη ανάπτυξή τους και στη διεύρυνση των διδακτικών στόχων του σχολείου.

Το πλαίσιο αυτό θέτει τις βάσεις για την εφαρμογή της διαθεματικής προσέγγισης, η οποία διέπει από το 2003 τα ΔΕΠΠΣ και τα ΑΠΣ της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνάσιο). Παράλληλα, η μέθοδος project αξιοποιεί την προσέγγιση αυτή στην καθημερινή σχολική πρακτική, λειτουργώντας θετικά και σε πολλά επίπεδα στη μαθησιακή διαδικασία, ειδικά στα καινοτόμα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Βασικός στόχος της παρούσας εργασίας είναι να εξοικειωθούν οι εκπαιδευτικοί με τη διαδικασία των σχεδίων εργασίας, σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, ώστε να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν στη διδακτική πράξη σχέδια εργασίας που καλλιεργούν τις δεξιότητες του 21ου αιώνα. Παράλληλα να τους δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστούν με άλλους συναδέλφους τους, προκειμένου να εμπλέξουν τους μαθητές σε διερευνητικές και διαθεματικές διαδικασίες μάθησης. Τέλος, να ευαισθητοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί σε θέματα εκπαίδευσης για τη Αειφόρο Ανάπτυξη, με απώτερο στόχο την παραγωγή νέων ιδεών, τη βελτίωση της διαδικασίας της μάθησης και την εξασφάλιση κατάλληλου παιδαγωγικού κλίματος στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο.