Ο Ρολάν γράφει για τον Νερβάλ: Ο Νερβάλ θεωρεί τους μύθους σαν πραγματικότητες ενός ανώτερου κόσμου που φθάνουν σε μας υποβαθμισμένες, για να φανερωθούν κάτω από αναριθμητες μάσκες που συνθέτουν τις μορφές του αισθητού μας κόσμου, ενώ ο Ρισέ διαπιστώνει πως ο Νερβάλ είχε επίγνωση ότι κατεχόταν, ήταν ένας τόπος συγκέντρωσης των αρχετύπων του συλλογικού ασυνειδήτου, αυτό είναι που κάνει το έργο του παγκόσμιο και εξηγεί την αιφνίδια αύξηση της φήμης του ως του ποιητή του οποίου η ευαισθησία είναι τόσο καλά συντονισμένη με τη δική μας. Η Ανατολή για τον Νερβάλ είναι η Αίγυπτος, η Ελλάδα, ο Λίβανος, η Συρία και η Τουρκία. Το έργο που προκύπτει από τα ταξίδια του δεν θα μπορούσε να ταξινομηθεί: δεν είναι καθαρή βιογραφία, ούτε συλλογή μύθων ή βιογραφία, ούτε ταξιδιωτικό ημερολόγιο, αλλά όλα αυτά μαζί και άλλα τόσα.