Οφείλουμε ακόμα να μάθουμε πώς να είμαστε σύγχρονοι του Τζόυς.

Με αυτή τη φράση ξεκινάει ο Ρίτσαρντ Έλλμαν τη βιογραφία του Τζέημς Τζόυς (1882-1941), δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα του Οδυσσέα και της Αγρύπνιας των Φίννεγκαν.

Στην Επικίνδυνη γραφή ο Φεντερίκο Σαμπατίνι, καθηγητής σύγχρονης λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, συγκεντρώνει αποσπάσματα από τα μυθιστορήματα, τα δοκίμια, τις επιστολές και αυτοβιογραφικά κείμενα του Τζόυς, ξεδιπλώνοντας το πανόραμα της σκέψης του.

Ο συγγραφέας γράφει επικινδύνως όταν εξερευνά τους πιο κρυφούς μαιάνδρους της ζωής, μας λέει ο Τζόυς - ο αναγνώστης του Τζόυς πρέπει να είναι έτοιμος να διαβάσει επικινδύνως, να αντιμετωπίσει μια πορεία που, ακόμα και όταν φαίνεται εύκολη και ακίνδυνη, κρύβει στην πραγματικότητα μια διαρκή πρόκληση.

Το έργο του Τζόυς, υποδειγματικό και σήμερα, βυθίζει τις ρίζες του στο βάθος της ανθρώπινης εμπειρίας και την ίδια στιγμή την αποχωρίζεται, υπηρετώντας την πρόθεση όχι να απεικονίσει ή να περιγράψει, αλλά να αναδημιουργήσει ζωή από τη ζωή.

Το σημαντικό δεν είναι αυτό που γράφουμε αλλά πώς γράφουμε και, κατά τη γνώμη μου, ο σύγχρονος συγγραφέας πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα διατεθειμένος να ριχτεί στην περιπέτεια διατρέχοντας οποιονδήποτε κίνδυνο.