"Εβόρα, η καλή ώρα, η ωραιότερη στιγμή."Ένα βιβλίο που σε παίρνει απ΄το χέρι και σε περπατάει σε ξέφωτα, σε καταρράκτες, σε γλυκά καλοκαιρινά πανηγύρια, σε έναν τόπο που ο αέρας μυρίζει ελευθερία. Ελευθερία να δοθείς στην αγάπη, ελευθερία να ζήσεις μία ζωή που διαλέγεις ο ίδιος, ελευθερία να έρθεις αντιμέτωπος με το αγρίμι που κρύβεις μέσα σου χωρίς να το κρίνεις μα και δίχως να το αφήνεις να σε κατασπαράξει. Μετά από καιρό διάβασα ένα βιβλίο με ήρωες-έμπνευση. Ήρωες που σου ψιθύριζαν: “κοίτα, υπάρχει κι αυτή η αγάπη, υπάρχει κι αυτή η ζωή, και η απόφαση να ζήσεις αληθινά είναι κάπου εκεί ανάμεσα στα δάχτυλά σου”.Το βιβλίο έχει μία πλοκή που δεν σ΄αφήνει να το...αφήσεις, με έξυπνες ανατροπές την στιγμή πουχρειάζονται και λόγο ρέοντα, στρωτό, σε πολλά σημεία ιδιαιτέρως λυρικό.Στο μυαλό μου έρχονται τα λόγια του Χρόνη Μίσιου: “αφήνουμε τα πιο σημαντικά τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, ν’ απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατέβουμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας […]η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας… ”.Ο Κώστας Κρομμύδας μέσα από την “Εβόρα” του καταφέρνει να μιλήσει για όλα αυτά απευθείας στην καρδιά του αναγνώστη με την αμεσότητα και την καταιγιστική γραφή που μας έχει συνηθίσει (ή μάλλον "καλομάθει") στα μυθιστορήματά του.Ένα πράγμα μπορώ να πω με σιγουριά: κλείνοντας το βιβλίο, σίγουρα θα έχετε περάσει τη ζωή και τις επιλογές σας από ένα νοητό κόσκινο που μόνο παραγωγικό μπορεί να είναι!

Τι είναι η Εβόρα και πώς μπορεί να τη βρει κανείς; Πώς θα βοηθήσει τον άνθρωπο η επαφή του με τη φύση και με ποιον τρόπο θ’ αλλάξει η ζωή του αν σεβαστεί το οικοσύστημα του οποίου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος; Πόσο δυνατός είναι ο έρωτας της Αριάδνης και του Αντώνη; Γιατί στέρεψε η πηγή στο χωριό, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην υδροδότηση και τις καλλιέργειες; Γιατί αρχίζουν να εμφανίζονται λύκοι στο δάσος; Αυτά και άλλα ερωτήματα απαντώνται μέσα από μια συναρπαστική, ανατρεπτική ιστορία γεμάτη αγάπη, σεβασμό και άλλα δυνατά συναισθήματα.

Η Αριάδνη Νάστου είναι ειδικός ευζωίας, βοηθάει δηλαδή όσους αναζητούν προορισμό στη ζωή τους χρησιμοποιώντας μαζί τους τη δύναμη της φύσης και της αγάπης, και μένει κοντά στην Έδεσσα, όπου δημιούργησε την Εβόρα, έναν υπέροχο παράδεισο, για να δείξει στους ανθρώπους πώς να συνδεθούν ξανά με τη φύση. Είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας μέχρι τώρα. Η κοσμοθεωρία της και οι αντιλήψεις της είναι φτιαγμένες από γνήσια και αληθινή αγάπη για το περιβάλλον και φτάνει η στιγμή που γνωρίζει τον έρωτα μ’ έναν άνθρωπο που θα την εμπλουτίσει, θα τη βοηθήσει να γεμίσει περισσότερη αγάπη και μαζί θα ζήσουν υπέροχες στιγμές. Σύντομα όμως τα πάντα θ’ αλλάξουν…

Το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα είναι από τα πιο καλογραμμένα του και ένα από τα αγαπημένα μου για πολλούς λόγους: εντάσσει αρμονικά τη φύση στις ζωές των ηρώων του, δεν καταφεύγει σε υπερβολές, ακρότητες ή διδακτισμούς ως προς τη συμπεριφορά που οφείλουμε να υιοθετούμε απέναντι στο περιβάλλον, παραθέτει ακριβοδίκαια τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα της αλόγιστης χρήσης των αγαθών της σημερινής μας εποχής μα πάνω απ’ όλα συγκροτεί μια απρόβλεπτη πλοκή, γεμάτη πραγματικές εκπλήξεις, αποφεύγοντας κάθε στερεότυπο, για να τονίσει την καταδεκτικότητα, τη μεγαλοψυχία και την ανθρωπιά. Όλα αυτά δίνονται μέσα από μια σειρά γεγονότων που με κράτησαν ως το λυτρωτικό, συγκινητικό τέλος, χαρίζοντάς μου συγκίνηση και αισιοδοξία ταυτόχρονα. Οι ανατροπές είναι σα ν’ ακολουθούν ένα δικό τους μονοπάτι και δεν έρχονται βεβιασμένα να οδηγήσουν το κείμενο όπως θέλει ο συγγραφέας. Σέβονται ακόμη κι αυτές τη φύση και τη θέση των καταστάσεων, υπακούνε στους άγραφους νόμους της θείας δίκης και δίνουν με τον καλύτερο τρόπο μια από τις ωραιότερες ιστορίες για τον ρόλο του ανθρώπου μέσα στο περιβάλλον σε μια εποχή που αυτό καταστρέφεται. Προσέξτε πόσο ευρηματικά δένεται με την πλοκή μια αγέλη λύκων!

Εβόρα (γιατί όχι και «ευώρα») είναι ο δροσερός καιρός και τόπος, το σκιερό μέρος, όπου ευχαριστιούνται οι αισθήσεις, ευχαριστιέται και η ψυχή, συνεκδοχικά λοιπόν ο καθένας μας ζει για να ανακαλύψει τον δικό του παράδεισο, την Εβόρα του. Το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο στην ευεξία της ψυχής και στην αρμονία της φύσης, την οποία στις μέρες μας αντιμετωπίζουμε λανθασμένα, γιατί δεν κατανοούμε τον τρόπο λειτουργίας της. Η κλιματική αλλαγή αρχίζει δυστυχώς να γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της εποχής μας. Η επαφή με τη φύση βοηθάει στην καλύτερη ποιότητα ζωής και σε δυνατότερο ανοσοποιητικό του ανθρώπου, αφού μειώνει το στρες, που αποτελεί τη βασική αιτία πολλών διαταραχών. Οι πυρκαγιές σε Αμαζόνιο, Αυστραλία και Σιβηρία, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας κατά επτά εκατοστά μέσα σε είκοσι τέσσερα χρόνια και άλλες αλλαγές είναι απλώς «το κερασάκι στην τούρτα». Το νερό λιγοστεύει ή μολύνεται και ενώ εμείς το έχουμε σε αφθονία, για πολύ κόσμο είναι πολυτέλεια. Ο συγγραφέας κρατά σωστά τις ισορροπίες, δε λοιδωρεί, δεν είναι μονοδιάστατος, εκεί που υιοθετεί κάτι, αμέσως βάζει δίπλα του το αντίθετο ώστε να έχουμε σφαιρική άποψη για το περιβάλλον και για τους τρόπους που μπορούμε να βοηθήσουμε: «Πρέπει να καταλάβουμε πως άλλο πράγμα είναι η κλιματική διακύμανση και άλλο η κλιματική αλλαγή, που οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα… Οφείλουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, κυρίως για τις επόμενες γενιές» (σελ. 162). Και τι όμορφος παραλληλισμός: «Ο χειμώνας σού δίνει την ευκαιρία να αναλογιστείς ποιος είσαι και πού πας ώστε την άνοιξη να ντυθείς με τα καλύτερα φύλλα και τα ομορφότερα λουλούδια που υπάρχουν. Κι ύστερα πάλι από την αρχή» (σελ. 89).

Η Αριάδνη και ο Αντώνης έχουν πολλά κοινά και η ιστορία τους μου έδειξε πόσα λάθη κάνει ο καθένας μας στην καθημερινότητά του που αποδεικνύονται σε βάθος χρόνου ολέθρια για τον πλανήτη. Η αφήγηση εναλλάσσεται από τριτοπρόσωπη σε πρωτοπρόσωπη, κάτι που χαρίζει ποικιλία και διαφορετικές οπτικές γωνίες ενώ η κατεξοχήν τοποθέτηση των ηρώων στην ύπαιθρο δίνουν αφορμή για παραστατικές περιγραφές κοιλάδων, δασών, βουνών, ρυακιών και ποταμών, γεμάτων χρώματα, αρώματα, φως και αξέχαστη ομορφιά. Φυσικά ο γλυκύτατος, κάτασπρος Βόρας, που συμπορεύεται με τους χαρακτήρες, είναι υπαρκτός και μας περιμένει στο μέρος που ενέπνευσε τον συγγραφέα καθώς και … στην τελευταία σελίδα του βιβλίου!

Μέσα από τα σύντομα και γεμάτα εικόνες κεφάλαια ξεπηδάνε ενδιαφέρουσες ιδέες και για τον άνθρωπο, για το ψυχικό δέσιμο που ενώνει δύο αγνώστους που ίσως τυχαία ( ; ) συναντιούνται, για την ευτυχία, για τη δουλειά που χρειάζεται να κάνουμε ώστε να καταφέρουμε να ισορροπήσουμε όλα τα πρέπει που μας επιβάλλουν άθελά μας κ. π. ά. Τα παρακάτω είναι μια μικρή μόνο επιλογή από τη δουλειά που έχει ρίξει ο Κώστας Κρομμύδας για να παρουσιάσει εν συντομία και εύληπτα, όχι εις βάρος των εξελίξεων και της καθαυτής δράσεως, πόσα θετικά γνωρίσματα κρύβουμε μέσα μας και πόσο πολύπλοκα όντα είμαστε: Η ύπαρξή μας είναι δώρο της φύσης αλλά επιμένουμε να το αγνοούμε. Όλοι μας μπορούμε να βγούμε από δυσβάσταχτες καταστάσεις αρκεί να φανούμε γενναίοι και να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Μαθαίνουμε να αγαπάμε κυρίως από τη δουλειά που κάνουμε μέσα μας, αρκεί να ξέρουμε προς τα πού να πάμε. Η ζωή μας δεν έχει άλλο νόημα εκτός από αυτό που της δίνει ο καθένας από μας. Η μοναξιά είναι λυτρωτική όταν είναι επιλογή. Αναφέρονται ακόμη και οι δύσκολες διαπροσωπικές επαφές: «Μια σχέση χρειάζεται συνεχές ενδιαφέρον για να κρατηθεί ζωντανή. Η αγάπη και η φροντίδα πάνε μαζί. Αγαπά κανείς αυτό για το οποίο κοπιάζει. Για εκείνα που μοχθεί να αποκτήσει.» (σελ. 94). Και παρακάτω: «Ο χρόνος αλλάζει το έξω μας. Το μέσα μας το αλλάζουν οι άνθρωποι που συναντάμε» (σελ. 127).

Η «Εβόρα» είναι ένα τρυφερό μυθιστόρημα που, με αφορμή τον έρωτα δύο νέων ανθρώπων, δίνει με τον καλύτερο τρόπο στον αναγνώστη να κατανοήσει και να σεβαστεί το περιβάλλον γύρω του, να μάθει πράγματα για να βελτιώσει την οικολογική του συμπεριφορά, να αγαπήσει οτιδήποτε συγκροτεί ένα οικοσύστημα και να ελαττώσει την εξάρτησή του από προϊόντα του πολιτισμού, χωρίς αρκετά από τα οποία μπορεί άνετα να ζήσει. Η καθαυτή ιστορία δεν είναι καθόλου προβλέψιμη και δείχνει πώς μπορεί να χειριστεί κάποιος όσο γίνεται καλύτερα τα δύσκολα και σκληρά εμπόδια που θα του φέρει η μοίρα στον δρόμο, αρκεί να έχει έναν βαθμό αυτογνωσίας και αρκετή δύναμη που θα τον στηρίξει για να τα ξεπεράσει. Ανατροπές και εκπλήξεις, το φυσικό περιβάλλον στις καλύτερές του περιγραφές κι ένα κείμενο χωρίς κλισέ είναι μερικά μόνο από τα θετικά γνωρίσματα του μυθιστορήματος.

ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Ξέρω πως το έχω ξαναπεί, αλλά ειλικρινά, δεν μπορώ να το αποφύγω και θα το πω και πάλι, πως πρόκειται για μια έντονη συναισθηματική γραφή και για άλλη μια φορά ο συγγραφέας «μπαίνει» με μεγάλη επιτυχία στα παπούτσια μιας γυναίκας. Από κάποιο σημείο και μετά διάβαζα συνεχώς με τα μάτια βουρκωμένα. Αυτό που κυριαρχεί και εντυπωσιάζει, είναι η απόλυτη καθαρότητα σκέψης των ηρώων της ιστορίας. Όσο για την ιστορία μας, είναι η τρανή επιβεβαίωση αυτού που λέμε συνήθως: κάνουμε σχέδια αλλά ο Ύψιστος εκεί ψηλά γελά. Απαισιόδοξη ματιά της ζωής; Κάθε άλλο. Περιέχει ένα πολύ μεγάλο και αισιόδοξο μήνυμα για τους αναγνώστες, και μάλιστα γραμμένο με τεράστια γράμματα: ΖΗΣΕ!!! Και ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ!!! ΤΩΡΑ!!! Κάτι που ο σύγχρονος τρόπος ζωής και ειδικά μέσα στις μεγαλουπόλεις, μας το στερεί, μας αναγκάζει να το ξεχνάμε, να το προσπερνάμε, λες και έχουμε όλη την πίστωση χρόνου που θέλουμε. Και δεν ξεχνάμε μόνο αυτό. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει μέσα στην καρδιά της άγριας, παρθένας, πανέμορφης και χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση φύση, όπου κυριαρχούν πολύ διαφορετικοί ρυθμοί. Και το καταφέρνει τόσο καλά που θαρρεί κανείς πως περιφέρεται μαζί με τους ήρωες στην Εβόρα! Σε αυτό βοηθάει η πολύ παραστατική περιγραφή η οποία κυριολεκτικά ρουφάει τον αναγνώστη και κρατάει το ενδιαφέρον του αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Μιλάει για την αγάπη άνευ όρων.... για την πραγματική ανιδιοτελή αγάπη. Αλλά για να μπορέσει να τη νιώσει κανείς θα πρέπει να παραμερίσει τον όποιο εγωισμό και την αλαζονεία του. Πέρα από τις μελαγχολικές στιγμές που συμβιώνουμε με τους ήρωές μας, ο συγγραφέας μας, μας βοηθάει να δούμε τη ζωή αισιόδοξα, και να διαπιστώσουμε πόση γαλήνη μεταδίδει η ομορφιά της παρθένας φύσης. Συμβουλή μας: μη διστάσετε να βιώσετε μια τέτοια εμπειρία διαβάζοντάς το!

Για άλλη μια φορά ο αγαπημένος μας συγγραφέας μας πρόσφερε ένα αριστούργημα!!!! Ένα υπέροχο βιβλίο!!!

Τι κάνει έναν συγγραφέα αγαπημένο του αναγνωστικού κοινού; Η δομή του κειμένου του; Η καθαρότητα του γραφής; Η πλοκή που ξετυλίγεται σελίδα τη σελίδα; Η ζωντάνια της αφήγησης σε συνδυασμό με την αίσθηση που εισπράττει ο αναγνώστης και που του επιτρέπει να κυκλοφορεί και αυτός ανάμεσα στους ήρωες και να περιπλανιέται σε κάθε τόπο που περιγράφει η πένα του συγγραφέα; Όλα αυτά τα ανακαλύπτει και τα απολαμβάνει όποιος διαβάσει το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα "Εβόρα". Λένε πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Αυτό συμβαίνει και στις ζωές της Αριάδνης και του Αντώνη. Η μοίρα αποφάσισε να τους ενώσει επιλέγοντας έναν καταλυτικό τρόπο. Εκείνος σώζει την ζωή της και γίνεται έτσι αναπόσπαστο κομμάτι της. Η έλξη ανάμεσα τους έντονη από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας του, η χημεία δυνατή και ο έρωτας δεν αργεί να τους χτυπήσει με τα βέλη του. Ζουν μαζί, συμπληρώνοντας ιδανικά ο ένας τον άλλον, στον δικό τους παράδεισο, την Εβόρα. Με την αγάπη τους να δυναμώνει μέρα με την μέρα, απολαμβάνουν την ευτυχία, σε κάθε μεριά του δικού τους μικροσύμπαντος, μακριά από ότι τοξικό την απειλεί, μα όχι και από την μοίρα...Με το ταλέντο μιας εκλεπτυσμένης γραφής και έκφρασης, που εξελίσσεται σε κάθε του βιβλίο και γίνεται ολοένα και πιο μεστή, με γλώσσα που απλώνει τον πλούτο της λιτά και ευανάγνωστα, ο Κώστας Κρομμύδας στήνει τη δομή του τελευταίου του μυθιστορήματος και κερδίζει τον αναγνώστη του, από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Σχεδιάζει για αυτόν έναν κόσμο πολύχρωμο, διαφορετικό, μαγικό, παραμυθένιο μα ταυτόχρονα και πραγματικό και τον απλώνει μπρος στα μάτια του. Εμπνέεται από τον αέρα, από το θρόισμα των δέντρων, από την μυρωδιά των πεύκων, από το νοτισμένο χώμα, από την ξελογιάστρα, αναζωογονητική ομορφιά της φύσης, από συνήθειες απλές που χαρίζουν ποιότητα και πλάθει μια ιστορία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, γοητευτική και πλήρης και με ώριμη γραφή η οποία εκφράζεται τόσο άμεσα, την αφηγείται με τόσο όμορφο τρόπο, που την κάνει να μοιάζει κατάθεση ψυχήςΈνα συναρπαστικό ταξίδι στην καρδιά της φύσης ξεκινά, με φόντο όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, με ξεναγό και αφηγητή της ιστορίας την Αριάδνη, μιας ιστορίας που ο αναγνώστης άλλες φορές πίνει μονορούφι, με λαχτάρα και άλλες γουλιά γουλιά, για να μη χάσει τίποτα από την απόλαυση της κάθε λέξης της και της κάθε περιγραφής της. Η πλοκή κυλά απρόσκοπτα ελευθερώνοντας μια πλούσια φαντασία, η οποία οδηγεί τον αναγνώστη σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο, έναν κόσμο αρμονίας και ισορροπίας. Λεπτομερείς περιγραφές που όμως δεν κουράζουν καθόλου, δείχνουν την αγάπη και τη γνώση του συγγραφέα για ότι σκιαγραφεί με την πένα του, αποκαλύπτοντας επίσης την τρυφερότητα και τον σεβασμό του βλέμματός του πάνω σε αυτά. Με τον ίδιο σεβασμό μα με διαφορετικό πρίσμα διεισδύει στον ψυχισμό των ηρώων του βιβλίου και περιγράφει τις ζωές τους. Γράφει από καρδιάς και βουτάει την πένα του στα εσώψυχα μιας ευαίσθητης γυναίκας, μιας γυναίκας που με κάθε της λέξη και πράξη, διδάσκει αγάπη και σεβασμό για την φύση, τον άνθρωπο και την ίδια την ζωή, της Αριάδνης, γίνεται με απόλυτη επιτυχία, η ίδια η Αριάδνη. Η αμεσότητα του κειμένου ταιριάζει απόλυτα στους χάρτινους ήρωες του βιβλίου, η αφηγηματική δεινότητα του Κώστα Κρομμύδα τους ζωντανεύει αβίαστα. Οι κινηματογραφικές του περιγραφές, προσθέτουν μια ποιητικότητα που εντυπωσιάζει, κάνοντας το κείμενο πολλές φορές να φαντάζει σαν πίνακας ζωγραφικής. Άλλες φορές παραμυθένιος με εικόνες που ξεπηδούν μέσα από την φαντασία, άλλες με νατουραλιστικές απεικονίσεις τοπίων και άλλοτε πάλι σαν πίνακας ναΐφ, γιατί δεν του λείπει τίποτα μα μέσα από την απλοϊκότητα του, το περιεχόμενο του αναδεικνύεται άρτια. Η γραφή του Κώστα Κρομμύδα ρέει σαν κρυστάλλινο νερό, το οποίο δεν αφήνει ασάφειες και κενά. Απλώνεται σαν ένα ψηφιδωτό, που δεν έχει κανένα κομμάτι παράταιρο ή περιττό. Η σκέψη του κινείται εκτός ορίων, γράφει σαν να "του το υπαγορεύει η ίδια η ζωή", σαν να το θεωρεί χρέος του απέναντι σε όποιον διαβάζει το βιβλίο του, σαν να έμαθε ένα κρυφό μυστικό αιώνων, ένα ελιξήριο ευζωίας, που θέλει να το μοιραστεί. Και το κάνει. Ο αναγνώστης νιώθει πως έμαθε ένα μυστικό, πως ανακάλυψε πτυχές μιας ζωής που τον βοηθούν να αλλάξει τρόπο σκέψης. Περιδιαβαίνει στο βιβλίο, νιώθει την δύναμη του αφηγηματικού λόγου και βρίσκει στις σελίδες του μια παρηγοριά, μια νότα αισιοδοξίας.. Αυτό είναι η Εβόρα του Κώστα Κρομμύδα. Έκδηλος ο ενθουσιασμός του συγγραφέας, υπάρχει στις φωτογραφικές περιγραφές του, στα έντεχνα σκηνικά που στήνει με τις λέξεις, φρεσκάρει τον άνεμο που φυσάει δροσερός σε κάθε σελίδα του βιβλίου του, τον αρωματίζει με ευωδιές που φέρνει η Εβόρα και με μια γλυκιά νοσταλγία που φαίνεται να μην έχει πάψει στιγμή να τον συντροφεύει καθ 'όλη την διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου. Νοσταλγεί, ονειρεύεται και εύχεται να ζήσει στην δική του Εβόρα και το ίδιο προτρέπει με τον μοναδικό του τρόπο, κάθε αναγνώστη. Αυτό είναι το μήνυμα του. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει σαν στόχο ζωής το πως θα μπορέσει να κάνει την ζωή του καλύτερη και ποιοτικότερη. Πως θα μπορέσει να ξεφύγει κάποια στιγμή από τα στενά και απόλυτα όρια της καθημερινότητάς του και να ζήσει στην δική του Εβόρα, στον δικό του επίγειο παράδεισο. Κοντά στην φύση, μα και στην φύση του. Να ξαναβρεί την ανθρώπινη υπόσταση του, να απαλλαγεί από τα "πρέπει" και τα "μη" του κόσμου των πολλών, να μην υπηρετεί τα θέλω των άλλων μα να κάνει στόχο και σκοπό τα δικά του, να ακολουθήσει τα όνειρα του, να παλέψει για αυτά, να δώσει στην ζωή του την αξία που της πρέπει. Με εφόδια την ελπίδα, την πίστη στην δύναμη της ψυχής, την δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης, με σεβασμό σε κάθε τι που τον περιβάλλει, τον συντροφεύει, τον αφορά, θα μάθει να αγαπά πιο πολύ, πιο αληθινά, πιο δυνατά, θα μάθει να μοιράζεται, να προσφέρει, να κατανοεί, να συγχωρεί και τότε.. θα είναι ένας αληθινά ευτυχισμένος και ολοκληρωμένος άνθρωπος. Η Εβόρα είναι ένα βιβλίο ωδή στην ζωή..Ένας ύμνος στην πραγματική αγάπη..Η Εβόρα είναι ένα ταξίδι που κάθε αναγνώστης θα ζηλέψει και θα θελήσει να κάνει γιατί δεν είναι απλά ένας προορισμός, ένα ταξίδι στην καρδιά της φύσης ή στον κόσμο της φαντασίας του... είναι ένα ταξίδι στον εαυτό του, ένα ταξίδι με προορισμό την γαλήνη της ψυχής του.."Εβόρα...Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος... Εκεί όπου ευχαριστιούνται οι αισθήσεις,ευχαριστιέται και η ψυχή...Εβόρα ή ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας. " Εβόρα ή ευώρα, ο δροσερός τόπος όπου ευχαριστιούνται οι αισθήσεις, ευχαριστιέται και η ψυχή... η ιδανική στιγμή της συνάντησης με τον πραγματικό μας εαυτό..Εβόρα, η κατάλληλη ώρα και ο πιο κατάλληλος τρόπος να πάρεις μια γεύση από αυτό το ταξίδι και μετά με ακόρεστη όρεξη να αρχίσεις να το οργανώνεις..https://vivlionorizontes.com/%ce%b5%c...

Μέχρι και την τελευταία στιγμή να σε κάνει να νιώθεις διαφορετικά συναισθήματα...

Ένα όμορφο ταξίδι στην φύση που γεννούσε πολλές εικόνες στον αναγνώστη..

Συγχαρητήρια!

Ενα μεγάλο ευχαριστω στον κ.Κρομμυδα για ένα ακόμα υπεροχο ταξίδι που μου χάρισε!Δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει με την ανατρεπτικότητα,την πρωτοτυπία,τα ωραία μηνύματα και ερωτήματα ζωης που μου χαρίζει με κάθε του δημιούργημα!Δεν υπάρχει βιβλίο του που να μην σε αφήσει στο τελος να παλευεις με τον εαυτό σου,τα πιστευω σου και το παρελθόν σου!Η Εβορα είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα σε δυο μέρες!Οχι γιατί διαβάζεται εύκολα αλλά γιατί δεν μπορεις να σταματήσεις!Τελειωνοντας το,νιωθεις να πνίγεσαι μεσα σε έναν ωκεανό διφορούμενων συναισθημάτων,για τους ηρωες,για τα νοηματα που σου μεταλαμπαδεύει όλο το αναγνωστικό ταξίδι αλλά και για οσα θα ηθελες να αλλαξεις σ’αυτο όχι γιατί δεν σου άρεσαν αλλά γιατί σε πόνεσαν πολύ κι ομως νιωθεις γεματη ψυχή που σταθηκες τυχερος να τα βιωσεις!Τι είναι Εβορα για μενα;Εβορα είναι ο άνεμος της αισιοδοξίας,η κατάλληλη στιγμή που περιμένουμε όλοι μια ζωή για να νιώσουμε την ευτυχία στο μεδούλι μας,μια ευλογια που μπορεί να είναι φτιαγμένη από τα πιο ευτελή υλικά και από τις πιο μηδαμινές λεπτομέρειες!Εβορα είναι η κινητήριος δύναμη να συνεχίσεις να ζεις,να αγαπάς και να ελπίζεις ακόμα κι όταν όλο σου το είναι αδυνατεί να το κάνει!Ο πρεσβευτής όλων αυτών,η Αριάδνη,ένα άτομο μυθικά πλασμένο για την τέλεια ανιδιοτέλεια του χαρακτήρα της,ένα αερικό από έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο που έρχεται σε πλήρη αντιθεση με έναν κόσμο βουτηγμένο στην κυνική πραγματικότητα της τεχνολογίας,των γρήγορων στιγμών και της αποξένωσης!Μια νεράιδα που ζει και ακροβατεί άναμεσα στα θέλω της καρδιάς και του σύμπαντος.Κι ενώ όλα μοιάζουν τόσο τέλεια ταιριαστά και ολοκληρωμένα...πρέπει να μπει μπροστά η ανωτερότητα,η αντοχή και η αγάπη.Πως να ελπιζεις όταν νιωθεις να πεθαίνεις;Πως να βρεις το κουραγιο να κατανοήσεις όλα οσα σε γεμίζουν σπαραγμο και οδύνη για το άδικο;Σαν ένας χειρουργός που άνετα κάνει οποιαδήποτε επέμβαση με ευτυχή κατάληξη και ξαφνικά το πιο πολύτιμο πρόσωπο του χαροπαλεύει μέσα στην αγκαλιά του.Οι ρόλοι αντιστρέφονται κι εκεί βλέπεις ποσο δύσκολο είναι να εφαρμόσεις όλα οσα είναι απλα οι αξίες και τα πιστευω σου!Γιατι τις ωραιότερες συμβουλές παντα τις δίνουμε στους άλλους και τα πιο δύσκολα ταξίδια είναι κόντρα στον άνεμο!Ενα τέτοιο ταξίδι είναι και η Εβορα...μια σε πετάει στα ουράνια και μια σε χτυπά στα βράχια,σε κάνει να αγαπάς τη ζωή μα και να μισείς τους άδικους νόμους της.Να λατρέψεις τη φύση όσο άγρια κι αν φαντάζει στη γκρίζα τσιμεντένια λογική σου.Να αγαπήσεις τους νόμους της μοίρας μα συγχρόνως να τη φοβάσαι για τη σκληρότητα που μπορεί να σου δείξουν τα δόντια της αναπάντεχα!Ενα βιβλίο που σε ταξιδεύει σε όμορφα παραδεισένια τοπία...σε γεμάτα μα και σε δύσκολα συναισθήματα...σε μια ονειρική μα και λυτρωτική αγάπη...σε μια περίεργη και οδυνειρη δικαιοσύνη!Γιατι ολα αυτά τα αντικρουόμενα είναι ΖΩΗ!

Ένα ακόμη μαγικό ταξίδι τελειωσε!!! Ένα βιβλίο που πλημμυρίζει από τις ομορφιές της φύσης και το πως μόνο αυτή ξερει να γιατρεύει τις πληγές μας αν εμεις την αφήσουμε!!! Λάτρεψα την Αριάδνη, ερωτεύτηκα την Εβόρα της οπως και τον φιλαράκο της!!! Και σε αυτό το βιβλίο του κύριου Κρομμύδα υπάρχει η δύναμη της αγάπης και η σημασία της συγχωρέσεις!!!

ΕΒΟΡΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ

ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΔΙΌΠΤΡΑ

Η άποψή μου

" Εβόρα...

Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος... Εκεί όπου ευχαριστιούνται οι αισθήσεις,ευχαριστιέται και η ψυχή...

Εβόρα ή ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας. "

Ένα υπέροχο αναγνωστικό ταξίδι μόλις έλαβε τέλος. Το ταξίδι αυτό είμαι σίγουρη πως θα μείνει για πάντα χαραγμένο βαθιά μέσα στο μυαλό και την ψυχή μου. Και αυτό γιατί τα μηνύματα που περνά ο συγγραφέας είναι πολύ σημαντικά και πολύ δυνατά συναισθήματα που ένοιωσα συντάραξαν όλο μου το είναι.

Η Αριάδνη είναι η πρωταγωνίστρια της

" Εβόρας ". Η Αριάδνη είναι μια νέα γυναίκα η οποία μένει μόνιμα πλέον σ' ένα χωριό που ονομάζεται Αυγερινός. Η δουλειά της είναι να βοηθά εκείνους που αναζητούν τον προορισμό τους σ' αυτήν τη ζωή, εκείνους που έχουν χάσει κατά κάποιον τρόπο το δρόμο τους, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της φύσης και της αγάπης. Είναι αυτό που ονομάζουμε "ειδικός ευζωίας ".

Όταν ένα βράδυ θα κινδυνεύσει θα μπει στη ζωή της ο Αντώνης και δίχως τον παραμικρό δισταγμό θα την γλιτώσει από βέβαιο θάνατο...

" Κάπου είχα διαβάσει πως όταν σώζεις τη ζωή ενός ανθρώπου είναι σαν να σώζεις όλο τον κόσμο. "

Η Αριάδνη θα μυήσει τον Αντώνη στον "κόσμο" της, έναν κόσμο γεμάτο όμορφες εικόνες, έντονες μυρωδιές, όλο το μεγαλείο της φύσης!!

Και ο Αντώνης θα τον αγαπήσει αυτόν τον κόσμο καθώς θα καταλάβει πως αυτός προσφέρει την αρμονία και την γαλήνη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να πορευτεί ευτυχισμένος στη ζωή...

Οι δυο τους θα σκαρφαλώσουν στην κορυφή της αγάπης, μιας αγάπης βαθιάς και αληθινής που θα πλημμυρίσει τις ψυχές τους ευτυχία!!

Η μοίρα όμως είναι εκείνη που θα πει την τελευταία λέξη και θα ανατρέψει τα σχέδια τους...

Πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο, έναν ύμνο στη φύση και στην ίδια τη ζωή!!

Διαβάζοντας το ο αναγνώστης θα ζήσει πολύ έντονες στιγμές καθώς όλες του οι αισθήσεις θα βρίσκονται μονίμως σε εγρήγορση!!

Οι γλαφυρές περιγραφές του συγγραφέα θα κάνουν τον αναγνώστη να έρθει πιο κοντά στη μεγάλη πρωταγωνίστρια, τη φύση και να υποκλιθεί μπροστά της.

Ο αναγνώστης αναμφίβολα θα δει και θα νοιώσει όλα όσα βλέπουν και νοιώθουν οι ήρωες του βιβλίου.

Επίσης θα έχει την χαρά να ζήσει την μαγική εκείνη στιγμή κατά την οποία ο έρωτας μετουσιώνεται σε αληθινή αγάπη και θα ριγισει και ο ίδιος από ευτυχία!!

Θα μάθει τέλος την αξία της ευγνωμοσύνης αλλά και της συγχώρεσης. Τα αποστάγματα σοφίας που βρίσκονται διαστικτα στο βιβλίο θα συμβάλλουν σημαντικά σε μια προσπάθεια ενδοσκόπησης.

Ενδεικτικά θα σας παραθέσω δύο αποσπάσματα από τα τόσα που συγκράτησα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης :

" Είναι εύκολο να δίνεις χωρίς να αγαπάς, αλλά σχεδόν αδύνατον να αγαπάς χωρίς να δίνεις. "

" Να θυμάσαι να χαμογελάς με πράγματα απλά, γιατί το χαμόγελό σου ομορφαίνει εσένα και τον κόσμο γύρω σου, και το ξέρεις. Ν' αγαπάς πιο πολύ, πιο δυνατά, πιο αληθινά και να το λες συχνά, να ξεκλεβεις περισσότερες ώρες για τον εαυτό σου και για όσους αγαπάς, να δίνεις στις πολύτιμες στιγμές που μοιράζεσαι μαζί τους τη σημασία και την αξία που τους πρέπει.."

Πολλά συγχαρητήρια στον κ. Κρομμυδα για το υπέροχο αυτό ταξίδι που μου χάρισε!!

Ομορφες περιγραφές που σε μεταφέρουν στον παράδεισο. Καθε στιγμη νιωθεις πως εισαι συναισθηματικά μερος αυτου(Εβόρα). Ταξιδεύεις με την καρδιά σου!!! Και ανακαλύπτεις πως σ'αυτην

Η Αριάδνη είναι μια νέα και ιδιαίτερη γυναίκα που ζει στον Αυγερινό, σε ένα χωρίο του νομού Πέλλας. Παραδίδει μαθήματα ευζωίας, διατηρεί έναν δικό της ξενώνα και είναι λάτρης της φύσης. Η ζωή της ανατρέπεται και αλλάζει ρότα όταν αναπάντεχα γνωρίζει τον Αντώνη. Μια μεγάλη, αγνή, ατόφια αγάπη γεννιέται. Μια αγάπη χωρίς εγωισμούς βασισμένη στο πάθος και την ειλικρίνεια. Οι ευτυχισμένες μέρες και στιγμές που θα περάσουν μαζί είναι λίγες και μετρημένες, καθώς η μοίρα είχε άλλα σχέδια για τους δυο αυτούς ανθρώπους…

Η Εβόρα είναι ένα βιβλίο γεμάτο από πράσινο, καθαρό αέρα, αρώματα της φύσης και ποικίλα συναισθήματα. Ένα βιβλίο για να παραδειγματιστούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Με καρδιά, συναισθήματα και κυρίως αγάπη. Αγάπη για την φύση, τα ζώα και τον συνάνθρωπο. Συναντάμε ανθρώπους με αξιοπρέπεια, ήθος, ευγένεια και μεγαλείο ψυχής, ανθρώπους «ζεστούς» και καλοσυνάτους. Ανθρώπους μου μας διδάσκουν πως η ομορφιά και το νόημα της ζωής είναι κρυμμένα σε απλά πράγματα, αρκεί να βρεις την σωστή οπτική γωνία για να τα δεις.

Τέλος, αυτό που μου αρέσει πολύ με τα βιβλία του κ. Κρομμύδα είναι ότι κάθε φορά καταπιάνεται με διαφορική θεματολογία, η συγγραφική του εξέλιξη είναι εμφανής σε καθένα από αυτά και κάθε φορά ανεβάζει τον πήχη ακόμη πιο ψηλά. Θερμά συγχαρητήρια!!!

* Η ευτυχία είναι μια παγίδα για όσους την κυνηγούν εμμονικά και ένα μεγάλο δώρο για εκείνους που τη συνάντησαν. --------------> σελίδα 36

** …σημασία έχει τι κάνεις όσο ζεις, ποιο θα είναι το αποτύπωμα που θα αφήσεις πίσω σου φεύγοντας. ----------------------> σελίδα 83

*** …δεν υπάρχει χειρότερη μορφή μοναξιάς από εκείνη που βιώνει κάποιος που περιτριγυρίζεται από κόσμο.-------------------> σελίδα 89

Ο μαγικός κόσμος της Εβόρας!Εβόρα: ακόμη ένα βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, που με εξέπληξε ευχάριστα!Διαβάζοντάς το, ένιωσα τόσο ανάλαφρη! Σε κάθε γραμμή, παράγραφο και σελίδα περπατούσα κι εγώ μέσα στο δάσος, κοντά στο χωριό Αυγερινός.Έβλεπα τον ήλιο και τον πανέμορφο ουρανό, ενώ ανέπνεα καθαρό αέρα!Μύριζα το άρωμα της φύσης, άκουγα τους θορύβους του κατάφυτου τοπίου, αισθανόμουν την πλάση σε κάθε μου κύτταρο!Ναι, η αφήγηση του Κώστα Κρομμύδα ήταν για ακόμη μια φορά φανταστική!Ταυτίστηκα με την Αριάδνη, χάρηκα με την χαρά της και λυπήθηκα με τα όσα αναπάντεχα, της συνέβησαν…Αλλά έτσι είναι η ζωή – μια βόλτα μέσα από τα όμορφα και τα άσχημα.Το θέμα είναι να βγαίνεις από κάθε δοκιμασία πιο δυνατός και πιο συνειδητοποιημένος ότι κάθε λεπτό σ’ αυτόν τον υπέροχο πλανήτη που λέγεται Γη, είναι μοναδικό και δεν ξαναγυρίζει πίσω.Κατ’ εμέ, η «Εβόρα» είναι το κατάλληλο βιβλίο για να κάνουμε ένα δυνατό reset στη ζωή μας!

❤️ Εβόρα ❤️

Ένα βιβλίο όλο νόημα.

Με έκανε να νιώσω την ανάγκη να πάω σε αυτόν τον παράδεισο για να ηρεμήσω σαν άνθρωπος. Να γνωρίσω την Αριάδνη και την Εβόρα της.

Κάθε μέρος που περιγράφει σε κάνει να είσαι παρόν.

Μια ιστορία αγάπης που δυστυχώς τελείωσε τόσο άδικα.

Μια οικογένεια ενωμένη και αγαπημένη ❤️

Δεν θα το κρύψω πως η ιστορία της Ιωάννας (μαθήτρια της Αριάδνης), μου θύμισε τον εαυτό μου.

Ότι καλύτερο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.

Κώστα Κρομμύδα, Συγχαρητήρια. Είστε απίστευτος Συγγραφέας.

Αν και είναι το πρώτο σας βιβλίο που διαβάζω, να είστε σίγουρος πως θα τα διαβάσω όλα. Έχω μείνει έκπληκτη!!!

Είμαι θαυμάστρια σας ❤️

Ο Κωστας στην αφιερωση του εγραψε ευχη να βρω την εβορα μου, αληθεια τυχερος οποιος την εχει βιωσει και παραλληλα το αναγνωριζει εκεινη την στιγμη. Η αγαπη για την φυση ειναι εκδηλη στο βιβλιο με την περιπετεια να μην σε αφηνει να το παρατησεις πριν το τελειωσεις. Το τελευταιο βιβλιο του Κρομμυδα ειναι οπως παντα ευαναγνωστο που καταληγει σε ευπωλητο. Το τελειωσα και περιμενω με αγωνια το επομενο..

Τι να πεις για το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα. Και μόνο τα συναισθήματα που σου βγάζει και τη γαλήνη που νιώθεις διαβάζοντας και περπατώντας μαζί με τους ήρωές του στη φύση, είναι μοναδικά. Μυρωδιές από το πράσινο, το οξυγόνοπου μπαίνει μέσα σου. Πιάστηκε η αναπνοή μου από την ομορφιά. Η ματιά σου ν'αγκαλιάζει το τοπίο και να καταλήγει να ξεκουραστεί σ'ένα ηλιοβασίλεμα. Πόσο το έχουμε αφήσει πίσω όλο αυτό. Και ήρθε το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα τη κατάλληλη στιγμή και ενόψει πανδημίας κορονοϊού, να μας το θυμίσει. "Εβόρα" ένα μαγευτικό ταξίδι στη φύση και την αγάπη.

Mία σύγχρονη ιστορία που διαδραματίζεται στη Β.Ελλάδα. Η Αριάδνη είναι μία ειδικός ευζωίας η οποία βοηθάει ανθρώπους που έχουν χάσει το δρόμο τους χρησιμοποιώντας ως θεραπεία, τη δύναμη της φύσης και της αγάπης.Εξαιρετικός χαρακτήρας ο Αντώνης, Φυσικός και εργαζόταν σε ένα πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κλιματική αλλαγή στη Μεσόγειο, που τη σώζει πέφτοντας στα παγωμένα νερά μιας λίμνης με το αυτοκίνητό της στη προσπάθειά της να αποφύγει ένα κουτάβι, δίνοντάς της ζωή από την πνοή του. Ο έρωτας των δύο νέων είναι αναπόφευκτος και γίνονται ζευγάρι. Το διάστημα της σχέσης τους σε συνδυασμό με τη φύση και τη διαμονή τους στην Εβόρα είναι γεμάτη αγάπη, αρμονία, γαλήνη, ευεξία, οξυγόνο. Η αγάπη είναι εκπληκτικό συναίσθημα και ωθεί τα πάντα...Μια απρόοπτη ανατροπή όμως που καταλήγει σε τραγωδία θα φέρει τα πάνω κάτω. Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον αναγνώστη μετά από αυτό, είναι ανάμεικτα. Η πλοκή της ιστορίας παίρνει άλλη μορφή...

Πλήθος μηνυμάτων για το πόσο ευεργετική είναι η φύση για τον άνθρωπο όχι μόνο για το σώμα αλλά και για τη ψυχή. Πλήθος μηνυμάτων για τη δύναμη της αγάπης η οποία όταν μοιράζεται, αυτή μεγαλώνει. Άρτια δομημένοι οι χαρακτήρες του βιβλίου που άλλους θα λατρέψεις και άλλους θα νιώσεις οργή.

Το συγκλονιστικό του φινάλε θα είναι απρόσμενο, καθηλωτικό και λυτρωτικό συνάμα.

Ας ψάξουμε μέσα μας λοιπόν για τη δική μας Εβόρα και ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι για μας και για τους γύρω μας.Ένας ύμνος αγάπης για τη φύση και για τη σχέση των ανθρώπων. Γιατί το περιβάλλον είναι ευθύνη όλων μας!!!

Μπράβο Κώστα!!!

Διαβάζεις και γεμίζεις συναισθήματα. Διαβάζεις για τον έρωτα νιώθεις την αγάπη ! Πόσες μυρωδιές μέσα σε ένα βιβλίο και πόσα συναισθήματα !!! Μυρίζει φύση, μυρίζει καθαρός αέρας ! Στεναχωριέσαι προχωρόντας αλλά για λίγο … στο τέλος γενιέται πάντα η ελπίδα. Ο κύριος Κρομμύδας μας κάνει υπερίφανους που διαβάζουμε τα βιβλία του και τον αναζητούμε πάντα. Αστείρευτη να είναι η πηγή του μυαλού του και των ιστοριών του. Με μία λέξη ακόμα ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ διήγημα που αξίζει να το έχεις στη βιβλιοθήκη του μυαλού σου ! Συγχαρητήρια !

Το όγδοο στη σειρά μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα, με τίτλο “Εβόρα” ήταν πολυαναμενόμενο στις καρδιές των αναγνωστών του και όχι τυχαία! Ένα μυθιστόρημα ύμνος στην ομορφιά και την απλοχεριά της φύσης, ένας λυρισμός στην αγάπη, την πραγματική αγάπη που αποδέχεται, κατανοεί, εμπνέει, ωριμάζει, απαλύνει, συγχωρεί.

Αν το «Μια νύχτα ακόμη» ήταν ένα ευαγγέλιο για την αξία της ζωής και της κάθε στιγμής, η “Εβόρα” έρχεται να σου μάθει τον τρόπο του πώς να ζεις και να γιορτάζεις την κάθε στιγμή της ζωής που σου δόθηκε σαν δώρο, με μόνο σου οδηγό την αγάπη.

«Η αγάπη όταν μοιράζεται, μεγαλώνει»

είναι το μόττο της Αριάδνης, της κεντρικής ηρωίδας του μυθιστορήματος. Ο Κώστας Κρομμύδας για άλλη μια φορά επιλέγει να πλάσει με επιτυχία έναν γυναικείο ρόλο, άρτιο, μεστό, ολοκληρωμένο, που η επαφή του αναγνώστη μαζί της μόνο θετικά μηνύματα μπορεί να αποτυπώσει στην ψυχή του. Η Αριάδνη κάνει πράξη σε κάθε της στιγμή, αυτό ακριβώς που πρεσβεύει για το μεγαλείο της αγάπης, μιας αγάπης πολυδιάστατης. Ο σεβασμός και η αγάπη του εαυτού, τα προσωπικά όρια και ο ελεύθερος χρόνος που ένας άνθρωπος έχει ανάγκη για να μπορεί να λειτουργεί και να εξελίσσεται σε συνδυασμό με την αγάπη για τη φύση, τη φροντίδα της, ακόμα και την κατανόησή της όταν ντύνεται ένα πρόσωπο πιο σκληρό είναι μόνο μερικά από τα έκδηλα μηνύματα αυτού του μυθιστορήματος.

Διαβάζοντας την “Εβόρα” ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να αναρωτηθεί για τη δική του ζωή και πόσο αυτή συνάδει με τις επιθυμίες του, με τα θέλω του μα και με το σεβασμό που χρειάζεται ο καθένας μας να δείχνει στον εαυτό του, στους γύρω του, στην ίδια τη φύση. Να αναγνωρίσει τα εμπόδια, ορατά και μη που τον κρατούν μακριά από την ευτυχία του. Και να αποφασίσει εν τέλει αν θα ακολουθήσει το μονοπάτι της δικής του ευτυχίας.

Ο τρόπος με τον οποίο ο ΚώσταςΚρομμύδας σκιαγραφεί όλες τις πτυχές του χαρακτήρα της Αριάδνης είναιμοναδικός. Δεν έχουμε απέναντί μας ένα υπερβολικά και εξωπραγματικά τέλειοπρότυπο γυναίκας. Αντιθέτως έχουμε μία γυναίκα που μέσω της αγάπης έχει έρθεικοντά στον πραγματικό της εαυτό. Μία γυναίκα που ερωτεύεται και απολαμβάνει τηνκάθε της στιγμή. Μία γυναίκα που μοιράζεται και δέχεται. Μία γυναίκα πουαποδέχεται. Μία γυναίκα που θυμώνει, πληγώνεται, οργίζεται, μα που δενεπιτρέπει στο μίσος να φωλιάσει στην καρδιά της, γιατί η αγάπη και πάλι σανβάλσαμο θα της δείξει το δρόμο της επιστροφής στην προσωπική της ευτυχία.

«Να θυμάσαι μόνο πως όταν ταίζεις τον λύκο, εκείνος επιστρέφει…»

Μία φράση με ποικίλα νοήματα γιατον καθένα μας. Είτε ο λύκος είναι η οργή μας, ο θυμός και οι τύψεις μας, είτεγινόμαστε εμείς οι ίδιοι ο λύκος που προσπαθεί να κατασπαράξει την ομορφιά της φύσης.

Στην “Εβόρα” θα ανακαλύψει ο αναγνώστης την πραγματική διάσταση της ευτυχίας, όπως αυτή αποτυπώνεται σε στιγμές της ζωής της Αριάδνης. Η ευτυχία δεν είναι ένα ροζ σύννεφο που διαρκεί για πάντα. Είναι μάλλον μία κατάσταση την οποία ο καθένας μας δημιουργεί με την δέσμευση της αγάπης πρώτα προς τον εαυτό και στη συνέχεια στους άλλους. Η Αριάδνη είναι μία ηρωίδα καθημερινή, πραγματική, που κατάφερε μέσω της αυτογνωσίας να έρθει πιο κοντά στην αλήθεια της και στην αλήθεια της αγάπης.

Εκείνο που συνειδητοποιεί ο αναγνώστης σχετικά με τη ζωή είναι πως η εναλλαγή της ηρεμίας με τη μπόρα, του φωτός με το σκοτάδι, της ζωής με το θάνατο είναι μία μόνιμη κατάσταση και πως η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας είναι εκείνη που θα τον φέρει πιο κοντά στην προσωπική του ευτυχία. Τίποτε όμως, δεν γίνεται χωρίς το καύσιμο της αγάπης. Όλα ξεκινούν και ολοκληρώνονται με την αγάπη.

Η αφήγηση του Κώστα Κρομμύδα είναι περιγραφική. Τα τοπία που γίνονται ο τόπος δράσης των ηρώων της ιστορίας, ζωγραφίζονται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη με τα ζωηρότερα χρώματα. Με τις λεπτομέριες εκείνες που είναι αρκετές για να σε μεταφέρουν στον πραγματικό παράδεισο της φύσης. Ταυτόχρονα όμως, η αφήγηση παραμένει καθηλωτική. Η εναλλαγή δράσης και μηνυμάτων ευζωίας και αυτογνωσίας κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία λέξη. Ποικίλα συναισθήματα κατακλύζουν τον αναγνώστη με σημαντικότερο εκείνο της ευγνωμοσύνης που είναι διάχυτο ως το τέλος του μυθιστορήματος. Το σπουδαιότερο είναι πως η Αριάδνη βιώνει συναισθήματα, που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βαφτίσει ως “αρνητικά” ή “απαγορευμένα” και με τη στάση της και την αποδοχή της απέναντί τους, τα απενοχοποιεί, τα λυτρώνει. Μέσω της αγάπης ξαναγυρνά στην αλήθεια της και στο σκοπό της ζωής της. Η “Εβόρα” είναι ένα μυθιστόρημα όπου κάθε του λέξη έχει τη δική της σημασία στην εξέλιξη της ιστορίας. Είναι έτσι τοποθετημένη στο κείμενο ώστε να δημιουργεί άρτιες εικόνες στον αναγνώστη και να του ξυπνά συναισθήματα. Καμία λέξη περιττή, καμία φλυαρία, παρά μόνο η ακριβής αποτύπωση γεγονότων και εικόνων, η αποτύπωση συναισθημάτων.

Προσωπικά, θαυμάζω την γραφή του Κώστα Κρομμύδα, η οποία σε κάθε του μυθιστόρημα γίνεται ωριμότερη, πιο μεστή. Κάθε του μυθιστόρημα αν και σε εντελώς διαφορετικό ύφος κερδίζει εκείνον που θα επιλέξει να το διαβάσει με ένα τρόπο άμεσο, αληθινό. Κάθε ιστορία στέκεται αφορμή για ένα προσωπικό ταξίδι του αναγνώστη, αφού θα αγγίξει κομμάτια της δικής του ζωής. Και εκεί βρίσκεται η επιτυχία του συγγραφέα, στον τρόπο που θα αγγίξει κάθε έναν αναγνώστη ξεχωριστά.

Η “Εβόρα” είναι ένας οδηγός ζωής, ένας οδηγός αγάπης. Είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο θα αναφέρεστε συχνά, μετά την πρώτη του ανάγνωση για να θυμάστε το μεγαλείο του δώρου της αγάπης.

Αγαπημένε Κώστα ας είναι καλοτάξιδη η “Εβόρα” σου, πλέοντας ανέμελα στα νερά της αγάπης.

Κώστας Κρομμύδας- Εβόρα- Εκδόσεις Διόπτρα

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Ήμουν από τις τυχερές αναγνώστριες που παρέλαβα την «Εβόρα», το νέο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα από τις εκδόσεις Διόπτρα, με αφιέρωση. Γράφει ο συγγραφέας: «Εύχομαι να βρεις κάποτε τη δική σου Εβόρα». Και τη βρήκα διαβάζοντας αυτό το δυνατό αλλά συνάμα ευαίσθητο βιβλίο. Πράγματι ο Κώστας Κρομμύδας μ’ αυτό του το βιβλίο με οδήγησε σε άλλα μονοπάτια. Άγγιξε αυτό το κομμάτι που έκρυβα μέσα μου πολύ καιρό τώρα. Η αυτογνωσία, η ατομική ευθύνη που πρέπει να νιώθει ο καθένας από μας, η αγάπη για το περιβάλλον που πολλοί αγνοούν. Το πρώτο που σημείωσα διαβάζοντας το είναι το αφρικανικό παραμύθι με το κολιμπρί. «Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, λέει το αφρικάνικο παραμύθι, όλα τα ζώα τρέχουν να ξεφύγουν από τη φωτιά εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια σταγόνα νερό στο ράμφος του και τη ρίχνει στη φωτιά.«Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την πυρκαγιά», του λέει ένα ζώο. «Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «όμως κάνω αυτό που μου αναλογεί». Αν ο καθένας έκανε αυτό που του αναλογούσε θα ήταν σίγουρα πιο όμορφος ο κόσμος. Το δάσος που πολλοί βλέπουμε από μακριά, ατενίζοντας τον ορίζοντα για κάποιο λόγο έγινε. Όλα τα πράγματα στη φύση έχουν τον ρόλο τους. Μα δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε. Κόβουμε τα δέντρα για να δημιουργήσουμε άλλες πηγές ενέργειας που δεν ωφελούν τον τόπο παρά μόνο βλάπτουν. Όπως δεν έχουμε καταλάβει πώς το δάσος που αιώνες τώρα υπάρχει, που το παραλάβαμε από τους προγόνους μας για να το παραδώσουμε ατόφιο στους απογόνους μας, δεν έχουμε δικαίωμα να το αγγίξουμε. Μέσα από την ηρωίδα του την Αριάδνη που επέλεξε να ζήσει μέσα στο βουνό και να δημιουργήσει εκεί τον δικό της τρόπο ζωής και το δικό της επάγγελμα, αλλάζουμε σκέψη. Η Αριάδνη είναι μια από μας που αντιτίθεται στον παραλογισμό της σύγχρονης κοινωνίας που όλα τα ισοπεδώνει στον βωμό του κέρδους. Μέσα από τα σεμινάρια αυτοβελτίωσης περνά τα μηνύματα της. Βλέπουμε πως η επιστροφή στη φύση είναι η πιο ιδανική αλλά και σωτήρια λύση. Για όλους μας. Πόσοι όμως μπορούμε να βρούμε τη δική μας Εβόρα; Πόσοι μπορούμε να πετάξουμε όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν στις μεγαλουπόλεις, να φύγουμε από τους γρήγορους ρυθμούς που το μόνο που μπορεί να πετύχουν είναι οι ψυχικές αρρώστιες όπως η κατάθλιψη; Ο συγγραφέας μάς οδηγεί στην αγάπη που όταν τη μοιραζόμαστε μεγαλώνει, στην αλληλεγγύη που έχει χαθεί και μας καλεί να τη ξαναβρούμε. «Λένε πως όταν κάποιος σώζει μια ζωή είναι σαν να σώζει τον κόσμο όλο. Η δική μου ζωή άλλαξε τη μέρα που ο Αντώνης με γλίτωσε από βέβαιο θάνατο». Μέσα από τις σελίδες του ανακαλύπτουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας που έχει καταχωνιαστεί μέσα μας. Της συντροφικότητας, του δικού μας παραδείσου που δεν κάνουμε τον κόπο να τον βρούμε Διαβάζοντας το, συνειδητοποιούμε πως έχουμε χάσει τον προσωπικό μας χρόνο. Ο χρόνος που κυλά μας στερεί το δικαίωμα να συζητήσουμε με τον διπλανό μας και να ενώσουμε τα σπασμένα μας κομμάτια βρίσκοντας την ευτυχία και την πραγματική αγάπη. Δεν μπορούμε να αφεθούμε στο μεγαλείο της αγάπης γιατί μας έχουν βάλει χειροπέδες. Κι όμως μπορούμε να τις αφαιρέσουμε. Μας δείχνει τον δρόμο η Αριάδνη να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μας λέει πως αν θέλουμε μπορούμε να ξανακερδίσουμε τη ζωή και τη γαλήνη που χάσαμε, πρέπει να ψάξουμε μέσα μας. Δεν είναι εύκολο το μονοπάτι ούτε για εμάς ούτε για τους γύρω μας. Η Αριάδνη, ο Αντώνης, ο Παυλάκης, ο πατέρας και η αδελφή της Αριάδνης οι γονείς του Αντώνη, είναι πρωταγωνιστές της ιστορίας που η πλοκή της σε καθηλώνει. Τη γραφή του τη γνωρίζουμε, ξέρει να σε οδηγήσει στο τέλος χωρίς καν να το καταλάβεις. Τρέχει άλλοτε ως γάργαρο νερό και άλλοτε ως χείμαρρος που σε παρασέρνει. Νιώθεις, πονάς, ελπίζεις, δυναμώνεις και μυρίζεις τις μυρωδιές του δάσους. Ανασαίνεις και κινδυνεύεις από τα άγρια ζώα ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη. Αλλά γεύεσαι και τους καρπούς της φύσης, μαγειρεύεις, συμμετέχεις σε μια ζωή που η απλότητα κυριαρχεί. Μέσα από το μυθιστόρημα του επίσης περνά μηνύματα για τα σκουπίδια που πετούμε ασυλλόγιστα και αδιάφορα, για την έλλειψη νερού μα και την ανθρωπιστική κρίση που έρχεται αν συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, για την ανάγκη της αιμοδοσίας, της δωρεάς οργάνων, για το κυνήγι και την οπλοχρησία, για τις υλικοτεχνικές ελλείψεις που έχει ένα χωριό, προκειμένου να κρατήσει τους ανθρώπους κοντά του, για το μίσος.

Μαγεύτηκα από τις εικόνες του χωριού, ζήλεψα την ηρεμία του, συμπάθησα τον πιστό Βόρα, γεύτηκα τη γλύκα των φρούτων του δάσους, βρήκα την Εβόρα μου. Διαβάζοντας το ένιωσα πως ναι, επιθυμώ να ζήσω κι εγώ μόνιμα στη φύση. Ιδιαίτερα τους μήνες της καραντίνας που ήμασταν κλεισμένοι μέσα στα διαμερίσματα, ήταν πολύ έντονη αυτή η επιθυμία. Σίγουρα σε ένα τέτοιο τόπο θα αλλάζαμε όλοι προς το καλύτερο. Μια απόφαση είναι. Ας μιμηθούμε την Αριάδνη και θα κερδίσουμε τον χαμένο εαυτό μας.

Καλοτάξιδο να είναι Κώστα Κρομμύδα κι ας ευχηθούμε οι αναγνώστες με την «Εβόρα» να βρουν τον δρόμο που θέλουν πραγματικά κι όχι αυτόν που τους επιβάλλουν.

Όταν πιάνω κάθε χρόνο το νέο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, ξέρω από την αρχή πως θα βρεθώ μέσα σε μία υπόθεση που δεν θα μου θυμίζει κάποιο από τα προηγούμενα βιβλία του. Η πηγή της έμπνευσής του είναι κάθε φορά διαφορετική και δεν τριγυρίζει γύρω από θέματα χιλιογραμμένα. Πάντα βέβαια θα υπάρχει ένας έρωτας, αλλά δεν θα είναι αυτός που θα μονοπωλήσει την υπόθεση του βιβλίου. Και στο κάτω - κάτω της γραφής, αν δεν υπάρχει έρωτας ή κάποιος φόνος μέσα σε ένα μυθιστόρημα, τι νόημα θα έχει η ύπαρξη του; Έτσι δεν λέει και ο Javies Marias άλλωστε στις "Ερωτοτροπίες" του;

Διαβάζοντας την "Εβόρα" και έχοντας πια εντρυφήσει στο έργο του Κώστα Κρομμύδα και στον τρόπο γραφής του προσπαθούσα εναγωνίως να το εντάξω σε μία κατηγορία μυθιστορήματος. Άλλωστε ο ίδιος έχει γράψει κοινωνικό μυθιστόρημα, μυθιστορήματα δράσης στα όρια του αστυνομικού, ρομαντικό μυθιστόρημα, ακόμα και μυθιστόρημα βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία, αλλά και άλλα με προεκτάσεις πάνω στη ψυχολογία του ανθρώπου. Η "Εβόρα" λοιπόν δεν εντάσσεται αποκλειστικά κάπου. Είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο υπάρχουν στοιχεία που συναντά κανείς σε εγχειρίδια αυτοβελτίωσης, που όμως συνδυάζεται με εκτεταμένες αναφορές σε περιβαλλοντικά θέματα, εμπεριέχει έναν μεγάλο έρωτα και δεν του λείπει και η δράση. Είναι λοιπόν ένα πολυδιάστατο βιβλίο που όταν τελικά το δει ο αναγνώστης ολοκληρωμένο, θα διαπιστώσει πως δεν υπάρχει μόνο ένα σημείο αναφοράς για να εστιάσει εκεί την κριτική του.

Η Αριάδνη είναι ο βασικός χαρακτήρας της "Εβόρας". Μία νέα κοπέλα με πολύ διαφορετική στάση ζωής από τη συνήθη, που έχει έντονες περιβαλλοντικές ανησυχίες και είναι λάτρης της φύσης ενώ διαμένει στο χωριό της τον Αυγερινό που εντοπίζεται στον ορεινό όγκο του Βερμίου. Η ίδια παραδίδει μαθήματα ευζωίας χρησιμοποιώντας τη δύναμη της φύσης και της αγάπης. Παράλληλα βοηθά τον πατέρα και την αδελφή της στο οικογενειακό τους εστιατόριο ενώ η ίδια φιλοξενεί τους ενδιαφερόμενους πελάτες της στον ξενώνα που η ίδια έχει δημιουργήσει για τη δουλειά της. Βασικό της πιστεύω είναι πως "Η αγάπη, όταν τη μοιράζεσαι, μεγαλώνει" και με αυτή την πρόταση αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις που της φέρνει η ζωή στο διάβα της. Ο Αντώνης, είναι ο έτερος βασικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος. Φυσικός, με ειδίκευση στην κλιματολογία, γνωρίζει την Αριάδνη σε μία πολύ δραματική στιγμή, όταν κυριολεκτικά την σώνει από βέβαιο θάνατο. Η μοίρα που τους έφερε με τόσο δραματικό τρόπο κοντά, θα είναι εκείνη που θα σημαδέψει όλα όσα θα συμβούν στη συνέχεια.

Η "Εβόρα" είναι γεμάτη πράσινο! Η φύση είναι ο βασικός πρωταγωνιστής και όλες οι εικόνες που περιγράφονται από τις τοποθεσίες που κινούνται οι πρωταγωνιστές είναι ιδιαίτερα θελκτικές και όμορφες. Σε μεγάλο μέρος του το βιβλίο αποπνέει μία ατμόσφαιρα ηρεμίας και αρμονίας, η οποία όμως εναλλάσσεται με τη δράση και την αγωνία. Ποικίλα και έντονα συναισθήματα θα δημιουργηθούν στον αναγνώστη καθώς η υπόθεση θα προχωρά. Σε κάποια σημεία θα πρέπει να "χωνέψει" την εξέλιξή της και να συμβιβαστεί με την απόφαση του συγγραφέα, να επιλέξει έτσι την πλοκή. Σε άλλα σημεία θα νιώσει ικανοποίηση και δικαίωση, ενώ η χαρμολύπη θα είναι έντονη αλλού, όταν ο αναγνώστης θα μάθει όλη την αλήθεια που κρύβεται πίσω από όλα όσα διαδραματίστηκαν. Εκτός από τις εικόνες του περιβάλλοντος τοπίου και των σκηνών δράσης, ο αναγνώστης θα γίνει δέκτης και πολλών μηνυμάτων γύρω από τη στάση που θα πρέπει να έχει στη ζωή του, αλλά και περί διαχείρισης καταστάσεων. Έτσι το τέλος του βιβλίου σου επιτρέπει να κρατήσεις μία γλυκιά ανάμνηση των όσων έχεις διαβάσει, αλλά και να σκεφτείς πόσα μικρά πράγματα περνάνε καθημερινά από δίπλα σου, χωρίς να τους δίνεις την πρέπουσα σημασία.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα γρήγορο μυθιστόρημα που σε κανένα σημείο δεν κουράζει τον αναγνώστη. Μέσα από τις γραμμές του ξεπηδούν ωραίες εικόνες και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι απλή και κατανοητή, ενώ πολύ καλή είναι και η επιμέλεια του. Μου άρεσε ιδιαίτερα το φύλλο σφενδάμου που διαχωρίζει στα κεφάλαια την αλλαγή σκηνής! Ταίριαζε πολύ με την υπόθεση. Η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και δεν εντοπίζονται ασυνέχειες που να δημιουργούν σύγχυση. Νομίζω πως υπήρχαν περιθώρια ανάπτυξης όμως της ιστορίας, κάτι που θα έκανε την ανάγνωση του να διαρκέσει περισσότερο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως φάνηκε και λίγο, αλλά δεν ήθελα να τελειώσει γρήγορα!

Το αναγνωστικό κοινό του Κώστα Κρομμύδα είναι πια πολύ μεγάλο! Τα βιβλία του κάθε χρονιά είναι στα ευπώλητα και αυτό δεν είναι τυχαίο. Μπορεί και ταξιδεύει τον αναγνώστη μέσα από τις εικόνες που δημιουργεί και κάθε φορά έχει και κάτι νέο να προσφέρει. Έτσι και η "Εβόρα" φαίνεται πως θα αγαπηθεί και αυτή με τη σειρά της και θα πάρει την θέση της σε πολλές βιβλιοθήκες!

Η υπόθεση του βιβλίου μας κάνει μια ξενάγηση στην πηγαία δύναμη και την καθαρότητα, ίσως και την αγριότητα της φύσης. Μας παρουσιάζει έναν έρωτα δύο ανθρώπων που λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ζήσει ή θα θέλαμε να ζήσουμε. Σίγουρα μας κάνει να ταυτίσουμε τις εμπειρίες των πρωταγωνιστών με τις δικές μας και να τις σκεφτούμε λίγο διαφορετικά. Ενα αρκετά σύγχρονο βιβλίο, με απρόσμενες ανατροπές, αγωνιώδεις σκηνές και με ένα τέλος που κανείς μας δε θα πρέπει να ξεχνά. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Εβόρα!!!!

Το τελείωσα χθες το βράδυ κ πραγματικά το έζησα!!! Έζησα την κάθε στιγμή με την Αριάδνη!!!!

Η ηρεμία κ η γαλήνη της Εβόρα, τα συναισθήματα που πλυμμηρίζουν την καρδιά σου, τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια σου, η δικαίωση, σε μεταφέρουν με μοναδικό τρόπο στην πραγματικότητα του βιβλίου!!!

Ενας Κώστας Κρομμύδας τόσο ώριμος πλέον που διαχειρίζεται με μαεστρία την ελληνική γλώσσα, την παντρεύει με την πραγματικότητα και την στολίζει με τη φαντασία!!!

Η αγάπη για τη φύση, η ζωή εκεί, η ηρεμία κ η γαλήνη που σου προσφέρει, το ρήμα νοιάζομαι σε όλο του το μεγαλείο, η χαρά της προσφοράς... όλα στο μάξιμουμ!!!

Η πλοκή του σφιχτοδεμένη, ρέει εύκολα, με ανατροπές που σου κόβουν την ανάσα κ με μάτια διψασμένα για να χαιδέψουν την επόμενη κ την επόμενη κ την επόμενη λέξη μέχρι κ την τελευταία...!!!

"Μη σταματήσεις να αγαπάς..." μια φράση που κρύβει το νόημα της ζωής!!!! Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες!!! Θα διαβάσετε κ θα καταλάβετε...

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως πολύ άνετα θα μπορούσε να θεωρηθεί οδηγός ζωής!!! Από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία σε διδάσκει!!! Σου δείχνει τον τρόπο!!!

Το λάτρεψα αγαπημένε μου!!! Σ ευχαριστώ θερμά για το υπέροχο ταξίδι!!! ❤

Εβόρα

Με μάγεψε από τις πρώτες σελίδες...

πολλές οι ανατροπές, δυνατά τα μηνύματα για τη ζωή! Την Αγάπη!την Αλήθεια!

Απίθανη αναγνωστική εμπειρία και αυτό το βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα...

«Εβόρα», του Κώστα ΚρομμύδαΆνοιξα το πικάπ, έβαλα το Time Remembered του Bill Evans και περιμένω να χαϊδέψει η βελόνα τον δίσκο. Έχω τελειώσει την ανάγνωση εδώ και πολύ ώρα, αλλά συνεχίζω να κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο. Τα μάτια μου δεν ξεκολλούν από τον τίτλο, «Εβόρα». Η μουσική που ακούγεται, φέρνει στο μυαλό μου μια δήλωση του Evans: “Με ενοχλεί όταν προσπαθούν οι άνθρωποι να αναλύσουν τη Τζαζ, λες κι είναι κάποιο διανοητικό θεώρημα. Δεν είναι. Είναι συναίσθημα”.Ναι, η «Εβόρα», δεν αναλύεται γιατί είναι ελευθερία, είναι τρόπος να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και τον κόσμο. Η «Εβόρα» είναι συναίσθημα. Η «Εβόρα» είναι σαν τη Τζαζ.Στην «Εβόρα» του ο Κώστας Κρομμύδας, δεν γράφει με τον γνωστό αγαπημένο τρόπο. Δεν εμπνέεται από μια αληθινή ιστορία, που θα την πλάσει συγγραφικά και θα μας την προσφέρει προς τέρψη. Στην «Εβόρα» του ο Κώστας Κρομμύδας, έστησε έναν αυτοσχέδιο αργαλειό στο εργαστήρι της ψυχής του, για να υφάνει χωρίς πατρόν, κάθε κομμάτι της δικής του ύπαρξης. Εκείνος υφαίνει με λέξεις, μα οι λέξεις γίνονται νότες κι οι νότες μουσική. Ώριμος πια -ως συγγραφέας-, μπορεί να αυτοσυστήνεται ξανά και ξανά μέσα στο κείμενο του. Έχει ακουμπήσει το δισάκι με τις εμπειρίες του στο πλάι και πειραματίζεται συνεπαρμένος απ’ το τεράστιο πεδίο που του προσφέρει η συγγραφή. Ελευθερώνει τον “Κώστα” και αφήνει την πένα του να ξεδιπλώσει τα φτερά της ικανότητας και της εφευρετικότητας του, παρασύροντας μας σε μια νοητή πτήση πάνω απ’ το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου και της φύσης. Επιτρέπει στους ήρωές του να γδύνονται το πνεύμα του ρομαντισμού και να ντύνονται αγρίμια, που πότε λαβώνουν και πότε σε ταξιδεύουν στην ταραγμένη ιστορία της ανθρωπότητας. Παρά το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, αρκετοί συγγραφείς γράφουν κατά μια έννοια αναπαραγωγικά, ο Κώστας Κρομμύδας τολμά να είναι ο εαυτός του και περνάει από τα λόγια στην πράξη. Ο Κώστας Κρομμύδας, υφαίνει και υπογράφει το πρώτο “ενόργανο” βιβλίο, μετατρέποντας το ξερό και άχαρο τακ-τακ-τακ-τακ του αργαλειού, στο ρυθμικό ταπ-ταπ-ταπ-ταπ της αρχέγονης αίσθησης του ήχου, σε μια ξέφρενη, αυτοσχέδια Τζαζ διαδρομή.

*** “Φίλε, αν χρειαστεί να ρωτήσεις τι είναι η Τζαζ, ποτέ δεν θα το μάθεις” Louis Armstrong...Δανείζομαι την φράση του Άρμστρονγκ και την παραφράζω με σεβασμό, για να αποδώσω με ακρίβεια, αυτό που ένιωσα όταν έκλεισα το καινούργιο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα. «Φίλε, αν χρειαστεί να ρωτήσεις τι είναι η Εβόρα, ποτέ δεν θα το μάθεις».Σοφία Δερέ

Head Chef Εκδόσεις ΔΕΡΕ - DERE Publications

«Εβόρα», Κώστας Κρομμύδας

Για να μας δώσει την «Εβόρα», ο Κώστας Κρομμύδας δεν δείλιασε κι έσπασε την πένα του στα δύο. Πήρε ένα νυστέρι, ένα νυστέρι ξεχασμένο, κι άρχισε να χαράζει, μέχρι να βγάλει αίμα το χαρτί. Πέταξε τη μάσκα, έβγαλε τα γάντια, συνέχισε να κόβει χωρίς αναισθητικό. Σαν ένας εξερευνητής γιατρός του μεσαίωνα, θέλησε να δει τη μυστική ουσία που κυλάει πίσω από τη λεπτή περγαμηνή της ζωής. Την άφησε να στάξει… ζεστή και πυκνή. Την άφησε να τον λερώσει, να ποτίσει το βλέμμα του σε μια υγρή διαστολή. Άλλωστε, πως αλλιώς θα μάθαινε τι κρύβεται μέσα σε μια σταγόνα;

Ούτε εκδικητικός ιερέας ενός ασυμβίβαστου παγανισμού, ούτε μαθητευόμενος μάγος μιας ανεξέλεγκτης τεχνολογίας. Στην «Εβόρα» ο Κώστας Κρομμύδας, ντύνεται την ένοχη γύμνια του τελευταίου των ανθρώπων. Έναν άνθρωπο που ήταν γίγαντας κάποτε -στην εποχή των λύκων, και τώρα ψάχνει στα όνειρα του, τη μνήμη ενός χαμένου δειλινού. Για να ξορκίσει τον κατακλυσμό, «Εβόρα!» φώναξε ο Νώε.«Εβόρα!», φώναξε ο Κολόμβος, ν’ ανακαλύψει τέλειο κόσμο. Και ο Θερβάντες «Εβόρα!» φώναξε, φαντάσματα να αφανίσει.

Ο Κώστας Κρομμύδας δε φωνάζει, γιατί πια… γνωρίζει. Την «Εβόρα» δε την αναζητάς ούτε στον χρόνο, ούτε στον χώρο. Σε χάρτη δεν υπάρχει, ούτε σε ημερολόγιο… γιατί «Εβόρα», είναι η σκιερή πλαγιά ενός αόρατου βουνού και η αντίστροφη ροή στον ποταμό του χρόνου. Είναι ταυτόχρονα προσμονή και νοσταλγία. Είναι το εξώκοσμο άγγιγμα ενός αγάλματος από άνεμο πλασμένο.

Πως όμως να κλείσεις τον άνεμο στον ασκό ενός βιβλίου -χωρίς να τον παγιδέψεις, χωρίς να τον ξεγελάσεις; Ο Κώστας Κρομμύδας κατάφερε το σπάνιο! Έδωσε το στέμμα στο χαρισματικό παιδί μέσα του, ο αυθορμητισμός να βασιλέψει.

Παραμέρισε την τέχνη, σκέπασε τις γνώσεις, άφησε το «άυλο» να γοητευτεί από το ωμό ταλέντο. Μέχρι τώρα έγραφε για τους ανθρώπους, για πρώτη φορά γράφει για τον Άνθρωπο, γράφει για εσένα, γράφει για εμένα, γράφει για τον Κώστα.

Στέφανος Παπαδόπουλος

Συγγραφέας

Εκεί που η καρδιά... χτυπά για πάντα!Σε ευχαριστούμε ❤️

Εξαιρετικό !!! Θα με θυμηθείτε!!!

Θέλω να σας μιλήσω για μια ιστορία… Για μια ιστορία βουτηγμένη στο πράσινο, στον φρέσκο αέρα και την ατόφια, καθαρόαιμη αγάπη. Αυτή η ιστορία, είναι η «Εβόρα» του Κώστα Κρομμύδα. Στην «Εβόρα», ενώ οι λέξεις περνούν μπροστά από τα μάτια σου, νιώθεις μια αύρα να ξεχειλίζει από την ψυχή σου αλλά και τις μυρωδιές της φύσης να ξεπροβάλλουν από τις σελίδες του. Νιώθεις τον έρωτα που ανθίζει και μετατρέπεται σε αγάπη ουσιαστική, απαλλαγμένη από εγωισμούς και στερεότυπα, αλλά ντυμένη με πάθος και ειλικρίνεια και είναι τόσο βαθιά και αμόλυντη, που είναι ικανή να καταρρίψει κάθε κακόβουλο συναίσθημα. Ο Κώστας Κρομμύδας σε αυτό το βιβλίο μας επιδεικνύει με τον πιο χαρισματικό τρόπο την αδιαμφισβήτητη σημασία της αγάπης στη ζωή μας. Μα κυρίως, θα δούμε τον περίτεχνο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει, μέσα από την προσωπική ιστορία της κεντρικής ηρωίδας, της Αριάδνης, την αγάπη του ανθρώπου για την φύση αλλά και την ανάγκη μας να επιστρέφουμε συχνά σε αυτή για να γεμίζουμε τις μπαταρίες της ψυχής. Η Αριάδνη θα μας διδάξει την τέχνη της αγάπης, της ευγνωμοσύνης, της συγχώρεσης, του σεβασμού αλλά θα μάθει και εκείνη, πως η αγάπη επιστρέφει πάντα, με κάθε τρόπο. Θα δούμε επίσης και το ευχαριστώ της φύσης προς τον άνθρωπο. Πώς με τον δικό της τρόπο βοηθά στην διαχείριση δυσμενών καταστάσεων και ακόμη πώς η ίδια φροντίζει για την αρμονία της. Τα εφόδιά της είναι αναρίθμητα, αρκεί ο καθένας να νιώσει μέρος αυτού του συνόλου. Να αφουγκραστεί τις ανάγκες της αλλά και να μεταφράσει τα σημάδια της. Και ποτέ, κανείς, να μην υποτιμήσει τη σοφία της… Ακόμη κι αν φοβηθείς, ακόμη κι αν βρεθείς στο τέλμα, να μην ξεχάσεις ούτε στιγμή αυτό που σου δίδαξε… Αν της φερθείς με σεβασμό, εμπιστοσύνη και αγάπη, το ίδιο θα εισπράξεις κι από αυτή. Ο συγγραφέας, στο κρεσέντο της συγγραφικής του καριέρας, περιγράφει τις σκηνές με αψεγάδιαστη ματιά και με τέτοιο συγκλονιστικό ρεαλισμό που νιώθεις να βυθίζεσαι στις σελίδες του κατά την ανάγνωση μέχρι που ο πραγματικός κόσμος χάνεται κάπου μακριά. Μαγικά, ο τόπος αυτός γίνεται το βασίλειό σου. Οι χαρακτήρες άψογα σκιαγραφημένοι παίρνουν σάρκα, οστά και δόντια… Πλέον, υπάρχεις εσύ και η «Εβόρα» και η σκέψη πως ποτέ δεν περίμενες ότι τα βιβλία μπορούν να σου το κάνουν αυτό. Να χαράξουν ρηξικέλευθα μονοπάτια στην ψυχή σου και ταυτόχρονα να νιώθεις τόσο οικεία, σα να τα έχεις ήδη διαβεί… Η «Εβόρα»… είναι τόσο αληθινή, γραμμένη με τέτοια ενσυναίσθηση, που μοιάζει σχεδόν εξομολογητική!

❣️ ΕΒΟΡΑ ❣️

"Σαν αγρίμι που έτρεχε μέσα στο αμόλυντο δάσος των λέξεων της αληθινής αγάπης."

Αυτό αισθάνθηκα διαβάζοντας την τελευταία λέξη του Εβορα!

Ένιωσα την πρωινή πάχνη να τρέχει από τα φύλλα των δέντρων και να δροσίσει την ψυχή μου.

Έγινα αέρας και ταξίδεψα μέσα στην μυρωδάτη φύση,ενώ η γραφή του μετατράπηκε σε πυξίδα που με οδήγησε σε μονοπάτια έντονων συναισθημάτων.

Έγινα Αριάδνη.... Ένιωσα Αντώνης.... Έγινα πιστός τους φύλακας κι ένιωσα άγριο θηρίο που περιπλανήθηκε στις ψυχές των ηρώων ψάχνοντας να βρω την μια,την αγνή,την αμόλυντη αγάπη.

Αν παραμερίσεις προσεκτικά τις λέξεις, όπως παραμεριζεις τα κλαδιά που μπαίνουν μπροστά σου στο μονοπάτι

της ζωής,θα ανακαλύψεις την ψυχή του συγγραφέα.

Κάθε σελίδα του είναι ένας ύμνος στο μεγαλείο των ανιδιοτελων πράξεων,στην μεγαλοπρέπεια της φύσης και στους αχαρτογραφητους δρόμους της ψυχής.

Το Εβορα δεν είναι μόνο ένα υπέροχο βιβλίο. Είναι αίσθηση... Είναι οδηγός... Είσαι "εσύ",την ώρα που μέσα από την μαγεία του μετατρεπεσαι σε αυτόν τον δροσερό άνεμο,με μοναδικό σκοπό σου να

ξεγυμνωσεις τα σάπια φύλλα κάθε καρδιάς και να την βοηθήσεις ν'ανθισει μέσα από πράξεις που φανερώνουν την αγάπη.

«Εβόρα» γράφει ο Κώστας Κρομμυδας και με ταξιδεύει βόρεια, σε ένα τοπίο ονειρικό, κατάφυτο.. που λες και δεν το εχει πειράξει ποτέ ανθρώπινο χέρι… Λες και η ίδια η φύση, με όλη τη χρωματική της παλέτα, έχει ζωγραφίσει κι έχει συνταιριάξει ήχους κι αρώματα, μουσικές και μυρωδιές.

Βαδίζω με την Αριάδνη κάτω απ τον ίσκιο των δέντρων.. Δεξιά και αριστερά μας οξιές, έλατα.. Κλείνω τα μάτια κι ανασαίνω αχόρταγα το δροσερό αέρα.. Μυρίζω τα λουλούδια που έχουν φωλιάσει κάπου ανάμεσα στις πέτρες.. κόβω λίγη απ’ τη ρίγανη και την τρίβω στα χέρια μου.. Ακούω το θρόισμα των φύλλων.. Πίνω νερό απ’την πηγή που μου δείχνει η Αριάδνη και που χαρίζει ζωή σε ότι υπάρχει γύρω μας…

Ανασαίνω τη φύση.. Κι ανασαίνω ταυτόχρονα την ίδια τη ζωή.

Παρατηρώ, οσφρίζομαι, γεύομαι. Αφήνομαι στη μαγεία της φύσης που μόνο δεος μπορεί να σου προκαλέσει. Δεος και σεβασμό! Ξαφνικά ακούω έναν ήχο… κάτι κινείται ανάμεσα στα δέντρα… Αριάδνη, τι είναι; Λύκος; Φοβάμαι… Να μην ανησυχώ; Μα πως… αφού μας πλησιάζει…

Έπειτα, όλο αυτό που ζω, οι εικόνες, τα αρώματα, οι γεύσεις… μπερδεύονται με τις λέξεις..με παραγράφους.. με σελίδες…

Σηκώνω τα μάτια μου απ’την «Εβόρα» του Κώστα κι έχω επιστρέψει στο μπαλκόνι μου. Χαμογελάω. Αυτό συμβαίνει όταν «βουτας» στη λογοτεχνική ψυχή του κυρίου Κρομμυδα. Οι λέξεις που διαβάζεις γίνονται ξωτικά που σε τραβούν στη μαγεία του δικού τους κόσμου… Και γινεσαι ένα με τον κόσμο αυτό, που σε κατακλύζει και σε μαγεύει.

Έχοντας διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα κι έχοντας βάλει ο ίδιος τον πήχη ψηλά, δεν περίμενα πως ένα ακόμη βιβλίο του θα με αγγιζε σε τέτοιο βαθμό. Τόσο απόλυτα. Κι όμως, η κάθε λέξη, λες και είχε ψυχή και παλμό με κρατησε κοντά της με έναν τρόπο εθιστικά γλυκό και δεν με άφησε παρά μόνο αφού έκλεισα το βιβλίο. Ο Κώστας πλέκει με έναν μοναδικά δικό του τρόπο μια ιστορία, επίκαιρη όσο ποτέ και μας προτρέπει να στραφούμε στη φύση γιατί ουσιαστικά μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε και τον εαυτό μας. Μέσα από την Εβόρα, μας συμβουλεύει να μη φοβηθούμε τον οποίο δρόμο κι αν ακολουθήσουμε γιατί έχοντας οδηγό την Αγάπη, δεν πρόκειται να παρεκκλίνουμε ποτέ… Η ιστορία αυτή μας φωνάζει δυνατά ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ! Να αγαπάμε αληθινά ο,τι υπάρχει γύρω μας και μας περιβάλλει. Γιατί ετσι θα αγαπήσουμε ουσιαστικά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Με μια γλώσσα που ακούγεται απλή και βατή, ο κύριος Κρομμυδας μέσα από την Αριάδνη δεν αφηγείται. Απλώς αποκαλύπτει. Διαβάζοντας την Εβόρα, ή καλύτερα «ζωντας» την Εβόρα του Κώστα αφήνεσαι να σε μαγέψουν οι λέξεις του. Παρασύρεσαι στη ροή της ιστορίας της Αριάδνης. Κι έπειτα, έρχονται οι εξελίξεις. Διαδέχονται η μία την άλλη. Πάνω που νόμιζες πως η ιστορία τελειωσε, έρχεται ένα γεγονός, εντελώς διαφορετικό.. εντελώς νέο.. κι ανατρέπει ότι έχεις διαβάσει μέχρι τώρα, κανοντας την καρδιά σου να χτυπά πιο γρηγορα και θελοντας να διαβάσεις τη συνέχεια.. γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς..

Περπατώντας στα ίδια μονοπάτια που βάδισε ο Αντώνης και η Αριάδνη, γνωρίζοντας τη δική τους «Εβόρα» καταφέρνεις να βρεις τη λύτρωση εσύ. Γιατι ασυνείδητα, χωρίς να το έχεις αντιληφθεί, έχεις περπατήσει ταυτόχρονα μέσα από μονοπάτια της δικής σου ψυχής… κι έχεις ανακαλύψει ουσιαστικά.. και τη δική σου… «Εβορα»…