Στο τρυφερό αυτό παραμύθι καταγράφεται η σχέση μιας κόρης με τον πατέρα της, που όπως όλοι μπαμπάδες, έχει προβλήματα στη δουλειά του, κάτι που ίσως επηρεάσει τον χρόνο που θα περνάνε μαζί. Πώς θα χειριστεί αυτήν την αλλαγή το κοριτσάκι και πώς θα αντιδράσει όταν όντως η σχέση τους αλλάξει; Με ποιον τρόπο θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της; Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει σε όλο αυτό ένα ταψί παστίτσιο;

Η Μάρω Θεοδωράκη, με πρωτοπρόσωπη αφήγηση, καταγράφει με γλυκό και τρυφερό τρόπο, μέσα από την ιστορία της κόρης που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο, τις σχέσεις της με τον πατέρα, τη μητέρα, τις φακές και το σχολείο. Τα προβλήματα του μπαμπά δεν τα καταλαβαίνει το παιδί, νιώθει όμως το βάρος που πέφτει στους ώμους του: «Γύρισε σπίτι τόσο κατσουφιασμένος, λες και όλα τα σύννεφα του κόσμου διάλεξαν να τον σκοτεινιάσουν». Οι προσπάθειές της κατά καιρούς δεν καρποφορούν κι όταν του ζητάει ν’ αλλάξει δουλειά, προκύπτει ένας ενδιαφέρων παραλληλισμός: «-Μα τόσο σπουδαία είναι η δουλειά σου, μπαμπά; -Ναι, είναι. Σπουδαία και χρήσιμη. Είναι όπως έχεις εσύ το σχολείο… Θα ήθελες να την αλλάξεις ή να τη χάσεις»; Η συγγραφέας χαρίζει στα παιδιά ρεαλιστικές σκηνές σαν αυτές που βιώνουν στο δικό τους σπιτικό. Παίζουν με τη μαμά και τον μπαμπά, ανησυχούν, αναρωτιούνται, φοβούνται. Το χιούμορ είναι καλοδεχούμενο: «Όμως άλλο η μαμά κι άλλο ο μπαμπάς. Ο μπαμπάς σκέφτεται πότε πότε σαν παιδί. Η μαμά σκέφτεται πάντα σαν μαμά»!

Η αφηγήτρια είναι ένα γλυκύτατο, δοτικό πλάσμα που δε διστάζει να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης: «Άλλωστε ο μπαμπάς μου είναι πάντα εδώ για μένα. Έτσι τώρα θα είμαι κι εγώ εδώ για εκείνον». Πότε με χαριτωμένο μάλωμα, πότε με διασκεδαστικά κουίζ αγωνίζεται να φτιάξει τη διάθεση του πατέρα της και μέχρι να τα καταφέρει οι προτάσεις που αφορούν τη μεταξύ τους σχέση είναι τρυφερές, γλυκές, αληθινές και γεμάτες στοργή. Χιούμορ και αγάπη, ενδιαφέρον και αγκαλιές δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να δυναμώσει ακόμη περισσότερο η σχέση μπαμπά και παιδιού.

Η εικονογράφηση της Νίκης Λεωνίδου ανοίγει διάπλατα στους αναγνώστες το σπίτι και τη ζωή της αφηγήτριας, με το παιδικό της δωμάτιο, την κουζίνα και το σαλόνι να υποδέχονται τους φόβους, τις ανασφάλειες αλλά και τα χάδια και τα κανακέματα με τον μπαμπά ης. Δε μένουμε όμως εκεί, μιας και η φαντασία του παιδιού είναι αστείρευτη, έτσι ταξιδεύουμε σε βιβλιοπωλεία, ζαχαροπλαστεία και αλλού με ζωηρά χρώματα και πολλές λεπτομέρειες που ενισχύουν τη φαντασία των μικρών αναγνωστών. Παιχνίδια, κουζινικά, διακοσμητικά στολίζουν τις εικόνες και δίνουν αληθοφάνεια και ρεαλισμό σε μια τρυφερή και γλυκιά ιστορία που με συγκίνησε. Δεν έχουμε μόνο ολοσέλιδες ή μικρότερες εικόνες αλλά και σε κάποια σημεία κολάζ από όμορφες στιγμές πατέρα και κόρης, γεμάτες αληθοφάνεια και αμεσότητα.

«Μπαμπά, σ αγαπώ», λέει η μικρή αφηγήτρια στον πατέρα της και με αυτήν τη συναρπαστική ιστορία δείχνει τον τρόπο για να χειριστούν καλύτερα τα παιδιά τις δύσκολες ψυχολογικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις των γονιών τους μέσα από ένα ευρηματικό και αληθινό κείμενο.