Ένας από του στόχους του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος το οποίο συντελέστηκε στην ελληνική κοινωνία κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ήταν και η ορθολογικοποίηση των διαδικασιών παραγωγής του πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Και αυτό μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο, εν πολλοίς, οριζόταν από τις διεθνείς οικονομικές συνθήκες και τον χαρακτήρα του εξωτερικού εμπορίου της χώρας μας. Μέσα σε αυτές συνθήκες και ως απάντηση στα αιτήματα του τίθεντο από την πραγματικότητα αυτή έχουμε και την ίδρυση των Γεωργι - κών Επιμελητηρίων. Ένα από αυτά ήταν και το Γεωργικό Επιμελητήριο Ηλείας το οποίο ιδρύεται στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ως έκφραση των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούσαν στον τόπο, αλλά και ως έκφραση των κεντρικών πολιτικών επιλογών. Η προσωπικότητα εκείνη που ξεχωρίζει , όσον αφορά τη λειτουργία του θεσμού, είναι αυτή του Λεωνίδα Θ. Μερκούρη, ο οποίος ήταν, ουσιαστικά και ο μόνος πρόεδρός του, μέχρι την κατάργησή του, στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Για να κάνουμε, όμως, τη σύνδεση και με τη σύγχρονη πραγματικότη - τα, το εγχείρημα αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα και πρότυπο για τις πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να αναληφθούν σήμερα, καθώς οι εξελίξεις το επιβάλλουν.