Ήταν η κρίση προβλέψιμη; Μπορούσε να είχε αποφευχθεί; Πόσο εφικτή ήταν η αναχαίτιση της επίθεσης των αγορών και η αποφυγή της ένταξής μας στο μνημόνιο; Αποτελούσαν οι πολιτικές λιτότητας και η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων μονόδρομο; Ποια είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον; Στα βασανιστικά αυτά ερωτήματα η Λούκα Τ. Κατσέλη καταθέτει απαντήσεις ως ελάχιστη συμβολή στον αναγκαίο δημόσιο διάλογο.

Μέσα από την εξιστόρηση των προσωπικών εμπειριών της συγγραφέα προκύπτουν τρία συμπεράσματα:

Η αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας υπήρξε η κύρια αιτία της κρίσης. Η αναδιάρθωσή της αποτελεί και σήμερα το μεγάλο ζητούμενο. Η υλοποίηση της Ατζέντας 2030, που υιοθετήθηκε το 2015 από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, αποτελεί πυξίδα για μια μακρόπνοη, προοδευτική και βιώσιμη αναπτυξιακή στρατηγική.

Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να αφεθεί στον αυτόματο πιλότο των αγορών. Θεσμικές εμπλοκές, συγκρούσεις συμφερόντων και οργανωτικές αδυναμίες καθυστερούν ή ακυρώνουν την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Η συγκρότηση ενός αξιόπιστου, σύγχρονου και έξυπνου επιχειρησιακού κράτους, μακριά από κλειστά κυκλώματα πολιτικής επιρροής, που θα άρει τις εμπλοκές και θα υπηρετήσει με αποτελεσματικότητα, διαφάνεια και λογοδοσία το δημόσιο συμφέρον, αποτελεί προτεραιότητα.

Όταν η δημοκρατία απαξιώνεται, η δημοκρατία εκδικείται. Πρόκληση για τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου αποτελεί η ανάδειξη αξιακών προτύπων, ικανών να σφυρηλατήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τον πολίτη και τη νέα γενιά της πατρίδας μας.

Αν και η αναγκαιότητα όλων των παραπάνω είναι κοινώς αποδεκτή, στην πράξη μένουμε πίσω. Το στοίχημα τελικά θα κερδηθεί από την ικανότητά μας, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, να συσπειρώσουμε καινοτόμους και κοινωνικά ευαισθητοποιημένους πολίτες, επιχειρηματίες, αυτοδιοικητικούς φορείς και πολιτικές ηγεσίες για την υλοποίηση συμφωνημένων, βιώσιμων αναπτυξιακών παρεμβάσεων, που τόσο τις έχει ανάγκη ο τόπος μας.