Από συστάσεως του νεωτέρου Ελληνικού κράτους, το 1830, ο Ελληνισμός υπέκειτο στις "σφαίρες επιρροής" των μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Αρχικά της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσσίας, στις οποίες προσετέθη εν συνεχεία και η Γερμανία, με καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον Ελληνισμό της Ιωνίας.
Την έννοια της "σφαίρας επιρροής" επανέφερε στο προσκήνιο ο Βρεταννός πρωθυπουργός Γουΐστον Τσώρτσιλ, όταν συνεφώνησε με τον Ιωσήφ Στάλιν, στην Μόσχα, τον Σεπτέμβριο 1944, να έχει η Βρεταννία "το πάνω χέρι" στα μεταπολεμικά πράγματα της Ελλάδος.

Η συμφωνία ετηρήθη μέχρις του κομμουνιστικού Κινήματος της 3ης Δεκεμβρίου 1944, αλλά κατελύθη κατά τον ανταρτοπόλεμο 1946-49 στα Ελληνικά βουνά, οπότε οι Βαλκανικές χώρες και η Ανατολική Γερμανία ενίσχυαν τους κομμουνιστές, υπό Σοβιετική καθοδήγηση.

Οι Αμερικανοί που διεδέχθησαν την Βρεταννική στρατιωτική αποστολή το 1947, αν και ήσαν αρχικά κατά της αποικιοκρατίας, αναγκάσθηκαν από την οξύτητα του Ψυχρού Πολέμου να παρέμβουν στον Ειρηνικό ανταρτοπόλεμο μέχρις πλήρους εξαρτήσεως της κυβερνήσεως των Αθηνών από την Αμερικανική βοήθεια.

Μετά την Ελληνική δικτατορία του \'67, το Αμερικανικό ενδιαφέρον για την χώρα άρχισε μειούμενο και το διεδέχθη το 1981 η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία, μετεξελιχθείσα υπό της Γερμανίας εις "νομισματική ένωση του ευρώ", περιέλαβε στους κόλπους της και την Ελλάδα, με τα γνωστά και πάλι δυσάρεστα αποτελέσματα.