Οι "Καταβολάδες" είναι η σερπαντίνα του ταξιδιού μιας μικρής προσωπικής οδύσσειας. Ο τίτλος, υπαινισσόμενος τον πολλαπλασιασμό, την παραγωγή και την μετάλλαξη πετάει ελεύθερος στις φαντασιώσεις των στίχων που συγκροτούν μια ενότητα δέντρου. Η διαδοχή των όντων στον αέναο κύκλο της ποίησης αντικαθιστούν το ένα το άλλο, αλλάζουν χέρια και περνούν μέσα από τον έναν στίχο στον άλλο χαρίζοντας στιγμές και χαράζοντας έναν ποιητικό κύκλο καταδικασμένο να μιμείται ανεπιτυχώς. Ένας ατελής ήλιος. Μια ανολοκλήρωτη θεμελίωση στο εμπειρικό συμβάν με υπερβατολογικές ανησυχίες. Το πέρασμα στον άχρονο τόπο επαναφέρει το τυχαίο στο προσκήνιο. Επικαλείται την πιο αρχαία βεβαιότητα σε αντίστιξη με την παρούσα. Ασφαλώς η συμβολική Βενετία του προσωπείου διέρρηξε τον κύκλο διά παντός και άφησε το νέο ενδεχόμενο να αιωρείται αλλοιώνοντας την παρούσα κατάσταση του παρελθόντος εξαφανίζοντας ολωσδιόλου τον φερόμενο ποιητή που χάνεται σαν ξένος.