Τον Γιώργο Σταφυλά, τον γνώρισα μέσα από ομάδα βιβλίων. Δημοσιογράφος σε αρκετά έντυπα, δοκίμασε τις δυνάμεις του πριν από περίπου ένα χρόνο, με το πρώτο του βιβλίο "Η Συγκάλυψη", στο οποίο γνωρίσαμε τον αστυνόμο Λάμπρου του Εγκληματολογικού της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών. Φέτος έρχεται με το δεύτερο μυθιστόρημα του, με τίτλο "Το κύκλωμα", στο οποίο ο αστυνόμος Λάμπρου είναι ξανά πρωταγωνιστής σε μία υπόθεση που θα θορυβήσει τόσο τις Αρχές, όσο και τους πολίτες.

Η Αθήνα τη νύχτα, δεν είναι και τόσο αθώα. Όπως αθώα δεν είναι και όλα τα μαγαζιά που πίσω από τις φανταχτερές βιτρίνες τους και το άψογο στήσιμο τους, κρύβονται ιστορίες που περιλαμβάνουν σωματεμπορία, διακίνηση ναρκωτικών και πληρωμένα συμβόλαια θανάτου. Μία αυτοκτονία νεαρής φοιτήτριας, φαίνεται ότι κρύβει κάτι πιο μεγάλο και πιο σκοτεινό από πίσω της. Γρήγορα ο αστυνόμος Λάμπρου αντιλαμβάνεται τη συσχέτιση με ένα παρόμοιο γεγονός του παρελθόντος. Όμως τα γεγονότα εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα και πλέον πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του για να μπορέσει να λύσει την υπόθεση.

"Το κύκλωμα" είναι σίγουρα ένα καλοστημένο μυθιστόρημα. Γρήγορο και σαφές, χωρίς πλατειασμούς και κουραστικές αναφορές, βάζει τον αναγνώστη στην υπόθεση και του κρατά αναπόσπαστο το ενδιαφέρον του. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο και θα έλεγα πως είναι γραμμικό. Δεν προσπαθεί ο συγγραφέας να κάνει αναδρομές στο παρελθόν και να μπλέξει πολλές ιστορίες που να εκτυλίσσονται παράλληλα, ώστε να αποσπάσει τον αναγνώστη από την κεντρική υπόθεση. Αυτό το κάνει αρκετά ευανάγνωστο, κάτι στο οποίο συντελεί και η αρκετά καλή επιμέλεια του. Ζήτημα είναι να είδα 2-3 λαθάκια, κυρίως τυπογραφικά.

Το εξώφυλλο του αναδίδει μία εικόνα μυστηρίου και αισθησιασμού. Το σκοτεινό περίγραμμα μίας κοπέλας που καπνίζει στο αχνοκίτρινο φόντο μου κίνησε από την αρχή το ενδιαφέρον και νομίζω πως ανταποκρίνεται και στην υπόθεση σε μεγάλο βαθμό.

Αυτό που μου άρεσε στην "Συγκάλυψη" και το είδα και στο παρόν μυθιστόρημα, είναι πως ο αστυνόμος Λάμπρου είναι πραγματικά μία φιγούρα βγαλμένη από την ελληνική πραγματικότητα. Δεν είναι κάποιος σούπερ ήρωας που μπορεί να σκέφτεται περίτεχνα για να βρίσκει αυτό που ο μέσος νους δεν μπορεί να αντιληφθεί. Έχει πάθη, έχει εμμονές και μία κατασταλαγμένη άποψη που μπορεί πολλοί να διαφωνήσουν με αυτήν, αλλά δεν μπορούν να μην παραδεχτούν πως αποτελεί κάτι που συναντιέται συχνά στην Κοινωνία μας. Σε αυτήν την υπόθεση όμως φαίνεται ακόμα πιο ανθρώπινος και πιο αληθινός και πραγματικά μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο αποκαλύφθηκε ένα άλλο μέρος του χαρακτήρα του.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι πως διαβάζοντας το κάποιος, δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει πρόσωπα και καταστάσεις της ελληνικής επικαιρότητας και ειδησεογραφίας. Είναι προφανές πως από εκεί αντλεί ο συγγραφέας αρκετά στοιχεία και τα εντάσσει στην υπόθεση του. Αυτό το κάνει ακόμα πιο οικείο στον Έλληνα αναγνώστη και βέβαια μοιραία τον κάνει να αναρωτιέται αν τελικά αυτή είναι και η πραγματικότητα για τα πρόσωπα στα οποία πηγαίνει το μυαλό του.

Τελειώνοντας "Το κύκλωμα" και έχοντας κανείς διαβάσει και την πρώτη ιστορία του συγγραφέα, πιστεύω πως θα μείνει ικανοποιημένος από αυτό που διάβασε. Είναι ένα τίμιο μυθιστόρημα, καθόλου δήθεν και δεν προσπαθεί να κοροϊδέψει τον αναγνώστη παρουσιάζοντας του μία υπόθεση τραβηγμένη από τα μαλλιά για να φανεί διαφορετικό από όλα τα άλλα. Πρωτότυπο δεν το λες, το λες όμως αληθινό και οικείο. Η σειρά μυθιστορημάτων, όπως εξελίσσεται, του Γιώργου Σταφυλά, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάρια κάποιας τηλεοπτικής αστυνομικής σειράς με εξαιρετική ευκολία. Προσωπικά, μου αρέσει τόσο ο τρόπος γραφής του συγγραφέα, όσο και ο χαρακτήρας του αστυνόμου Λάμπρου και αναμένω με ενδιαφέρον την επόμενη περιπέτεια του.