Αυτός ο βράχος έξω απ\' τους Φούρνους, ας πούμε, σήμερα βρίσκεται
στη μισή απόσταση
απ\' ό, τι χτες, αύριο ίσως να έχει γυρίσει πίσω.

Μπορεί ο Έκτορας να έχει δίκιο, είναι ένα παιχνίδι τού φωτός
και της υγρασίας του αέρα. Τα νησιά δεν κινούνται καθόλου,
λέει, κουρνιασμένος στην καρέκλα του έξω από την τελευταία ταβέρνα.

Δεν είμαι σίγουρος. Ρώτησα τη Μαρία για τον Έκτορα σήμερα.
Αυτός; είπε, αυτός; Παράτησε το σχολείο το 1963, πουλάει ψάρια
και κάθεται εκεί έξω όταν κλείνει το μαγαζί.
Από το 1963, φαντάσου, στο σπίτι ή μέσα στο μαγαζί ή σ\' αυτή την
καρέκλα.
Δεν έχει πάει πουθενά ο Έκτορας. Μην τον ακούς.


Η έκδοση της διπλής ποιητικής συλλογής του σύγχρονου Ιρλανδού ποιητή Theo Dorgan "Ελληνικά/Ορφέας" αποτελεί την πρώτη έκδοση βιβλίου του στα ελληνικά, μετά από πολλές εμφανίσεις-αναγνώσεις ποιημάτων του στη χώρα μας καθώς και δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το γεγονός αυτό αποτελεί την εκπλήρωση μιας οφειλής: διαχρονικός φίλος της Ελλάδας, την οποία επισκέπτεται εδώ και χρόνια, αναγνωρίζει σ’ αυτήν στοιχεία ιστορικής συνέχειας από το μυθικό-ποιητικό της παρελθόν ως τη σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας και των ανθρώπων της. Η θεματική αυτή διατρέχει το σύνολο σχεδόν των βιβλίων του ("Ποιο είναι το έθνος μου δεν είναι το ίδιο με ποιος είναι ο τόπος μου", γράφει χαρακτηριστικά στη συλλογή "Ελληνικά").

Κριτική για τη συλλογή "Ελληνικά"/"Greek" (2010):

Τα "Ελληνικά" του Θίο Ντόργκαν είναι μια ζωηρή, αισθαντική, άψογη τεχνικά καινούργια συλλογή που μεταφέρει τον αναγνώστη μέσα από τον χώρο, την ιστορία και τον μύθο, την αγάπη και το θάνατο. Οι Έλληνες θεοί και θεές βαδίζουν ξανά ζωντανοί όσο κι εμείς στα νησιά της Ελλάδας του 21ου αιώνα σε μια ποίηση που είναι ζωντανή σαν τραγούδι όσον αφορά την ευχαρίστηση του να είμαστε εδώ τώρα. Είναι η γλώσσα της "Αθανασίας", πρώτης ενότητας των "Ελληνικών". Γράφοντας από την "παιδική ηλικία του κόσμου", στην Ελλάδα, ο Ντόργκαν ανακαλύπτει τη νησιωτική του ταυτότητα, ως εραστής και αναγεννημένος ποιητής, με ισχυρή αυτοπεποίθηση και βαθιά κατανόηση της δύναμης και της αλχημείας του μύθου, ενώ μοιράζεται μαζί μας τον ενθουσιασμό της "μεγάλης πλάγιας ελευθερίας της τέχνης μας". Δείχνει, επίσης, το αληθινό του χάρισμα για τα σύντομα, λυρικά ποιήματα στην ενότητα, "Νησιά", όπου κάθε ποίημα αποτελεί κυριολεκτικά μια βραχεία στιγμή στην οποία "τ’ αστέρια κατεβαίνουν στη ζωή που λέω δική μου"
- Κάρολ Αν Ντάφυ.

Κριτική για τη συλλογή "Ορφέας"/"Orpheus" (2018):

Από μια αυτο-επιβαλλόμενη απόσταση ως την απόσταση που μια μόνο ζωή δεν φτάνει να γεφυρώσει, τα ποιήματα στην εξαιρετική νέα συλλογή του Θίο Ντόργκαν αφηγούνται την ιστορία του Ορφέα, του μουσικού-ποιητή, από την καλλιτεχνική του αφύπνιση έως το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να μείνει πιστός στο χάρισμά του. Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη και είναι γραμμένο σε sapphics, μια από τις πιο απαιτητικές ποιητικές μορφές στην αγγλική γλώσσα. Ο σύγχρονος Ορφέας του ποιητή, εν μέρει πλάνητας, εν μέρει τροβαδούρος και εν μέρει εραστής, αναγνωρίζει βαθύτερα μοτίβα στη συμπεριφορά του που ανήκουν όμως πάντα στο εδώ και τώρα. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ο τόπος απομακρύνεται ακόμα περισσότερο στον μυθικό χώρο, με μια παράλληλη αφήγηση ενός κόσμου Ελληνικού ο οποίος καθρεφτίζει και διαπλέκεται με το εδώ-και-τώρα του πρώτου μέρους. Μαζί προσφέρουν μια νέα, περιπετειώδη, απροσδόκητη εκδοχή της θεμελιώδους αυτής μυθικής μορφής.
- Dedalus Press

Ο "Ορφέας" έχει την ψυχολογική πυκνότητα ενός μυθιστορήματος του Χένρι Τζέιμς, συμπυκνωμένος, ωστόσο, και συνθεμένος με την απαιτητική μορφή των σαπφικών τετράστιχων, με 33 ποιήματα τεσσάρων στροφών σε καθένα από τα δύο μέρη. Ο Ντόργκαν έδεσε τον εαυτό του με αλυσίδες, και το ποίημα είναι ακόμα πιο έντονο εξαιτίας τους. [...] Η απρόσκοπτη μίξη της μορφής (σαπφικοί στίχοι), της γλώσσας (ιδιόλεκτος) και του είδους (μύθος), διευκολύνει τις πολλές παράλληλες αναγνώσεις και ανανεώνει το οικείο θέμα. [...] Η εξαίσια τεχνική ικανότητα του Ντόργκαν πετυχαίνει να δημιουργήσει έναν καλά καθορισμένο άλλο κόσμο, ωστόσο το ισορροπημένο ρεπερτόριο των ιδιολέκτων του διατηρεί τις διακειμενικές γέφυρες προς το δημώδες.
- Mary Shine Thompson, "Poetry Ireland Review"