Ουσιαστικά δεν ήξερε σχεδόν τίποτα για την ιστορία των γο­νιών του. Πώς λοιπόν να προέκυπτε θύμηση από κάτι που δεν είχε ζήσει και δεν γνώριζε; Η μητέρα του απέφευγε να μιλήσει για το παρελθόν. Τις ελλιπείς γνώσεις, τις είχε συλλέξει από αποσπασματικές διηγήσεις της μεγαλύτερης αδελφής του.

Για να αυτοπαρηγορηθεί, προσπαθούσε να πείσει τον εαυ­τό του ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ελλιπείς γνώσεις για το παρελθόν των γονιών τους. Οι περισσότεροι άνθρω­ποι κατείχαν όμως πολύ περισσότερα από αυτόν, που ούτε καν το όνομα τού πατέρα του δεν γνώριζε. Δυστυχώς, δεν εί­χε την υπερφυσική ικανότητα ενός Όσκαρ Μάτσερατ να θυ­μάται περιστατικά που συνέβησαν πριν γεννηθεί. Αρκετά νωρίς κατάλαβε ότι η οικογένειά του δεν ήταν πλήρης, της έλειπε ένα μέλος. Τον ακριβή λόγο δεν τον έμαθε ποτέ. Ήταν ένας χωρισμός, μια ανεκπλήρωτη αγάπη; Όφειλε, άραγε, τη ζωή του στην τύχη, σε μια σύντομη ερωτική περιπέτεια;

Αργότερα δεν τον ενδιέφερε καθόλου η ιστορία του πατέρα του. Είχε συμβιβαστεί με την απουσία του. Δεν μπορούσε σε όλη του τη ζωή να τρέχει ξοπίσω του, πίσω από ένα φά­ντασμα. Τώρα, όμως, η αναζήτησή του γινόταν αναγκαία, αφού ήλπιζε έτσι να αντισταθμίσει την απουσία της μητέρας του και να μάθει επιτέλους τον λόγο της σιωπής και του θανάτου της.