Στη Σπιναλόγκα, εκεί όπου αναμετρήθηκε ο άνθρωπος με την απανθρωπιά, η απόρριψη και η φθορά με την αντοχή και την ελπίδα, η άγνοια και ο φόβος με την προσπάθεια για γνώση κα συλλογική αντίδραση, η ζωή με τον θάνατο, εκεί αναμετρήθηκαν και οι δύο ιατρικές. Η αδιάβλητη, που σε αυτό το έργο εκπροσωπείται από την Ασκληπιάδα, με την αλλοτριωμένη, την κοντόφθαλμη και ιδιοτελή.

Ένιωσα την ανάγκη ως άνθρωπος, αλλά ιδιαίτερα ως γιατρός -και η Σπιναλόγκα με προκάλεσε- να στοχαστώ την προσφορά της Ιατρικής στην κοινωνίας, αλλά και να την κρίνω, πολύ περισσότερο επειδή την υπηρέτησα και την υπηρετώ ακόμα και η ίδια. Ένιωσα την ανάγκη να εκφράσω τους προβληματισμούς μου για το κοινωνικό και φιλοσοφικό περιεχόμενό της, να κατανοήσω καλύτερα τον ρόλο της, καθώς και του γιατρού, απέναντι στον άνθρωπο και τη ζωή.

Γι’ αυτό επέλεξα τη Σπιναλόγκα ως "συνομιλήτρια".