«Η αγάπη είναι κλικ;»

Η Ρωξάνη με ένα κλικ στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή της ξεκίνησε διάλογο με έναν ξένο άνθρωπο, χωρίς να είναι σίγουρη αν αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, βιαστής ή και δολοφόνος. Τους χωρίζει η οθόνη ενός υπολογιστή, η θάλασσα της Μάγχης και η διαφορετικότητα που έγκειται στο χρώμα του δέρματός τους.

Μόνο για ένα πράγμα ήταν σίγουρη. Ένιωθε πολύ μόνη!

Σήμερα, στην εποχή της τεχνολογίας, της γνώσης και της άκρατης πληροφόρησης, την αγάπη μπορούμε να την αναζητήσουμε και να την βρούμε με ένα κλικ; Πιθανότατα, ναι.

Κάποιος που μας προσκαλεί σε ιδιωτική συνομιλία κεντρίζει το ενδιαφέρον μας, ανάλογα τις ανάγκες μας, και στη συνέχεια μας φαίνεται συμπαθητικός και γιατί όχι και ελκυστικός-ερωτικός.

Ο τίτλος που επέλεξε η συγγραφέας, Μαρία Χασάπη, είναι έξυπνος και πολύ ρεαλιστικός. Επιλέγει να μας ταξιδέψει στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου της χρησιμοποιώντας πρωτίστως ως αφηγηματική τεχνική τον διάλογο.

Ο πρώτος διάλογος ανάμεσα στη Ρωξάνη και στον άγνωστο άντρα, κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και ανυπομονεί να διαβάσει τη συνέχεια.

Η αφήγηση αποκτά φυσικότητα, ζωντάνια και εκφραστική δύναμη. Οι χαρακτήρες των ηρώων διαφαίνονται καλύτερα και ο αναγνώστης μαθαίνει μέσα από τις πληροφορίες που δίνουν, γεγονότα που τον βοηθούν να σκιαγραφήσει ο ίδιος το σκηνικό του έργου.

Ο αφηγηματικός λόγος που στήνει έχει άνεση και ένταση. Οι ήρωες της συνομιλούν και ο αναγνώστης φαντάζεται και συναισθάνεται. Τα συναισθήματα που ξετυλίγονται ποικίλα όπως και οι αποκαλύψεις. Ο ερωτισμός έκδηλος ανάμεσα στη Ρωξάνη και στον «Μπάτζαν».

Η πλοκή του έργου στήθηκε μπροστά σε έναν υπολογιστή.

Οι βασικοί ήρωες διαλογίζονται μέσα από αυτόν χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική υπόσταση ο ένας του άλλου και εκφράζουν έντονα συναισθήματα που άλλοτε είναι ρομαντικά και άλλοτε αισθησιακά. Η φαντασία ελεύθερη χτίζει το δικό της σκηνικό και δημιουργεί εικόνες μέσα από τα βιώματα του αναγνώστη.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ή διαβάσει για ιστορίες διαδικτυακές άλλοτε ερωτικές ή φιλικές που κατέληξαν σε εκβιασμούς ή ακόμα και σε αυτοκτονίες ή και δολοφονίες.

Έτσι λοιπόν ο αναγνώστης ανησυχεί, καθώς περιφέρεται στο κόσμο του διαδικτύου και δεν έχει τη σιγουριά της δια ζώσης επικοινωνίας που τον κάνει να νιώθει πιο σίγουρος.

Ενδιάμεσα στους διαλόγους, η συγγραφέας μας περιγράφει κομμάτια της ζωής της Ρωξάνης, σκιαγραφεί τα πρόσωπα που αποτελούν το σκηνικό της δράσης και φωτίζει την αφήγηση με άμεσες ή έμμεσες πληροφορίες. Αναφέρεται στα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα της επαρχίας, και με τον τρόπο αυτόν επιβραδύνει τη δράση με σκοπό να εντείνει την αγωνία του αναγνώστη. Κατεστημένο βαθιά ριζωμένο που η επαφή της ηρωίδας μας με την Αμερική δεν μπόρεσε να εξαφανίσει ή και να μειώσει.

Σημαντικό ρόλο στη ζωή της Ρωξάνης διαδραματίζουν: 1. η κοινωνική καταξίωση (μέσα από έναν γάμο, άσχετα αν αυτός ήταν ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος), 2) ο σεβασμός απέναντι στους γονείς με τα λανθασμένα όρια μέσα στη σχέση τους και 3) τα παιδιά που ορίζουν ενδόμυχα τα θέλω και τα πρέπει της κάθε γυναίκας.

Θα ξεφύγει άραγε η ηρωίδα μας από τα πρέπει και τα μη;

Ηθογραφούνται ή διαφορετικά ψυχογραφούνται τα πρόσωπα μέσα από τα σχόλια που γίνονται είτε μέσα από τη διήγηση των πράξεων τους είτε μέσα από τα λόγια και τις κρίσεις των άλλων προσώπων της αφήγησης.

Μέσα στους ευφάνταστους διαλόγους που δημιουργεί η συγγραφέας ξεχωριστό κομμάτι, κατά την άποψή μου, ο τρόπος που παραπλανεί η Ρωξάνη τον «Μπάτζαν» σχετικά με το που βρίσκεται στο χάρτη η Μακεδονία. Καθώς επίσης και τα μαθήματα ελληνικών που παραδίδει «διαδικτυακά», ένα παιχνίδι λέξεων που ανταλλάσσει με τον εν δυνάμει πλατωνικό εραστή της.

Τέλος σε κάποια σημεία της αφήγησης διακρίνονται ψήγματα προοικονομίας και τα γεγονότα διευθετούνται με τέτοιον τρόπο ώστε η εξέλιξη της πλοκής να είναι φυσική και λογική για τον αναγνώστη.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα που δεν κουράζει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος. Θέλω να συγχαρώ τη φίλη και συγγραφέα Μαρία Χασάπη για το καινούριο της μυθιστόρημα και να της ευχηθώ να συνεχίσει να μας προσφέρει αντίστοιχης ποιότητας έργα.