Γιώργος Αλεξάτος- «Οι Ελλαδέμποροι» εκδόσεις Άπαρσις

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Ένα πολύ σημαντικό και αξιόλογο βιβλίο έγραψε ο συγγραφέας Γιώργος Αλεξάτος που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άπαρσις Και πληροφορήθηκα ότι βρίσκεται στη β’ έκδοση. Αυτή η είδηση επαληθεύει όσα θα διαβάσετε παρακάτω. «Οι Ελλαδέμποροι», Άκρα δεξιά και φασισμός στην Ελλάδα του 20ου αιώνα. Με εξώφυλλο τη γνωστή φωτογραφία του Μεταξά που περπατά ανάμεσα σε νέους που τον χαιρετούν φασιστικά. Έτσι που υποψιάζεται ο κάθε αναγνώστης το τι θα διαβάσει. Αφιερώνεται στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, ένα από τα θύματα του φασισμού στη χώρα μας. Το βιβλίο χρειάζεται αρκετές αναγνώσεις όχι γιατί είναι δυσνόητο, αντίθετα. Έχει πολλές πληροφορίες τεκμηριωμένες μετά από μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησε ο συγγραφέας με εκτενή βιβλιογραφία, με πολλά γεγονότα και ονόματα γνωστά της πολιτικής σκηνής που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη νεότερη ιστορία. Κι εδώ φαίνεται πως η άγνοια του ανυποψίαστου και ανιστόρητου πολίτη τον οδηγεί να εκλέγει άτομα με ένα βρώμικο παρελθόν αλλά καλυμμένο με τον όμορφο μανδύα αυτού που αγαπά την Ελλάδα. Αποδεικνύεται συνεχώς διαβάζοντας την κάθε σελίδα πως αν έχεις άγνοια της ιστορίας, αυτή έρχεται και σου χτυπά την πόρτα, δηλώνει παρούσα κάθε φορά με τη χειρότερη μορφή της. Σοκάρεται ο κάθε αναγνώστης και καταλήγει πως όταν ένας λαός παίρνει διαζύγιο με το βιβλίο θα ψηφίζει τους κοτζαμπάσηδες και θα τρώει ξύλο από τους μπράβους του. Δυστυχώς δεν έχουμε πάρει μαθήματα. Το βιβλίο θυμίζει τον παλαιότερο και ενημερώνει τον υποψιασμένο νέο αναγνώστη για τα γεγονότα από το Γουδί του 1909 στο Γουδί του 1922, στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, μας συστήνει τις φασιστικές και φιλοφασιστικές οργανώσεις, τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, τους δοσίλογους της Κατοχής, την Άκρα Δεξιά στα χρόνια της λευκής τρομοκρατίας και του Εμφυλίου 1945-1949, τους ακροδεξιούς και τους φασίστες στην μετεμφυλιακή περίοδο. Διεισδύει στα γεγονότα της 21ης Απριλίου, μπαίνει στα πλοκάμια των βασιλοχουντικών, ελληνοκεντρικών και ναζί την περίοδο 1974-1979, καταλαβαίνει πώς δεν έγινε ποτέ «αποχουντοποίηση» της άκρα δεξιάς αλλά και για τον νέο λαϊκιστικό εθνικισμό που βρίσκει πρόσφορο έδαφος εξαιτίας της ανεργίας, της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Φυσικά η άκρα Δεξιά έχει αλλάξει πολλούς μανδύες από τότε για να μπορεί να επιβιώνει. Μας μιλά για τον φασισμό και τον ναζισμό και την επίδραση που είχαν στις εργατικές και λαϊκές τάξεις. Δεν θέλω να επεκταθώ στις θεωρίες του φασισμού και όλων των θεωριών που αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο αφού μπορεί να τις διαβάσει ο κάθε αναγνώστης ή μπορεί να διαβάσει τις αναλύσεις από κάποιο θεωρητικό. Ως αναγνώστρια θα προσπαθήσω να σας μιλήσω. Τελικά ποιοι ήταν «οι Ελλαδέμποροι»; Σίγουρα δεν ήταν αυτοί που αγαπούσαν και αγαπούν την Ελλάδα. Αφού ο μόνος τους προσανατολισμός ήταν να κλείσουν στα κελιά τους πραγματικούς πατριώτες. Θα διαβάσετε πως οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και τα μέλη των φασιστικών αυτών οργανώσεων συναγωνίζονταν ή προσπερνούσαν πολλές φορές σε μίσος τους κατακτητές, Ιταλούς και Γερμανούς. Στη χώρα μας οι πρόγονοι μας έζησαν καλά τον φασισμό μέσα στα κελιά και τα βασανιστήρια της δικτατορίας 4ης Αυγούστου από τον Μανιαδάκη και από άλλους εθνικόφρονες υποστηριχτές του Μεταξά. Προσωπικά μέλη της οικογένειας μου γεύτηκαν το ρετσινόλαδο, τη φάλαγγα, τον πάγο κλπ. Θα διαβάσετε επίσης πως η συμμετοχή των εργατών στις φιέστες και τις παρελάσεις, με τη συγκρότηση τους στα τάγματα ασφαλείας κατά το ναζιστικό πρότυπο δεν συνιστούσε πάντα απόδειξη φιλοδικτατορικής στάσης αλλά υποχρέωση τους γιατί διαφορετικά η άρνηση σήμαινε απόλυση ή δίωξη από την αστυνομία του Μανιαδάκη. Τελικά ήταν πατριώτες αυτοί που πίστευαν και εκτελούσαν τις εντολές των φασιστών; Στον πρόλογο του βιβλίου, ο Γιώργος Αλεξάτος μας βγάζει εκτός εαυτού με τα λόγια του Γιώργου Θεμελή που ήταν νομάρχης Πέλλας επί κατοχής, βουλευτής ΕΡΕ 1956-1967 και υφυπουργός Εθνικής Άμυνας 1958-1967 «Ο εγείρων τα όπλα κατά των Γερμανών δεν είναι Έλλην». Ο αναγνώστης κάνει τους συνειρμούς του διαβάζοντας τις πολιτικές θέσεις που κατείχε ο εν λόγω πολιτικός. Τι να πει κανείς όταν διαβάζει ότι η «Εθνική Ένωση Ελλάς» απαρτιζόταν από μέλη που οι περισσότεροι ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο ή την Πόλη ή ότι ιδρύθηκε ως αλληλοβοηθητικό σωματείο που δεχόταν ως μέλη του μόνο Χριστιανούς; Από την ίδρυση της δεν έκρυψε τον αντιεβραικό της προσανατολισμό και κυκλοφόρησε αφίσα-προκήρυξη με τίτλο «Οι Εβραίοι και ο κομμουνισμός» με την οποία κατήγγειλε πως πίσω από το ανθελληνικό σχέδιο των κομμουνιστών βρισκόταν οι Εβραίοι. Οι παραχριστιανικές οργανώσεις δεν απουσίαζαν. Γνωρίζουμε μέσα από τις σελίδες του πως στο ΕΑΜ εντάχθηκαν αξιωματικοί και οπλίτες της χωροφυλακής αν και το μεγαλύτερο μέρος των αντρών τέθηκε στην υπηρεσία της κατοχικής κυβέρνησης, στην Ειδική Ασφάλεια που συναγωνίζονταν την Γκεστάπο. Δεν έχουν τέλος όλοι αυτοί οι εργολάβοι και οι εργοστασιάρχες, που κέρδισαν εκατομμύρια από τις Ελληνογερμανικές επιχειρήσεις που ιδρύθηκαν εκείνα τα χρόνια όταν ο λαός πεινούσε και πέθαινε στους δρόμους. Μας μιλά για τη Θεσσαλονίκη του Δάγκουλα που ήταν ο φόβος και ο τρόμος, συμμετέχοντας με την ομάδα εκατό αντρών του στα μπλόκα της Καλαμαριάς, της Τούμπας και της Ευκαρπίας όπου η αγριότητα του ήταν χαρακτηριστική: «πίνω ούζα την ημέρα και το βράδυ αίμα». Δεν θα αφήσω ασχολίαστα τα πιστοποιητικά των κοινωνικών φρονημάτων που ίσως τα πρόλαβε και η δική μου γενιά. Όσων οι γονείς ήταν ενταγμένοι σε αριστερά κόμματα ή ακόμη και στην Ένωση Κέντρου, θα έχουν ακούσει ή θα έχουν υποστεί τις συνέπειες τους. Άλλωστε «πας μη εθνικόφρων κομμουνιστής». Και κλείνει με το τελευταίο μόρφωμα τη Χρυσή Αυγή που όλοι γνωρίζουμε. Όλοι αυτοί που αναφέρονται σε τούτο το βιβλίο ή δεν δικάστηκαν καθόλου, ή έμειναν πολύ λίγα χρόνια στη φυλακή, ή δραπέτευσαν στο εξωτερικό με τη στήριξη των κατακτητών. Μετά το 1974 τους συναντήσαμε ως καθώς πρέπει κυρίους, ευεργέτες, σεβάσμιους από τη κοινωνία αφού κανείς δεν τους τιμώρησε. Και καμιά κυβέρνηση ακόμη και του ΠΑΣΟΚ που περιμέναμε, δεν τους δίκασε. Έτσι, ως δικαίωση στη μνήμη, να απαλύνουν οι ψυχικές πληγές των οικογενειών των θυμάτων. Πολλοί απόγονοι τους μετά από χρόνια εισήλθαν στη Βουλή με αξιώματα ενώ άνθρωποι που βασανίστηκαν στις φυλακές και τις εξορίες έμειναν στο περιθώριο.

Μέσα στις 321 σελίδες του, ο Γιώργος Αλεξάτος περικλείει όλο το «βρώμικο» παρελθόν της μεσοπολεμικής, εμφυλιακής και σύγχρονης Ελλάδας. Δεν ήταν δυνατόν να καταγράψω όλα τα γεγονότα που αναφέρονται. Σε όσους γυρνούν την πλάτη στο παρελθόν, που σωπαίνουν και δεν ιστορούν, καταδικάζουν την επόμενη γενιά να ξαναζήσει τα ίδια γεγονότα με τους προγόνους. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε.

Καλοτάξιδο να είναι Γιώργο Αλεξάτο.