Μόλις πριν λίγο το τελείωσα και πραγματικά με έχει συγκλονίσει !! "Η ευχή" είναι το πρώτο βιβλίο της Μαρίας Καραγιάννη που διάβασα και ομολογώ πως το γράψιμό της με ενθουσίασε. Όλες οι απόψεις που είχα διαβάσει και με είχαν οδηγήσει να αποκτήσω το βιβλίο,ήταν σωστές.

Το ταξίδι μας στην Αργεντινή ξεκινάει το 1996.Με αναδρομές στις παλαιότερες δεκαετίες,εκείνες της δικτατορίας,που διέλυσε τόσες ανθρώπινες ζωές αλλά και συνεχίζοντας στην επόμενη δεκαετία,εκείνη του 2000 που η οικονομική κρίση εξαφάνισε κάθε ελπίδα από τα μάτια των κατοίκων της χώρας που ζούσαν στην πραγματική εξαθλίωση. Η Ισαβέλλα Μορένο, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας ζει έναν πραγματικό Γολγοθά και περνά δια πυρός και σιδήρου προσπαθώντας να ανακαλύψει την ταυτότητά της...

"Πώς δολοφονείς εκείνους που σε δολοφόνησαν;" αναρωτιέται καθώς βουλιάζει μέσα στην αγωνία και την απόγνωση... Η δύναμη όμως που έχει μέσα της και η ανάγκη για επιβίωση θα την οδηγήσουν στο τέλος στο μακρύ ταξίδι της λήθης...θα αφήσει πίσω της τα πάντα για να σώσει την ζωή της...

Ως λάτρης του ιστορικού μυθιστορήματος, δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο τον μοναδικό τρόπο που η Μαρία Καραγιάννη μέσα από την ζωή της Ισαβέλλας μας διηγείται τραγικά ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην χώρα την εποχή της δικτατορίας,τις ενώσεις των γυναικών που έψαχναν χρόνια τους αγνοούμενους που συνελήφθησαν και μαρτύρησαν στα χέρια των δολοφόνων της χούντας,αλλά και τα παιδιά τους που δόθηκαν ή πουλήθηκαν..

Αστυνομικό το μυθιστόρημα κρύβει πολλή δράση και αγωνία σε κάθε του σελίδα.Αυτό όμως που επίσης μου άρεσε πάρα πολύ ήταν οι σκέψεις της πρωταγωνίστριας και οι αναλύσεις των συναισθημάτων της...δεν είναι και μεγάλη η απόσταση από την τρέλα όταν όλα γύρω σου καταρρέουν... η δύναμη ψυχής πρέπει να είναι τεράστια για να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου και να προχωρήσεις...

Το εισαγωγικό κεφάλαιο, ιδιαίτερα δυνατό, σε προετοιμάζει για μία συγκλονιστική συνέχεια !!!

Η γραφή της συγγραφέως καταπληκτική με οδήγησε στους δρόμους του Μπουένος Άιρες και στα μονοπάτια της σκέψης της Ισαβέλλας με αριστοτεχνική μαεστρία,περνώντας με μέσα από τον θάνατο, την εγκατάλειψη, την προδοσία, τα βασανιστήρια, τον απόλυτο έρωτα και τα παιχνίδια της μοίρας.

...."Όμως η μοίρα μου,παρά τις μάταιες προσδοκίες μου,είχε γραφτεί με το πρώτο μου κλάμα χρόνια πριν, κι όπως πάντα το μέλλον είχε κριθεί και αποφασιστεί πριν καν ξεκινήσει εκείνη η ιστορία - η ωραιότερη και φρικτότερη ιστορία που θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί,κι όταν πια ξεκίνησε ήταν ήδη πολύ αργά..."

Συγχαρητήρια Μαρία Καραγιάννη !! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα !!