Το βιβλίο αυτό αποτελεί συνέχεια του «Δικαστηρίου των ψυχών» με πρωταγωνιστές τον κυνηγό του σκότους Μάρκους και την αστυνομικό Σάντρα Βέγκα. Κυνηγοί του σκότους ονομάζονται οι πνευματικοί, δηλαδή οι καθολικοί ιερείς που είχαν την εξουσιοδότηση να τελούν το μυστήριο της μετάνοιας ακόμα και σε περιπτώσεις που ξέφευγαν από το πλαίσιο μιας απλής εξομολόγησης, καθώς αφορούν ιδιαίτερα σοβαρά αμαρτήματα.

Ο Μάρκους έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα, μπορεί να αναγνωρίσει τις ανωμαλίες σε ένα έγκλημα, όλα δηλαδή τα στοιχεία και σημάδια που βρίσκονται μπροστά στα μάτια όλων, που όμως κανείς δεν καταφέρνει να δει. Η Σάντρα από την άλλη μεριά προσπαθεί να «σταθεί» στα πόδια της, να επουλώσει τις πληγές της και να ανασυγκροτήσει τον εαυτό της, ύστερα από ένα συνταρακτικό γεγονός που άλλαξε τα πάντα στην ζωή της. Ταλέντο της είναι να φωτογραφίζει τους τόπους των εγκλημάτων και να βρίσκει ανωμαλίες και στοιχεία που θα οδηγήσουν στον δολοφόνο. Όμως υπάρχουν πράγματα που μερικές φορές είναι καλύτερα να μη γνωρίζεις…

Ένας παρανοϊκός δολοφόνος κυκλοφορεί στους δρόμους της Ρώμης εκτελώντας το τρομερό σχέδιο που έχει καταστρώσει. Ο Μάρκους και η Σάντρα προσπαθούν να συλλέξουν τα στοιχεία που θα τους οδηγήσουν στην αλήθεια και τον ένοχο, αλλά ακόμα και αν την ανακαλύψουν, δε θα είναι προετοιμασμένοι να την αποδεχτούν. Κάθε φορά που νομίζουν πως βρήκαν την άκρη του νήματος, ένα ακόμα πιο ανησυχητικό και απειλητικό σενάριο κάνει την εμφάνισή του. Το κακό είναι παντού….

«Το κακό είναι ο κανόνας. Το καλό είναι η εξαίρεση». Και η διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους είναι τόσο λεπτή, που δεν ξεχωρίζει κανείς πού ξεκινά το ένα και πού τελειώνει το άλλο.

«Μπορεί να γεννηθεί κάτι καλό από κάτι μοχθηρό»;

«Το καλό και το κακό δεν είναι ποτέ συγκεκριμένες κατηγορίες. Συχνά χρειάζεται να αποφασίζεις ποιο είναι το ένα και ποιο το άλλο. Η κρίση εξαρτάται από εμάς».

«Ο τρόπος για να πιάσεις έναν κακό είναι να καταλάβεις πώς γίνεται να αγαπά».

Ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα με γρήγορη ροή, εκπληκτικά έξυπνη πλοκή, με δράση, μυστήριο, αγωνία και ανατροπές, όχι βέβαια τόσο έντονες όσο στο «Δικαστήριο των ψυχών». Το δε τέλος αφήνει υπόνοιες ότι θα υπάρξει και συνέχεια στην ιστορία, οπότε αναμένουμε με αγωνία το επόμενο έργο του Καρρίζι. Εννοείται συστήνεται ανεπιφύλακτα. 9/10