Ο Μάρκο Τζέιμσον είναι μέλος της συμμορίας που έχει συγκροτήσει ο θείος του, Ζόλα, και αναγκάζεται να κλέβει ανυποψίαστους περαστικούς για να επιβιώνει. Είναι ένας έξυπνος και φιλόδοξος νεαρός, ο οποίος κάποια στιγμή θα μάθει ένα μυστικό που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις αδίστακτες ικανότητες του Ζόλα. Ταυτόχρονα, ο επιθεωρητής Καρλ Μερκ καλείται να εξιχνιάσει την εξαφάνιση ενός σημαντικού δημοσίου υπαλλήλου που εργαζόταν σε νευραλγικό πόστο κι αγνοείται εδώ και τρία χρόνια. Πώς σχετίζονται αυτές οι δύο ιστορίες; Ποιος πραγματικά είναι ο Ζόλα; Τι συνέβη στον άντρα που αναζητά ακόμα η οικογένειά του και πώς συνδέεται με μια κατάχρηση εκατομμυρίων;

Η πυκνή γραφή του Jussi Adler-Olsen με έριξε αμέσως στα άδυτα μιας παράνομης οικονομικής συμφωνίας που επετεύχθη για να διασωθεί ένας τραπεζικός κολοσσός. Συναλλαγές εκατομμυρίων, θυσίες και απαιτήσεις για την εξασφάλιση της συνεχούς ροής των εσόδων που εκταμιεύονται σε αόρατους λογαριασμούς, μυστηριώδεις δολοφονίες στο Καμερούν κάποια στιγμή θ’ αφήσουν την άκρη του νήματος να φανεί μέσα από ένα τυχαίο λάθος. Έτσι κάποιος θα οδηγηθεί στα ίχνη και θα δολοφονηθεί. Τα παρακλάδια και οι διασυνδέσεις αδίστακτων ανθρώπων καταγράφονται και παρουσιάζονται με ενάργεια και σασπένς. Είναι τέτοιος ο τρόπος γραφής που αρχικά κρατούσα σημειώσεις για να μη χάσω ούτε λέξη από την πυκνογραμμένη πλοκή και για να κατανοήσω τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων, μόνο και μόνο για να διαπιστώσω πως σύντομα ο θεματικός άξονας μετατοπίζεται σε άλλους χαρακτήρες κι από κει σε άλλους κι όλους αυτούς τους συναντάμε σταδιακά να αλλάζουν ριζικά (όχι απαραίτητα προς το καλύτερο) και τελικά να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής! Ο Adler-Olsen ξέρει να δημιουργεί ένα καλογραμμένο καλειδοσκόπιο επιμέρους ιστοριών που ενώνονται με αναπάντεχο τρόπο.

Ο Γουίλιαμ Σταρκ, με τον οποίο ξεκινάει το μυθιστόρημα, ξέρει πως αν κάποιος υφιστάμενος σημάνει συναγερμό με την υποψία κατάχρησης εξουσίας ή άλλης ατασθαλίας στον τρόπο διαχείρισης των κρατικών υποθέσεων μπαίνει σε κίνδυνο ο ίδιος, κι ας θεωρείται πλέον μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος, γιατί επίσημα είναι «καρφί» κι ίσως φυλακιστεί. Γεμάτος υποψίες («πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα πρόγραμμα τόσο περιορισμένης εφαρμογής… είχε εξασφαλίσει τέτοια τεράστια χρηματοδότηση;») κι ανήσυχος πως τα κονδύλια μεταφέρονταν σε κρατικούς αξιωματούχους στη Γιαουντέ, αφήνοντας τις τοπικές αρχές να τα διαχειριστούν, σε μια χώρα που θεωρείται από τις πιο διεφθαρμένες του κόσμου, βρίσκεται σε μεγάλο ηθικό δίλημμα. Γιατί φεύγει λοιπόν από τη Δανία; Τι θα ανακαλύψει στην Αφρική και θ’ αναγκαστεί να γυρίσει πίσω;

Αμέσως μετά, με τον ίδιο ρεαλισμό παρουσιάζονται οι συνθήκες διαβίωσης του Μάρκο Τζέιμσον και ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά με τα παιδιά που βρίσκονται στην ίδια με αυτόν μοίρα. «Όλοι τους έμοιαζαν να μην αντέχουν άλλο. Να μην αντέχουν την καθημερινότητα, τη ζωή, τους εαυτούς τους» (σελ. 45). Ο Ζόλα τους διαφεντεύει σκληρά και ανελέητα, τιμωρεί, φτάνει στα άκρα, όμως δεν είναι μόνο ο συντονισμός των μικροκλοπών η δουλειά του. Κι έτσι ο Μάρκο το σκάει κι αυτό είναι η αρχή μιας «νέας» ζωής, γεμάτης στερήσεις, δεύτερες ευκαιρίες, ανατροπές και φυσικά με την ανάσα τη συμμορίας στον σβέρκο του και τη διαρκή αγωνία μην και τον βρουν.

Συνολικά το μυθιστόρημα είναι αρκετά δεμένο και ολοκληρωμένο, απλώς επί μέρους πλατειάζει και παρεμβάλλει κάποιες ιστορίες που καθυστερούν την εξέλιξη της κεντρικής ιδέας, όπως η υπόθεση εμπρησμού που έχουν αναλάβει στον Τομέα Q του Καρλ Μερκ που αναλύεται τόσο εκτενώς που δεν μπορώ να μη σκεφτώ πως έπρεπε να βρεθεί κάτι να μας απασχολήσει όσο ο Μάρκο ζούσε σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητά του. Επίσης, ο τρόπος ζωής του νεαρού παιδιού, τα καταφύγια που αλλάζει, αποτυπώνονται με πάρα πολλές λεπτομέρειες κι ομολογώ ότι κάποια σημεία τα προσπέρασα. Ο τρόπος όμως με τον οποίο διασταυρώνονται οι δύο αυτοί χαρακτήρες είναι έξυπνος και ευρηματικός, αν και θ’ αργήσουμε αρκετά να δούμε τους αστυνομικούς να καταλαβαίνουν τη σημασία της εξαφάνισης του άντρα που υποπίπτει στην αντίληψή τους με απρόσμενο τρόπο.

Όταν επιτέλους φτάνουμε στην καρδιά του μυθιστορήματος, αρχίζει μια μεγάλη σειρά από ανατροπές και καταιγιστικές εξελίξεις που τινάζουν στον αέρα όσα ξέραμε ήδη κι αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για τον εντοπισμό των ενόχων και την αποκάλυψη της αλήθειας. Ανθρωποκυνηγητά, εκτελέσεις, εκβιασμοί, πληρωμένοι δολοφόνοι κι ένα θύμα που παίρνει απρόσμενα την τύχη του στα χέρια του, δυσκολεύοντας την ομαλή ροή των γεγονότων είναι μερικά μόνο από τα γνωρίσματα του συναρπαστικού αυτού βιβλίου.

Η τριτοπρόσωπη αφήγηση αλλάζει συνέχεια οπτικές γωνίες, μεταπηδά από τον ένα πρωταγωνιστή στον άλλον, χωρίς όμως να χάνεται η λογική συνέχεια των εξελίξεων. Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν το γεγονός πως σε κάποιες ανακρίσεις του Μερκ έχουμε στο ίδιο κεφάλαιο την οπτική γωνία του ανακριτή και αμέσως μετά του ανακρινόμενου. Αλήθειες και ψέματα, υπεκφυγές και αγώνας να εντοπιστεί η αλήθεια τοποθετούνται αντικριστά και δημιουργούν απολαυστικά χωρία εν τω μέσω των καταιγιστικών εξελίξεων που ανέφερα πριν. Φυσικά, υπάρχει και το χιούμορ, που είναι καλοδεχούμενο όταν ελαφραίνει τις ανυπόφορες στιγμές έντασης: «Έστριψε την καρέκλα του προς το μέρος του Καρλ, παρατηρώντας τον με εκείνο το κουρασμένο ύφος που παίρνει ένας γονιός όταν τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου αρχίζουν να ρωτάνε αν κοντεύουν να φτάσουν στην Ιταλία, τη στιγμή που βρίσκονται σκάρτα δέκα χιλιόμετρα νότια της Κοπεγχάγης» (σελ. 76).

Ταυτόχρονα, έμαθα για πολλές εξελίξεις στις ζωές των αστυνομικών του Τμήματος Q που είχα γνωρίσει στο πρώτο βιβλίο της σειράς, κάτι που ταυτόχρονα όμως με στενοχώρησε, μιας και δεν έχω διαβάσει τα ενδιάμεσα κι έτσι ήρθα προ τετελεσμένου (η «Αναμονή» είναι το πέμπτο μυθιστόρημα). Ο Καρλ Μερκ, ερευνητής αστυνομικός στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών, προϊστάμενος στον Τομέα Q που λύνει ανεξιχνίαστες υποθέσεις, πιστεύει στη Ρόζε Κνούντσεν, μια αστυνομικό που δεν έχει εκπαιδευτεί πλήρως αλλά έχει επιλύσει δύο σημαντικές υποθέσεις του τμήματος, με την πιο παράδοξη εμφάνιση που θα μπορούσε να έχει αστυνομικός που επισκέπτεται ανθρώπους στα σπίτια τους: ένας απίθανος συνδυασμός emo και πανκ! Λαρς Μπιόρν αναπληρωτής διευθυντής του Τομέα Ανθρωποκτονιών, Μάρκους Γιάκομπσεν, επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, και κυρίως ο Χαφέζ αλ-Άσαντ είναι άνθρωποι που θα πρωταγωνιστήσουν σε ενδιαφέρουσες παράλληλες ιστορίες. Συμπάθειες και αντιπάθειες, σκληρά εργαζόμενοι και καρεκλοκένταυροι, προσωπική εμπάθεια και ατομικές επιδιώξεις δυσκολεύουν τη ροή των ερευνών και την καθημερινότητα, κυρίως του Καρλ.

Ειδικά ο Άσαντ, που έχει ζαλίσει τον προϊστάμενό του, Μερκ, με τους παραλληλισμούς του και τις παροιμίες του με τις καμήλες, έχει αρχίσει να γίνεται αστέρι πρώτου βεληνεκούς, εξακολουθεί να όμως κρατάει καλά κρυμμένα μυστικά κι αυτά επιτέλους θα έρθουν στο φως! Τι πραγματικά συμβαίνει λοιπόν και τι διαφεύγει της προσοχής του Καρλ Μερκ; Τέλος, ο Χάρντι, που είχε μείνει παράλυτος από απόπειρα δολοφονίας εν ώρα καθήκοντος στο πρώτο βιβλίο, χάρη στη βοήθεια ενός ικανού φυσιοθεραπευτή, άρχισε επιτέλους να αποκτά σταδιακά έναν υποτυπώδη έλεγχο των μυών του.

Η «Αναμονή» είναι ένα μυθιστόρημα που ξεδιπλώνεται πολύ ωραία, με έμφαση σε κάθε περιστατικό που οδήγησε στις κεντρικές εξελίξεις καθώς και στα καθαυτά γεγονότα, γραμμένο παραστατικά, ρεαλιστικά και συναρπαστικά. Προσεκτικά διαλεγμένοι χαρακτήρες, πρωτότυπος τρόπος σύνδεσης γεγονότων, σασπένς και αγωνία για τη συνέχεια είναι κάποια από τα θετικά χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος.