"Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία η ζωή δεν άλλαξε τόσο δραστικά όσο τον 20ό αιώνα". Με αφορμή αυτή τη φράση ο Κωνσταντίνος Πουλής άρχισε να καταγράφει συζητήσεις με τον πατέρα του, εκπρόσωπο αυτής της γενιάς που βίωσε όσο καμία άλλη το τεράστιο εύρος των αλλαγών του περασμένου αιώνα, από τα γουρνοτσάρουχα και την μπομπότα ως το έξυπνο κινητό. Σχολιάζει αυτές τις αναμνήσεις με σύντομα δοκίμια για την ιστορία της καθημερινής ζωής, από τη σκοπιά του υλικού πολιτισμού και της επικοινωνίας.
Το βιβλίο αυτό μιλάει για το φαγητό, το ντύσιμο, το παιδικό παιχνίδι, τον χορό, τη λαϊκή ιατρική, την τηλεόραση και το ίντερνετ, πατώντας ταυτοχρόνως στη μαρτυρία και την ανάγνωση. Τα σύντομα αυτά δοκίμια επιχειρούν να συγκρίνουν πώς πεινάμε και πώς χορταίνουμε, τι είναι κρύο και ζέστη, καθαριότητα και βρόμα, επικοινωνία και επαφή, επιθυμία και ανάγκη, από τα παιδικά χρόνια του πατέρα τού συγγραφέα στο Καρβουνάρι της Αρκαδίας ως σήμερα. Μελετώντας το περιεχόμενο της νοσταλγίας της αγροτικής ζωής ή του δέους προς την τεχνολογία, το βιβλίο αυτό διερευνά τη ζωή στην εποχή μας, κοιταγμένη με τα μάτια της ιστορίας.