"Η ιστορία των μελισσών" είναι ένα βιβλίο πρωτότυπο. Μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε page turner αλλά σε προβληματίζει αρκετά και σε όλη τη διάρκεια κρατάει το ενδιαφέρον σου χωρίς να κάνει κοιλιά. Περιέχει τρεις ιστορίες που διαδραματίζονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Η πρώτη αφορά τον Γουίλιαμ και την οικογένειά του. (έτος 1852). Ο Γουίλιαμ είναι βιολόγος. Τελειώνοντας την σχολή του είχε όνειρο να συνεχίσει την έρευνά του αλλά η ζωή του τα έφερε έτσι που δεν μπόρεσε να το εκπληρώσει. Μη βρίσκοντας κανένα νόημα πια, έπεσε σε κατάθλιψη. Μια μέρα μια συζήτηση με ένα από τα παιδιά του τον έβγαλε από τον λήθαργό του. Αρχίζει να διαβάζει κάποια βιβλία και να μελετάει έναν νέο τύπο κυψέλης παρακολουθώντας τις μέλισσες και τη συμπεριφορά τους. Από τις τρεις αυτή η ιστορία μου κέντρισε λιγότερο την προσοχή.

Η δεύτερη αφορά τον μελισσοκόμο Τζορτζ (έτος 2007). Αγαπάει πολύ τη δουλειά του.Δεν αγοράζει έτοιμες κυψέλες για τις μέλισσες όπως οι άλλοι, αλλά δημιουργεί τις δικές του με βάση παλιά σχέδια που έχει στην κατοχή του. Έχει πολλά όνειρα για το μέλλον, για την εξέλιξη της δουλειάς του και ποντάρει στο ότι ο γιος του θα συνεχίσει τον ίδιο δρόμο. Όπως η καταστροφή έχει ήδη αρχίσει και χτυπάει την πόρτα τους.

Η τρίτη ιστορία που είναι και η πιο δυνατή στην ουσία αναφέρεται στο μέλλον (έτος 2098) και σε έναν κόσμο δίχως μέλισσες. Οι άνθρωποι έχουν αναλάβει τον ρόλο τους και προσπαθούν να μιμηθούν το έργο τους με διάφορους τρόπους τους οποίους εξηγεί. Βλέπουμε μέσα από τη ζωή της Τάο ένα ζοφερό σενάριο.Όταν ο γιος της εξαφανίζεται η ίδια θα παρατήσει τα πάντα για να τον βρει και τότε θα έχει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο δίλημμα.

Η όλη ιδέα είναι πρωτότυπη. Έχει αποτυπωθεί πολύ καλά και έχει σκοπό να προβληματίσει.Ποιο νόημα παίζει η αναγνώριση στην ζωή μας; Πόσο καλά ξέρουμε τα παιδιά μας; Θέλουμε να είναι πραγματικά ευτυχισμένα ή θέλουμε να τους επιβάλλουμε την δική μας ευτυχία; Πόση σημασία έχει το άτομο απέναντι στο σύνολο; Και εν τέλει τι είμαστε χωρίς μέλισσες;