Η Ελλάδα, μετά την άρση της αναγκαστικής κυκλοφορίας και την εισαγωγή του χρυσού κανόνα εναρμονίζεται, προσαρμόζεται στο παγκόσμιο σύστημα. Δημιουργεί δηλαδή τις προϋποθέσεις ώστε να τοποθετηθούν σ\' αυτήν με τη μια ή την άλλη μορφή κεφάλαια, με άλλα λόγια προσπαθεί να ενταχθεί σε κάποια σφαίρα οικονομικής επιρροής. Η πολιτική που προσπαθούν να ασκήσουν προς την κατεύθυνση αυτή οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να αντιμετωπίσει, όμως, ταυτόχρονα και ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα. Πρόκειται για την ανάγκη που δημιουργείται, παράλληλα με το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, για μια εθνική εστία των υπό ελληνική διαχείριση κεφαλαίων που έχουν συσσωρευτεί εκτός Ελλάδας και δρουν ακόμα σε περιοχές που είτε εντάσσονται σταδιακά στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα είτε αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο τον ανταγωνισμό εθνικών κεφαλαίων. Τα "ελληνικά" αυτά κεφάλαια που έχουν συσσωρευτεί εκτός Ελλάδος, είναι υποχρεωμένα να επαναπροσδιορίσουν το χώρο δράσης τους, να εγκαταλείψουν το φυσικό χώρο δράσης τους και να κατευθυνθούν στον ελληνικό χώρο "επαναπατριζόμενα" κατά κάποιο τρόπο από την Ανατολική Λεκάνη της Μεσογείου και τις περί τη Μαύρη Θάλασσα περιοχές.