ΜΕΣΟ... ΤΕΧΝΗΣ!!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Πόση, αλήθεια, κακία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος μέσα του; Γεννιόμαστε άραγε μόνο κακοί ή καλοί, ή έχουμε και τα δυο αυτά στοιχεία μέσα μας και ακολουθεί μια συνειδητή επιλογή από μας; Υπάρχει μήπως και η πιθανότητα πολύ άσχημα βιώματα να συντελούν σε μια πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και να μας μεταμορφώνουν σε άλλα όντα, αγνώριστα; Ή μήπως «ήταν γραφτό» να είμαστε έτσι; Και πόση κακία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος μέσα του για να φτάσει και να υπερβεί ένα νοητό σημείο, να προσπαθήσει ακόμα και με αθέμιτα μέσα, να κάνει κακό σε συνάνθρωπό του, και να το απολαμβάνει κιόλας;

Και το γεγονός πως κάποια πράγματα «μας ρίχνουν» ψυχολογικά και ουσιαστικά δεν ξέρουμε τι είναι, ούτε καν πώς να τα αντιμετωπίσουμε, αλλά τα ερμηνεύουμε ως «μάγια».

Με τέτοιου είδους προβληματισμούς έρχεται ο αναγνώστης αντιμέτωπος, με μια σκληρή πραγματικότητα που δύσκολα βγαίνει στην επιφάνεια. Χρειάζεται δύναμη ακόμα και στο σήμερα για να αποδεχτεί κανείς την κατάθλιψη και όλα αυτά που φέρνει μαζί της.

Πολλές προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέα δημιούργησαν την Αγνή και βέβαια καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η καθημερινότητα.

Χαρακτήρες απόλυτα αληθινοί, καθημερινοί, συγγενής μας, μέλη της οικογένειάς μας, του ευρύτερου κοινωνικού μας κύκλου στην επαρχία, μέλος του οποίου είμαστε και εμείς.

Ζουν, κινούνται και αναπνέουν στο μαγικό περιβάλλον του νησιού Σύμη, γενέτειρα της κυρίας Μαραβέλια, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας.

Η συγγραφέας μας δίνει να καταλάβουμε πολύ καλά, πως τελικά η Αγνή είμαστε λίγο πολύ όλες μας, … και όλοι!