ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!! Λίτσα Κοντογιάννη

Ένα υπέροχο οδοιπορικό στην πολυπολιτιστική κοινωνία της Αλεξάνδρειας του Καβάφη, μια ακόμα από τις χαμένες πλέον πατρίδες του Ελληνισμού, που χρονικά ξεκινά το 1905 και μας οδηγεί μέχρι το Κάιρο του σήμερα. Παρακολουθούμε την μαγική αυτή πόλη, την «άλλη Ελλάδα», που βρίσκεται στην εύφορη Χώρα του Νείλου και βρίσκεται στην υπέρτατη ακμή της, γεμάτη από χρώματα και αρώματα και φτάνει μέχρι τη σημερινή παρακμή της.

Η ώριμη γραφή της κυρίας Χατζή μας δίνει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, απίστευτα καλογραμμένο, ένα αδιαμφισβήτητο νοσταλγικό ταξίδι μέσα στο χρόνο γεμάτο ιστορικά γεγονότα.

Τρεις γενιές γυναικών, πιο συγκεκριμένα τρεις γυναίκες είναι οι κεντρικές ηρωίδες αυτής της ιστορίας, που διαγράφουν τη πορεία τους μέσα από πολλές αντιξοότητες και ανισότητες. Τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής αφήνουν το στίγμα πάνω τους και πολλές φορές αναγκάζονται να αλλάξουν στη πορεία τις απόψεις τους.

Όλοι οι χαρακτήρες είναι πέρα για πέρα ανθρώπινοι. Δεν είναι τέλειοι, κάνουν τα λάθη τους, εισπράττουν τις εκάστοτε συνέπειες, και μερικές φορές σε ακριβό νόμισμα.

Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει σε αυτό το βιβλίο, είναι πως η μοναδική πένα της συγγραφέα μας καταφέρνει και αναπαριστά έντονα μια ολόκληρη εποχή και μας συμπαρασύρει κι εμάς και συμβιώνουμε μαζί με τους ήρωες της ιστορίας όλα τα γεγονότα, αισθανόμαστε κι εμείς οι ίδιοι όλη της ατμόσφαιρα που κυριαρχεί, ακόμα και την ζεστή αύρα της ερήμου, μυρίζουμε τα αρώματα που κυριαρχούν και βιώνουμε τις γεύσεις. Πονάμε κι εμείς μαζί τους, όταν είναι αναγκασμένοι να διαφύγουν στην Ελλάδα για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους. Είναι κατά τη γνώμη μου μεγάλο κατόρθωμα, που μας κάνει κοινωνούς της ιστορίας του Ελληνισμού της Αιγύπτου.

«Οι Αλεξανδρινές» της κυρίας Χατζή κερδίζουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του αναγνώστη, μιας και μιλάνε για έναν τόπο όπου μεγαλούργησε το Ελληνικό στοιχείο από κάθε άποψη και έχει αγγίξει τα όρια του μύθου. Και όσα χρόνια και να περάσουν, η ιστορία του θα συνεχίσει να συγκινεί και να μαγεύει ακόμα και όσους δεν την γνώρισαν.

Το καινούργιο μυθιστόρημα της Δέσποινας Χατζή, είναι ένα δυναμικό οδοιπορικό, μια γοητευτική και συναρπαστική οικογενειακή “σάγκα”, με φόντο την την επιβλητική Καβαφική Αλεξάνδρεια στην εύφορη γη του Νείλου, σε μια “άλλη Ελλάδα”, μιας άλλης εποχής, που ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του 1905 και φτάνει μέχρι και σήμερα.

Ένα βιβλίο ξεχωριστό, μία πανοραμική τοιχογραφία στην πολυπολιτιστική κοινωνία της Αλεξάνδρειας, από την αρχή της εντυπωσιακής άνθησης της, μέχρι και την θλιβερή παρακμή της. Άρτια σκιαγραφημένο μυθιστορηματικά και ιστορικά δομημένο βιβλίο, διαποτισμένο από χρώματα και αρώματα, μιας αλλοτινής νοσταλγικής ζωής.

Ντυμένο με την ιδιαίτερη αυθεντική και ώριμη γραφή της Δέσποινας Χατζή, αποπνέει τον απαιτούμενο σεβασμό στον αναγνώστη και τον αιχμαλωτίζει αβίαστα, μέσα στις σελίδες του, σε ένα ταξίδι μνήμης στο παρελθόν, μα τόσο άρρηκτα και αέναα δεμένο με το σήμερα.

Διαδρομές που συνδέουν την Αλεξάνδρεια με το Κάιρο και την Αθήνα, συνθέτουν το ταξίδι των πρωταγωνιστών μέσα στο χρόνο.

Τρεις ξεχωριστές γυναίκες δεσπόζουν στο επίκεντρο του βιβλίου και ο ιδιαίτερος δεσμός που τους ενώνει, ξεδιπλώνεται ανάγλυφα και με μαεστρία, μέσα από τις σελίδες του, σκιαγραφώντας κάθε πτυχή του χαρακτήρα τους, χαρίζοντας μας πλούσια στιγμιότυπα και συναισθήματα, κάνοντας μας συνοδοιπόρους στο ταξίδι τους μέσα στο χρόνο

Γύρω τους ένας πολύχρωμος καμβάς χαρακτήρων, που αναδεικνύει όλο το μεγαλείο του Ελληνισμού στη χώρα του Νείλου, προσθέτοντας την δική του λάμψη και συμβολή στην ιστορία

Η πένα της Δέσποινας Χατζή, ιχνηλατεί άψογα τους χαρακτήρες που επέλεξε για το βιβλίο της. Ήρωες που κατακτούν εύκολα τον αναγνώστη, καθώς οι ιστορίες τους, που ξετυλίγονται με αμείωτη ένταση, παρατείνουν την αγωνιά του, μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ο αναγνώστης βιώνει μαζί τους, κορυφαίες στιγμές από την ζωή τους, τους οικογενειακούς δεσμούς, την απώλεια, τον ανεκπλήρωτο ερωτά, καταλαβαίνει τις μοιραίες αποφάσεις τους, παρακολουθεί τις κοινές και ξεχωριστές διαδρομές τους και τα γεγονότα που σημάδεψαν τις ζωές τους

Η Δέσποινα Χατζή γράφει για τις ”Αλεξανδρινές” και φωτίζει την πόλη που ενέπνευσε, μερικούς από τους μεγαλύτερους συγγραφείς και ποιητές, όλων των εποχών.

Ο τρόπος αφήγησης είναι άμεσος, στρωτός, λεπτοδουλεμένος. Σε παρασύρει στην δίνη των γεγονότων, σου μεταδίδει το συναίσθημα αβίαστα, σε κάνει αποδέκτη του και συνταξιδιώτη του.

Ο περίφημος ιστορικός πλούτος, οι μυθικοί θησαυροί, η φυσική ομορφιά της χώρας και η ιδιαίτερη κουλτούρα της, μέσα από τις αυθεντικές περιγραφές της συγγραφέως, προσδίδουν στο μυθιστόρημα μοναδικές εικόνες, συμβάλλοντας σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, που μένει χαραγμένο στην μνήμη και σε ακολουθεί ακόμη και όταν έχεις γυρίσει και την τελευταία του σελίδα.

”Οι Αλεξανδρινές” της Δέσποινας Χατζή, είναι ένα βιβλίο που κερδίζει σίγουρα μια θέση στην καρδιά του αναγνώστη που το διαβάζει…

Μυρωμένο και νοτισμένο από τα αρώματα ενός τόπου όπου μεγαλούργησε το ελληνικό στοιχείο. Μια πόλη μύθος με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για τους Έλληνες, η οποία παραμένει ακόμη ζωντανή στις μέρες μας και που πάντα, θα συγκινεί και θα γοητεύει με την μεγαλοπρέπεια που ακτινοβολεί, μένονταςαναλλοίωτη μέσα στους αιώνες, σαν αναμμένος λύχνος του Ελληνικού πολιτισμού.

Δέσποινα Χατζή- Οι Αλεξανδρινές, Η ζωή στα Νειλοχώρια- Εκδόσεις Μίνωας

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Τη Δέσποινα Χατζή τη γνωρίζω από το βιβλίο της «Έρωτας Μαίστρος». Μετά ήρθε η «Σμαρώ» και με ταξίδεψε στον Βόσπορο και τώρα η Ουρανία με τη Κλειώ με γνωρίζουν την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια του Καβάφη, της Ελληνικής παροικίας αλλά και την Αλεξάνδρεια του σήμερα. Πάντα σαγηνευτική και θελκτική η παρουσία της μέσα από τους πολιτισμούς της και το άρωμα της. Των αντιθέσεων, των θρησκειών, των προκαταλήψεων αλλά και των πολέμων. Της φτώχειας και της αμορφωσιάς, των χαμαιτυπείων αλλά και των μποέμ γλωσσομαθών Ελλήνων με ακριβές επαύλεις και το πολυάριθμο υπηρετικό προσωπικό. Ως ένα νοσταλγικό παραμύθι ξεπηδούν οι εικόνες του. Μας ταξιδεύει ακόμη στη Βιέννη, την Αθήνα, τη Πόλη. Μέσα από τη ζωή της οικογένειας Βρανά μαθαίνουμε, ζούμε, θλιβόμαστε από τις μοίρες των γυναικών, τους θανάτους αλλά και για τους δυο πολέμους που έζησε η οικογένεια. Και φυσικά ζούμε το κυνηγητό που βίωσαν οι Έλληνες, πλούσιοι επιχειρηματίες που έχασαν τα πάντα με την εθνικοποίηση των περιουσιών την εποχή του Νάσερ. Όσο και να μας άρεσε φυσικά η εποχή της εμβληματικής Αλεξάνδρειας με τα φιλοσοφικά καφενεία, τις λέσχες, τις μουσικές βραδιές που μας μεταφέρει άριστα η συγγραφέας, δεν γινόταν κάποια στιγμή να μην επαναστατήσουν οι Αιγύπτιοι όπου ζούσαν ως σκλάβοι μέσα στη χώρα τους. «Η Αίγυπτος ανήκει στους Αιγύπτιους» ήταν το σύνθημα και η ελληνική παροικία διαλύθηκε και σκόρπισε στους πέντε ανέμους. Μας μεταφέρει πολύ όμορφα και ολοζώντανα όλο το κλίμα της Αλεξάνδρειας που έφυγε. Δεν χάθηκε όμως γιατί ο Αλεξανδρινός Ποιητής το κρατά το άρωμα της μέσα από τους στίχους του

Σε κάθε βιβλίο της διαβάζω κάθε φορά μια πιο ώριμη γραφή. Στρωτή, άμεση, ζωντανή. Η συγγραφέας μας πισωγυρίζει στο 1905 αλλά και το 1995 περνώντας τα ιστορικά γεγονότα μέσα από τους ήρωες της, «χτισμένοι» με προσοχή ώστε να μην κουράζουν τους αναγνώστες, Με απαραίτητες λεπτομέρειες που έπρεπε να γραφούν στις 639 σελίδες του για το ζήσουμε τούτο το ταξίδι. Είναι τόσα τα πρόσωπα που μπλέκονται στην ιστορία της συγγραφέως. Ποιους ήρωες ξεχωρίζω από όλους; Τους πρωταγωνιστές της που αφήνουν το έντονο άρωμα τους. Ένα κοινωνικό το μυθιστόρημα θα διαβάσουν αλλά με έντονο το πνεύμα της εθνικής και αφυπνιστικής συνείδησης. Μέσα από το πρόσωπο της μαχητικής και δυναμικής Ουρανίας βλέπουμε τη θέση και τον αγώνα των Αιγυπτίων γυναικών για τα δικαιώματα τους αλλά πολλές φορές και τον εξευτελισμό της. «Τρεις φορές πονά η αγάπη: Όταν σε κόβουν, όταν παντρεύεσαι κι όταν γεννάς». Κι εννοούν τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων στα επτά τους χρόνια. Αυτό τον αγώνα τον βλέπουμε και στη Κλειώ του 1995, την αρχαιολόγο όταν επισκέφτηκε το Κάιρο προσκεκλημένη του Ιταλού αρχαιολόγου Φάμπιο Σορεντίνο. Μισό αιώνα μετά. Δεν άλλαξε τίποτε γιατί η θρησκεία δεν τους αφήνει να αλλάξουν. Χρώματα και αρώματα, γεύσεις ανατολίτικες, ναργιλέδες αλλά και μια μακραίωνη ιστορία. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, θάνατοι, πολλές ανατροπές, αποφάσεις των ηρώων που σε παρασέρνουν και δεν θέλεις να αφήσεις το βιβλίο. Όσοι θέλουν να ταξιδέψουν στον ελληνικό πολιτισμό της Αλεξάνδρειας, όσοι μεγάλωσαν και έζησαν με το άρωμα της, θα αποζημιωθούν με την ανάγνωση, Όσοι θέλουν να ταξιδέψουν στη Νειλοχώρα του Καβάφη και άλλων συγγραφέων που άφησαν το στίγμα τους, η συγγραφέας πιστεύω πώς το κατάφερε!

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.

Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο και ένα όμορφο αναγνωστικό οδοιπορικό να έχετε!