Το ημερολόγιο του ομογενούς εκ Βιέννης, βαρόνου και μεγάλου ευεργέτου Κων/νου Δ. Μπέλλιου, αφηγείται το ταξίδι του στην Ελλάδα κατά τα έτη 1836-1837. Επί επτά περίπου μήνες ο Κ. Μπέλλιος είχε την υπομονή και επιμονή να καταγράφει τις εντυπώσεις του, ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες, ταξιδεύοντας ή παραμένοντας στους τόπους που επισκέφθηκε. [...]

Ο βαρόνος επέστρεψε στην Βιέννη στα τέλη τον 1837· κατά τα τέλη του 1838 απεβίωσε. Τούτο αναμφιβόλως συνετέλεσε στο να παραμείνει το έργο του για πολλά χρόνια ανέκδοτο. Το αυτόγραφο ημερολόγιο γίνεται γνωστό για πρώτη φορά το 1964, όταν ο ιστορικός Β.Π. Παναγιωτόπουλος εξέδωσε μερικά αποσπάσματά του που αναφέρονται κυρίως στην Αθήνα και στα πρόσωπα που συνάντησε ο βαρόνος εκεί. Ο εκδότης των αποσπασμάτων σημειώνει ότι το χειρόγραφό του είχε παραχωρηθεί προς μελέτη από τον τότε κάτοχό του Κ.Θ. Δημαρά. Το έτος 2004 επανεκδίδονται από τον ακαδημαϊκό Β.Χ. Πετράκο κάποια εκ των αποσπασμάτων της προηγουμένης εκδόσεως και μερικά άλλα ακόμη, με κέντρο βάρους την αναφορά τους σε αρχαιολογικά θέματα και στις ενέργειες του βαρόνου για την ίδρυση της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Παράλληλα, σημειώνει ότι εκδίδει τα τμήματα αυτά εκ μερικής μεταγραφής του χειρογράφου, την οποία, αφού επραγματοποίησε ο Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Α. Σταυρόπουλος (...), τού παρεχώρησε προς δημοσίευση.
Οι ανωτέρω αποσπασματικές εκδόσεις εκκίνησαν το ενδιαφέρον του μαιευτήρα-γυναικολόγου Β. Μπέλλιου στην αναζήτηση του αυτογράφου ημερολογίου και κάθε άλλης πληροφορίας εκ της σχετικής προς το θέμα βιβλιογραφίας, εξαιτίας της συνωνυμίας του με τον βαρόνο, η οποία παραπέμπει σε πιθανότατη ίδια καταγωγή. Καρπός της αναζητήσεως αυτής ήταν η ανεύρεση του ημερολογίου, το οποίο εντοπίσθηκε με την μεσολάβηση του εφοπλιστού κ. Ευαγγέλου Αγγελάκου και την υπόδειξη του αειμνήστου Καθηγητού Αλέξη Δημαρά στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Η ανάγνωση του περιεχομένου του χειρογράφου και από τους δύο υπογράφοντες το παρόν προλογικό σημείωμα μετέβαλε το αρχικό ενδιαφέρον σε φιλοδοξία να εκδοθεί στο σύνολό του, δεδομένου ότι είχαν έλθει στο φως της δημοσιότητας ελάχιστες μόνο σελίδες του. Αποφασίσαμε, συνεπώς, την έκδοσή του και ελάβαμε την προς τούτο άδεια εκ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, προς το οποίο απευθύνονται θερμές ευχαριστίες. [...]

(Β. Σ. Μπέλλιος, Δ. Ι. Μουσούρας, από τον Πρόλογο)