Ιούνιος του 2015 και το πτώμα μιας γυναίκας βρίσκεται απανθρακωμένο μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Παράλληλα η καταγγελία της κλοπής πολλών εκατομμυρίων ευρώ από ένα ιδιωτικό κολέγιο κινεί τις υποψίες για σύνδεση των δύο υποθέσεων.Τη διαλεύκανση του φόνου αναλαμβάνει ο Αστυνόμος Δημήτρης Τσέλιος και η ομάδα του. Γρήγορα οι έρευνες οδηγούν στο κολέγιο και ένας ιστός εξυφαίνεται γύρω από πρόσωπα που συνδέονται είτε με τη μία, είτε με την άλλη υπόθεση, αν και οι πρώτες ενδείξεις δεν είναι ενθαρρυντικές.Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων η είδηση περνά στις εσωτερικές στήλες και από εκεί στα ψιλά γράμματα, γιατί άλλα θέματα ταλανίζουν τη χώρα.Μέσα σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα εκείνη του Ιουνίου του 2015 όπου, τα συσσωρευμένα προβλήματα χρόνων διογκώνονται, οι πολίτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα capital controls,η αγορά δυναμιτίζεται και το δημοψήφισμα είναι προ των πυλών, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το απανθρακωμένο πτώμα ή την κλοπή των εκατομμυρίων ευρώ, εκτός φυσικά από τους πρώην κατόχους των χρημάτων.Οι δράστες μπορούν να εξαφανιστούν ανενόχλητοι κι αυτό ο αστυνόμος Τσέλιος το γνωρίζει πολύ καλά. Οι έρευνες συνεχίζονται εντατικά, μάρτυρες παρελαύνουν από το γραφείο του, η σωρός αναγνωρίζεται και τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους, μέχρι να ανακατευτούν ξανά γιατί η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη - από τη μέση της ιστορίας και μετά - ώσπου φθάνουμε στις τελευταίες σελίδες όπου, όλα είναι αλλιώς! Η φυγή κεφαλαίων είναι ένα κλασσικό whodunit αστυνομικό μυθιστόρημα βυθισμένο σε μια νουάρ ατμόσφαιρα, φορτισμένη από τα κοινωνικά προβλήματα των ανθρώπων που έχουν την απόγνωση σαν κινητήριο δύναμη των αποφάσεών τους πιεσμένοι από τη δεδομένη πολιτικοοικονομική στιγμή.Με φόντο την πόλη της Θεσσαλονίκης και με αποδράσεις στην κοντινή Βουλγαρία, σε εποχές που δεν είναι μακρινές, ούτε και, σχεδόν, διαφορετικές, βγαίνουν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα σκοτεινά στοιχεία των ανθρώπων όταν το περιβάλλον ή η κοινωνία γενικότερα έχει φτάσει σε αδιέξοδο.Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και σαν νουάρ μυθιστόρημα, οι μοιραίες γυναίκες δεν λείπουν και η λύση του μυστηρίου δεν επιφέρει παράλληλα και την απόλυτη κάθαρση. Με αφηγηματικό ύφος στακάτο, λιτό, χωρίς αναλύσεις χαρακτήρων και περιττές περιγραφές, - το ζητούμενο του συγγραφέα δεν ήταν αυτό – εξελίσσεται η ιστορία, προβάλλονται ερωτηματικά, αυξάνεται η ένταση και λίγες σελίδες πριν το κλείσιμο του βιβλίου τα κομμάτια του παζλ έρχονται και κουμπώνουν δίνοντας στον αναγνώστη τη μεγάλη ανατροπή. Η τελευταία κυριολεκτικά παράγραφος δίνει ένα τέλος μη αναμενόμενο!Η φυγή κεφαλαίων είναι ένα ευκολοδιάβαστο, γρήγορο, κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα που θα αφήσει ευχαριστημένους τους αναγνώστες του.Θετικά στοιχεία :Άνετο αφηγηματικό ύφος.Γρήγορη ροή.Σωστά πραγματολογικά στοιχεία που συνδέονται με ιατρικής φύσεως πράξεις.Αρκετές ανατροπές.Σκιαγράφηση της κοινωνίας της δεδομένης εποχής.Αρνητικά στοιχείαΘα προτιμούσα μια πιο αναλυτική απεικόνιση του χαρακτήρα ορισμένων ηρώων.Υ.γ. Ξέρω πως πολλοί φίλοι της κλασσικής αστυνομικής μυθιστορίας δεν θα συμφωνήσουν με την προτίμησή μου αυτή.

Τον Ιούνιο του 2015, μέσα στον γενικότερο αναβρασμό που επικρατούσε στην Ελλάδα εν όψει του δημοψηφίσματος και με τις τράπεζες κλειστές, που ο λαός αγωνιούσε για επερχόμενη πτώχευση, κατάρρευση, κουρέματα μισθών, να ‘σου στη Θεσσαλονίκη κι ένα απανθρακωμένο πτώμα σ’ ένα επίσης καμένο αμάξι, αγκαλιά με μια βαλίτσα γεμάτη χαρτονομίσματα. Ποιο ήταν λοιπόν το θύμα και πώς βρέθηκε στο αυτοκίνητο; Πώς συνδέεται η βαλίτσα με πασίγνωστο ιδιωτικό κολέγιο της πόλης; Τι κρύβεται πίσω απ’ όλ’ αυτά; Γιατί έχει βάλει λυτούς και δεμένους η πάμπλουτη και δικτυωμένη ιδιοκτήτρια του κολεγίου να λυθεί γρήγορα η υπόθεση;

Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται κατά μεγάλο ποσοστό μέσα στα γραφεία και τις αίθουσες ανακρίσεων του Αστυνομικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης, με τον αστυνόμο Δημήτρη Τσέλιο να τίθεται επικεφαλής της υπόθεσης ενώ ταυτόχρονα με τον φόνο δηλώνεται κλοπή μεγάλου χρηματικού ποσού από μια κρυψώνα του κολεγίου. Σύντομα αυτές οι δύο υποθέσεις μπλέκονται αναπόσπαστα κι έτσι ο αστυνόμος αποκτά διπλό πονοκέφαλο. Η γραφή είναι κινηματογραφική, γρήγορη, στακάτη και γύριζα τη μια σελίδα μετά την άλλη για να δω πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση. Στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας έχουν γίνει πολλές αλλαγές, έχουν εφευρεθεί πάμπολλες αφηγηματικές τεχνικές, ο κύριος Γιώργος Μαρτινίδης γύρισε την πλάτη του όμως σε όλα αυτά και διάλεξε να γράψει ένα μυθιστόρημα «δωματίου» (ας το χαρακτηρίσω έτσι), όπου οι εκπλήξεις, οι ανατροπές, το κίνητρο και ο ένοχος αποκαλύπτονται μέσα από συζητήσεις και ανακρίσεις, με ελάχιστες περιγραφές του περιβάλλοντος χώρου και των χαρακτήρων. Ο συγγραφέας έχει μελετήσει καλά τις διαδικασίες και τις μεθόδους που ακολουθούνται για την εξιχνίαση ενός φόνου (τοξικολογικές εξετάσεις, DNA, μεθοδικές έρευνες), γνωρίζει τεχνικούς όρους και λεπτομέρειες που όμως ξέρει να τους αναφέρει στον μέσο αναγνώστη χωρίς να τον κουράζει ή να τον απωθεί κι έτσι ένα σχετικά στατικό κείμενο κατάφερε να ζωντανέψει και να μου δώσει ένταση, σφυγμό και παλμό όσο προχωρούσε η υπόθεση.

Το ιστορικό πλαίσιο της περιόδου, της οποίας οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες ακόμη καταγράφονται και εξελίσσονται, πότε μπαίνει μπροστά, με τις παρατηρήσεις περί των συνεπειών μιας αριστερής κυβέρνησης ή με τον τρόπο που σκέφτεται ένας λαός όταν περιμένει ελπίδες που τελικά αποδεικνύονται φρούδες και πότε υποχωρεί σε διακριτικό φόντο προς όφελος της δράσης, με ανθρώπους να στριμώχνονται στα ΑΤΜ των τραπεζών, μεγάλα κεφάλια να έχουν ήδη σηκώσει κεφάλαια και να τα διαθέτουν στο εξωτερικό, με πρόδηλη αγωνία για το μέλλον της χώρας, την ίδια στιγμή που εξελίσσεται η ιστορία.

Κι εκεί που έχεις γνωρίσει τον αστυνόμο Δημήτρη Τσέλιο και τους συνεργάτες του, έχεις καταλάβει τι αποτελέσματα αναζητούν και πόσο καλά συνεργάζονται για την επίλυση της υπόθεσης, εκεί που ο κάθε μάρτυρας συστήνεται στον αναγνώστη με τη δική του εκφορά, νοοτροπία, αντίληψη και στάση, χωρίς όμως να εντρυφούμε ούτε εκατοστό παρακάτω από εκεί που χρειάζεται για τον βαθμό συμμετοχής τους στην υπόθεση, εκεί που ακολουθούνται τα σωστά βήματα και όλα δείχνουν προς τον ένοχο, εκεί που η πλοκή αποκτά πολυπρισματικότητα μέσα από τις αντικρουόμενες συχνά μαρτυρίες (ερωτικά τρίγωνα, απληστία, απελπισία και άλλοι παράγοντες και κίνητρα) και αγωνιούσα μέχρι να μπουν τα κομμάτια του παζλ στη σωστή τους θέση, έρχονται τα τρία τελευταία κεφάλαια του μυθιστορήματος που ανατρέπουν οριστικά και ανελέητα όλα όσα σκέφτηκα, αντιλήφθηκα, αναρωτήθηκα και ήλπισα ως τότε. Φυσικά και δε θα γράψω ούτε λέξη επ’ αυτού, ώστε ο ίδιος ο αναγνώστης να βιώσει μόνος του τι σημαίνει πραγματικά καλή και όχι εκβεβιασμένη ή πρόχειρη ανατροπή. Η νομοτέλεια λοιπόν του αστυνομικού χαρακτήρα της υπόθεσης, ο κύκλος των υπόπτων και των ερευνών που δείχνει να οδηγεί σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, έρχονται τούμπα και η δράση μεταφέρεται στη Σόφια όπου κρύβεται ένα απρόσμενο «κλείσιμο ματιού»! Προς το τέλος του δυνατού αυτού θρίλερ, ο συγγραφέας δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ «χαστουκιών» στον άφωνο, απελπισμένο και διερωτώμενο αναγνώστη, ανελέητα, αμετανόητα και χωρίς ψυχολογική προετοιμασία και πάλι όχι προς χάριν εντυπωσιασμού αλλά με απόλυτη συνέπεια και πιστότητα στην αρχική ιδέα.

Η «Φυγή κεφαλαίων» είναι ένα καλό, γρήγορο, σφιχτοδεμένο, εγκεφαλικό, ανατρεπτικό θρίλερ, που εκμεταλλεύεται θετικά ένα κοινωνικό γεγονός για να τοποθετήσει τους ήρωες και τις πράξεις τους σ’ ένα λογικό και αληθοφανές πλαίσιο, με εξελίξεις απότοκες των ευρύτερων γεγονότων. Άνθρωποι που σίγουρα είδαμε ή γνωρίσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, διάλογοι που θα μπορούσαν να ακούγονται δίπλα μας από φυσιολογικούς ανθρώπους, σωστή δομή, καλή γνώση των πραγματολογικών στοιχείων που απαιτούνται, και δυνατές, λογικές ανατροπές είναι τα συστατικά ενός βιβλίου που δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου αν δεν το τελείωνα.