Η παρούσα δοκιμική εργασία αποσκοπεί στη σκιαγράφηση του γνωστού-άγνωστου αλλά και σημαίνοντος εκπροσώπου της Γενιάς του 1930, Γιώργου Σαραντάρη. Προσωπικότητα με εμβληματική παρουσία στα ελληνικά και στα ιταλικά γράμματα, με σκέψη στοχαστική και γραφίδα μοντερνιστική, κατέθεσε ένα έργο πολυεπίπεδο (ποιητικές συλλογές, δημοσιεύσεις, κείμενα, φιλοσοφικά δοκίμια, μεταφράσεις, κριτικογραφία), συναρτώμενο από τις εξελίξεις στα
ευρωπαϊκά γράμματα κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.

Στο πλαίσιο αυτό οργανώνεται η προσέγγιση της ποιητικής του. Συγκεκριμένα, εξετάζεται: α. η επίδραση που δέχθηκε από κορυφαίους δημιουργούς του 20ού αιώνα, β. η πρόθεση να μεταλαμπαδεύσει το γνωσιακό πεδίο του στις τάξεις των νέων ποιητών που έβγαιναν από την παλαμική και καρυωτακική επίδραση, γ. το ζήτημα της γλωσσικής επιλογής (μεταξύ ιταλικών και ελληνικών, με όσες συνδηλώσεις υφίστανται επίσης στην περίπτωση της σολωμικής διγλωσσίας), δ. η
εξελικτική πορεία του ως διανοουμένου μέσα από το πρίσμα της σύγχρονης και της μεταγενέστερης κριτικής.

Στο δεύτερο μέρος της έκδοσης προτείνεται η ανθολόγηση 25 επιλεγμένων ποιημάτων, πρωτότυπα γραμμένων στα ιταλικά και παρουσιασμένων σε ελληνική μετάφραση. Πρόκειται για ένα δείγμα από το εκτενές έργο του ποιητή -παρά τις παρατηρούμενες διαβαθμίσεις ωρίμανσής του- το οποίο αναδεικνύει αγωνιωδώς, όσο και εμφατικά, τις προθέσεις του καθώς έκανε λόγο για τη γλώσσα ως πατρίδα του ποιητή, για την ηθική υπόσταση και τον σεβασμό που της οφείλει, για τα δικά του αισθήματα απέναντί της, για την ουσία της που τον τρέφει. Τέλος, εκτός ήδη από τη βιβλιογραφία παρατίθεται εκτενές εργοβιοχρονολόγιο, καθώς και παράρτημα με φωτογραφικό υλικό.