Σ’ ένα νησί του Αιγαίου, οι Ασημόγλαροι και οι Αιγαιόγλαροι ζουν σε αντίθετα μέρη και δε μοιράζονται τίποτα μεταξύ τους. Η Αριάδνη και ο Μάρκος όμως, παρακούοντας τον άγραφο νόμο, γίνονται φίλοι παρά την έχθρα των οικογενειών τους και ζουν πολύ ρομαντικές στιγμές. Όταν χειμωνιάζει όμως και οι γλάροι πετάνε πιο μέσα, προς την πολιτεία, τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη και όλα ανατρέπονται.

Η Γλυκερία Γκρέκου γράφει μια τρυφερή, συγκινητική, πολυδιάστατη και γεμάτη νοήματα ιστορία γύρω από τα προτερήματα μιας φιλίας και το όφελος που έχει κάποιος όταν μοιράζεται πράγματα και συναισθήματα. Το λεξιλόγιο μπορεί να είναι προσεγμένο και η σύνταξη απλή, κατάλληλα για παιδιά 7 και 8 ετών, μέσα από αυτά όμως γεννιούνται έντονα και δυνατά συναισθήματα που θα συγκινήσουν και θα εμψυχώσουν δημιουργικές κουβέντες με τους μεγάλους. Ωραίες σκηνές, μεγάλες ανατροπές και εκπλήξεις, εύληπτες όμως για το παιδικό μυαλό, σχηματίζουν μια ιστορία που οι αναγνώστες δε θ’ αφήσουν από τα χέρια τους. Η συμπεριφορά των γλάρων είναι αρκετά ανθρωπομορφική ώστε τα παιδιά να κατανοήσουν και να εμπεδώσουν καλύτερα τα νοήματα που θέλει να περάσει η συγγραφέας.

Μου άρεσε πολύ η ιδέα της εφαρμογής του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης σε έναν προβληματισμό των μικρών μαθητών του σχολείου που υποδέχτηκε τους γλάρους. Τα παιδιά, των οποίων οι γονείς δε δούλευαν όλοι και γενικότερα η κατάσταση είναι πλέον πιο δύσκολη και δεν περισσεύει ούτε ένα ψίχουλο για τους γλάρους, καταφέρνουν να δώσουν μια τρυφερή και γλυκιά λύση που σίγουρα θα ενστερνιστούν και όσοι διαβάσουν την ιστορία τους. Πάντα ο πολλαπλασιασμός και η διαίρεση είναι από τις πιο δύσκολες έννοιες αλλά η ιστορία της Γλυκερίας Γκρέκου βρίσκει τον τρόπο να βελτιώσει τα πράγματα!

Η εικονογράφηση της Έφης Κοκκινάκη είναι σαν ακουαρέλα, με υπέροχους φωτισμούς, ωραίες λεπτομέρειες, ποικίλες οπτικές γωνίες και πολλά χρώματα. Οι γλάροι απεικονίζονται σε όλες τις στάσεις και μορφές, ξεχωρίζουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των οικογενειών Ασημόγλαρων και Αιγαιόγλαρων και η εικονογράφος δίνει με την ίδια ικανότητα και ταλέντο τόσο την αύρα και το ιώδιο του παραθαλάσσιου χωριού όσο και τη μοναξιά της μεγαλούπολης αλλά και τη λεπτομερή σχολική ζωή! Η εικονογράφηση πότε καταλαμβάνει όλη τη σελίδα και πότε ένα μικρό κομμάτι της, δίνοντας στα παιδιά τη χαρά και την ευκαιρία να ψάξουν για μικρές λεπτομέρειες και να συγκρίνουν το χωριό, την πόλη ή το σχολείο τους με αυτά όπου ζουν και πετάνε οι γλάροι της ιστορίας μας.

Το βιβλίο είναι κατάλληλο για παιδιά 7-8 ετών και ανήκει στη Σειρά κατανόησης και ανάγνωσης «Φρούτα», στο στάδιο «Κατανοώ και διαβάζω μικρές ιστορίες». Η σειρά «Φρούτα» είναι «μια πρώτη γεύση από το πολύχρωμο περιβόλι της λογοτεχνίας, με ελκυστική εικονογράφηση και αισθητική αρτιότητα», ταυτίζεται με το γλωσσικό επίπεδο του παιδιού και το βοηθάει να διαχειρίζεται συναισθήματα με τέτοιο τρόπο που να αγαπήσει το διάβασμα. Τα βιβλία της σειράς είναι πολύτιμα για τα παιδιά που διαβάζουν με τους γονείς αλλά και για τον δάσκαλο που μπορεί να τα συστήσει στους μαθητές του στις ώρες της Ευέλικτης Ζώνης.

Γλυκερία Γκρέκου-Όταν ήρθαν οι γλάροι-Εκδόσεις Ψυχογιός

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Ένα πολύ όμορφο παιδικό βιβλίο έγραψε η συγγραφέας παιδικού και εφηβικού βιβλίου Γλυκερία Γκρέκου με μια πολύ όμορφη εικονογράφηση της Έφης Κοκκινάκη.

Η συγγραφέας ως παιδαγωγός γνωρίζει πολύ καλά τον σφυγμό των παιδιών και αυτός είναι ο λόγος που κάθε βιβλίο της έχει επιτυχία. Το νέο βιβλίο της «Όταν ήρθαν οι γλάροι», από τη σειρά Βατόμουρο, θα σας ταξιδέψει στο καλοκαίρι, στη θάλασσα, στην ανεμελιά, στους γλάρους που ψάχνουν τη τροφή τους.

Μα δεν βρίσκεται εκεί η ουσία, το μήνυμα αν θέλετε του βιβλίου που θέλει να δώσει η συγγραφέας στα παιδιά. Μα στη μοιρασιά των όσων έχουμε με τους φίλους μας και η αληθινή αγάπη που χτίζεται μέσα από τέτοιες κινήσεις που μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικές για τους ενήλικες μα για τον ψυχικό κόσμο των παιδιών πραγματικά αξίζουν πολύ. Γιατί έτσι χτίζεται η νέα γενιά. Έτσι οικοδομείται το αύριο.

Πολλές φορές βλέπουμε παιδιά που χτυπιούνται και ουρλιάζουν γιατί κάποιο άλλο παιδί τους πήρε το παιχνίδι και άλλες που τα παιδιά μπορούν να το βγάλουν από το στόμα τους, να στερηθούν δηλαδή, για να το δώσουν στο φίλο τους που δεν έχει. «Το παιδί όπως το μάθεις γίνεται». Μα τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε οι ίδιοι οι γονείς. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν; Μας αρέσει να μεγαλώνουμε κτητικά παιδιά ή αλληλέγγυα; Όπως μεγαλώσαμε οι περισσότεροι γονείς και οι παππούδες ή όπως είναι σήμερα; Τα παλιότερα χρόνια τα μοιράζαμε όλα, να φορούμε τα ρούχα της ξαδέλφης ή της γειτόνισσας γιατί δεν υπήρχαν χρήματα. Υπήρχαν πραγματικές φιλίες, γλεντούσαμε ρεφενέ και περνούσαμε όμορφα. Σήμερα, την εποχή της κατανάλωσης έχουμε γίνει εσωστρεφείς και δεν θέλουμε να μοιράζουμε τα πράγματα μας. Σίγουρα παλιότερα ήμασταν πιο γεμάτοι συναισθηματικά και τα παιδιά πιο αθώα.

Μέσα από τις όμορφες αυτές εικόνες και τη μικρή ιστορία, οι μικροί μας φίλοι συλλαμβάνουν αυτό που η συγγραφέας επιθυμεί να τους περάσει. Άλλωστε τα παιδιά τα ξέρουν όλα αρκεί να τους το δώσει κάποιος με το σωστό τρόπο.

Οι δυο γλάροι, η Αριάδνη και ο Μάρκος καταφέρουν να σπάσουν τους φραγμούς που τους έχουν βάλει οι γονείς τους. Αν και δεν είναι εύκολο να βρουν τροφή, καταλαβαίνουν πώς με τη διαίρεση και μετά τον πολλαπλασιασμό μπορεί να χορτάσουν όλοι.

Με την αγάπη και τη κατανόηση θα κάνουμε ένα κόσμο πιο όμορφο που τον οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γιατί η αλληλεγγύη παρέα με το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και την αγάπη βρίσκουν πάντα τον τρόπο, όσο ακατόρθωτο κι αν είναι, να ενώσει τον κόσμο.

«Είχαν μάθει πως, όταν μοιράζουμε κάτι δικό μας, η χαρά πολλαπλασιάζεται και δίνει χαρά σε όλους».

Λέμε πώς «ούτε στον Παράδεισο δεν μπορεί μονάχος του ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος» Σας προτείνω λοιπόν αυτό το μικρό όμορφο βιβλίο για τους μικρούς μας φίλους. Πολλές φορές τα βιβλία μπορούν να βοηθήσουν εκεί που οι γονείς δεν έχουν τον τρόπο να το διδάξουν. Καλοτάξιδο Γλυκερία Γκρέκου!

Στο ιδιαίτερα καλογραμμένο βιβλίο της Γλυκερίας Γκρέκου που απευθύνεται σε παιδιά από 7 ετών και πάνω αρχικά παρουσιάζεται η κοινωνία των γλάρων. Στην κοινωνία των γλάρων υπάρχουν δυο διαφορετικές ομάδες, οι Αιγαιόγλαροι και οι Ασημόγλαροι. Μικρές είναι οι διαφορές που τους χωρίζουν αλλά ικανές να τους κάνουν να αισθάνονται έχθρα αναμεταξύ τους κι από την άλλη μεριά υπάρχουν πολλά κοινά που τους ενώνουν. Είναι ταγμένοι όλοι στον ίδιο σκοπό, αυτόν της επιβίωσης. Οι μικροί γλάροι Αριάδνη και Μάρκος δεν βλέπουν τις διαφορές που έχουν οι ομάδες τους, έρχονται κοντά ο ένας στον άλλον και γίνονται φίλοι, πιστεύοντας στη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν οι δυο ομάδες θα ταξιδέψουν προς τη μεγάλη πολιτεία για να αναζητήσουν τροφή. Κάνουν παράλληλα την ίδια διαδρομή, κρατώντας ωστόσο αποστάσεις. Ως εδώ ο αναγνώστης μπορεί να δει συμβολισμούς που παραπέμπουν στην κοινωνία των ανθρώπων. Όλα όσα συμβαίνουν στους γλάρους είναι συνηθισμένα, συμβαίνουν και στους ανθρώπους. Στη συνέχεια μέσα στην ιστορία μπαίνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Οι γλάροι ελπίζουν σ’ αυτούς προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν την επάρκεια που έχουν σε τροφή. Αφού δεν μπορούν να ψαρέψουν, στηρίζονται στα αποφάγια των ανθρώπων. Τα πουλιά των δυο ομάδων φτάνουν στην αυλή ενός σχολείου. Οι άνθρωποι όμως αντιμετωπίζουν πλέον προβλήματα. Δύσκολα να βρεθούν αποφάγια. Τελικά τα παιδιά βρίσκουν λύση και μάλιστα αξιοποιώντας τα μαθηματικά.

Με άψογη γραφή και ύφος όπου κυριαρχεί ο λυρισμός, με όμορφες εικόνες και περιγραφές που παραπέμπουν στο Αιγαίο και γενικότερα στην Ελλάδα και μάλιστα στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, η Γλυκερία Γκρέκου δείχνει ότι όλοι, άνθρωποι και πουλιά, διαφορετικές ομάδες, διαφορετικές κοινωνίες, για τον ίδιο λόγο αγωνίζονται, εκείνον της επιβίωσης. Ο αγώνας γίνεται πιο αποτελεσματικός όταν ο δυνατός βοηθήσει από το υστέρημά του αυτόν που έχει ανάγκη. Η χαρά να δίνει κάποιος είναι μεγαλύτερη από όταν παίρνει. Η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι ότι σημαντικότερο υπάρχει. Το βιβλίο, ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και σωστά δομημένο, ξεκινά δίνοντας μελαγχολική αίσθηση. Φτάνοντας όμως στην κορύφωση η ένταση αλλάζει τα πάντα και έτσι η αισιοδοξία υπερισχύει όλων των άλλων. Μέσα στο βιβλίο θέματα όπως η οικονομική κρίση, η διαφορετικότητα, η φιλία, η συνεργασία θίγονται με πρωτότυπο τρόπο, χωρίς διδακτισμό, ικανοποιώντας τον αναγνώστη.

Η πολύ όμορφη εικονογράφηση της Έφης Κοκκινάκη είναι υποστηρικτική στο κείμενο.