Η υπόθεση των Περσών ξεκινά να εκτυλίσσεται από ένα χρονικό σημείο μεταγενέστερο της συντριπτικής ήττας της περσικής δύναμης στη Σαλαμίνα. Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρείται η λεπτομερής και ακριβής καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Προέχει μόνο να δοθεί μια εκδοχή της ιστορικής αλήθειας, έτσι όπως υπαγορεύει το θεατρικό είδος, και να αναδειχθεί η διαχρονική ουσία των πραγμάτων.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα δραματική πρέπει να- γίνει σαφής η αιτία του κακού και να κλείσει ο κύκλος των ολέθριων συνεπειών του. Ο Ξέρξης, υβριστής στρατηλάτης και φορέας της Άτης, είναι τραγικά ένοχος, αφού θυσιάζει αλόγιστατο "χώρας άνθος" στην προσωπική του ματαιοδοξία και επισύρει την τιμωρία του κολαστή Διός.
"Όταν ανθίσει η υπεροψία, καρποφορεί το στάχυ του ολέθρου και δάκρυα μόνο σου μένουν να θερίσεις", υπογραμμίζει το φάντασμα του νεκρού Δαρείου. Πέρα όμως από την κατάχρηση εξουσίας και την ασέβεια, ύβρη στη συμπεριφορά του Ξέρξη συνιστά η πλημμελής εκτίμηση της δύναμης ενός κόσμου με μια ανώτερη μορφή πολιτικής οργάνωσης, τη δημοκρατία.