Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Αρχίζει να νυχτώνει. Ο αέρας κοπάζει, το χιόνι πέφτει πυκνό και μια παγωμένη γαλήνη απλώνεται στο δάσος. Το αρκουδάκι ο Ρούμπη πηγαίνει πιο κοντά στο τζάκι. Κοιτάει τις φλογίτσες που χορεύουν πάνω στα ξύλα, πώς κυνηγάει η μία την άλλη, και νιώθει μεγάλη χαρά.
"Μαμά, πότε θα έρθει; Μαμά, τι ώρα είναι; Μαμά, μήπως μας ξεχάσει;" ρωτάει κάθε τρεις και λίγο. [...]

Ο Άγιος Βασίλης είναι η Ελπίδα για την πραγματοποίηση των ονείρων μας, ακριβώς την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, για να γεμίσουμε με χαρά και αισιοδοξία, για να πάει καλά ο Καινούριος Χρόνος. Τον παρακαλούμε, του στέλνουμε γράμματα, του υποσχόμαστε να γίνουμε καλύτερα παιδιά, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και του ζητάμε αυτό που κανείς άλλος δεν μπορεί να μας δώσει. Κι εκείνος διαβάζει τα γράμματα, ακούει τις επιθυμίες, σκέφτεται και αποφασίζει.