Ένα σύγχρονο ρομαντικό-κοινωνικό μυθιστόρημα από τη συγγραφέα Τατιάνα Τζινιώλη. Είναι η πρώτη μου επαφή με τη δημιουργό και ομολογώ ότι εξεπλάγην ευχάριστα.Η γραφή της είναι απλή χωρίς να κουράζει με άσκοπους όρους και τεχνικές λεπτομέρειες ενώ σκηνοθετεί άρτια τους ήρωες της οδού Beacon 59.Τζούλιαν-Ολίβια, Έμμα-Κάρτερ και φυσικά ο τετράποδος ήρωας Μάφιν συνοδοιπόρος και στις δύο ιστορίες αγάπης.Η πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων εμφανής. Ο αναγνώστης ταξιδεύει σε μια άλλη χώρα μαζί με τους ήρωες και θαμπώνεται από την παραστατικότητα των εικόνων που επισκέπτεται. Ξεκίνησα από το τέταρτο πόνημα της συγγραφέως και ένα είναι το σίγουρο.

Τη λάτρεψα!!!

Η Ολίβια και ο Τζούλιαν μένουν σε διπλανά διαμερίσματα και γνωρίζονται με αφορμή τη δυνατή μουσική στο διαμέρισμά του. Ο έρωτας θα αναλάβει τη συνέχεια και οι δυο τους θα ζήσουν τρυφερές και ρομαντικές στιγμές ως τη μοιραία ώρα του «σ’ αγαπώ». Ταυτόχρονα, η κολλητή της Ολίβια, Έμμα, θα γνωρίσει τον αδερφό του Τζούλιαν, Κάρτερ, σ’ ένα ταξίδι στο Λας Βέγκας που την κάλεσαν και… θα καταλήξουν παντρεμένοι! Πόσο πιο πρωτότυπα να ξεκινήσει μια σχέση; Είναι όμως κάτι που το θέλουν και οι δύο;

Το κείμενο είναι αληθινό, άμεσο και ολοζώντανο. Κινηματογραφικό στυλ, έντονες και ρεαλιστικές σκηνές, καθημερινοί διάλογοι, αληθινοί χαρακτήρες, ό,τι αγαπάει κανείς δηλαδή στην Ελληνίδα Cecilia Ahern είναι εδώ. Αν και άρρεν αναγνώστης το βιβλίο το ρούφηξα ως το τέλος ακριβώς λόγω του υφολογικού στυλ της συγγραφέως που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Με τον γνωστό κινηματογραφικό, ρεαλιστικό και βαθιά ανθρώπινο τρόπο γραφής της ετοίμασε δύο ερωτικές ιστορίες με τα σκαμπανεβάσματά τους, με τις αναποδιές τους και με τα εμπόδια που προκύπτουν στην πορεία. Ξεδιπλώνει και αναλύει όλες τις ψυχολογικές παραμέτρους σαν παραμύθι, εύληπτα και καταιγιστικά κι ενώ θα μπορούσε να ξεφύγει σε πολλά σημεία ή να μην καταφέρει να περιγράψει σωστά τον ψυχικό κόσμο των πρωταγωνιστών, έχει τη σύνεση, την εμπειρία και το γνώθι σαυτόν να παραμείνει πιστή στην κεντρική ιδέα της ιστορίας και να μην παρασυρθεί επ’ ουδενί. Δίνει φωνή σε κάθε είδους συναισθήματα που βιώνουμε όλοι σε μια σχέση και καταφέρνει να εκφράσει με λέξεις ό,τι μας τυραννάει και δεν μπορούμε να το κατονομάσουμε.

Η Ολίβια ζει στη Βοστώνη, σε διαμέρισμα-δώρο των γονιών της για την αποφοίτησή της, εργάζεται πολλές ώρες σε εστιατόριο και ως δεύτερη δουλειά απασχολείται ως γραφίστας. Γειτόνισσα και φίλη της είναι η Έμμα, που μένει στον από πάνω όροφο και μοιράζονται πολλά κοινά. Εδώ κι ένα χρόνο ο Τζούλιαν μετακόμισε δίπλα στην Ολίβια κι έχει ενεργή σεξουαλική ζωή και έντονα μουσικά ακούσματα, πράγματα δηλαδή που θα ενοχλήσουν σύντομα την κοπέλα. Ο Τζούλιαν επέστρεψε στη Βοστώνη γιατί η αγχωτική ζωή στο Μανχάταν δεν του ταίριαζε και τώρα εργάζεται σε εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Τα Σαββατοκύριακα διασκεδάζει με γνωριμίες της μιας βραδιάς, έχει ελάχιστες φιλικές επαφές με συναδέλφους και μόνοι φίλοι είναι τα αδέλφια του, Σάρον και Κάρτερ. Η Ολίβια κι ο Τζούλιαν ερωτεύονται με την πρώτη ματιά και δέχονται να βρίσκονται μόνο τα Σαββατοκύριακα, κάτι που όμως σύντομα θα τους γεμίσει πόθο και λαχτάρα. Ποιο θα είναι το φιτίλι που ίσως τινάξει στον αέρα αυτήν την πρωτότυπη επαφή; Τι πραγματικά φοβούνται και οι δύο και πόσο εύκολα θα μπει ανάμεσά τους; Τι θα συμβεί στις ζωές τους αν τελικά ισχύσει ο εγωισμός και τα κομμάτια δεν κολλήσουν ποτέ ξανά; Άλλωστε, ο Τζούλιαν έχει τραυματιστεί ψυχολογικά από τη σχέση του με τη Χάρλοου και γι’ αυτό οχυρώθηκε πίσω από αυτόν τον τρόπο ζωής. Σύντομα όμως, έστω κι έτσι όπως θέλει η Ολίβια, μπαίνουν σε μια οικεία ρουτίνα που θυμίζει αυτό που θέλουν κι οι δύο να αποφύγουν ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Πόσο γέλασα με τις πρώτες τους επαφές, τους τόσο αντίθετους χαρακτήρες, τις διαφορετικές σκέψεις που έκανε ο ένας για τον άλλον, πόσο αληθινοί είναι οι διάλογοι, πόσο ρεαλιστικές και φυσιολογικές οι καταστάσεις! Εκείνος διασκεδάζει με τη συμπεριφορά της, προσέχει τα ιδιαίτερα μάτια της, χαμογελάει στη σκέψη της κι εκείνη του φέρεται απότομα, ακατάδεκτα. Μετά το πρώτο ραντεβού, μια λέξη που εκείνος δεν χρησιμοποίησε ποτέ, η Ολίβια από φόβο για τα αισθήματά της τον αποφεύγει κι ο Τζούλιαν νιώθει ανόητος που περιμένει πάνω από το τηλέφωνό του για μια της κλήση ή έστω ένα μήνυμα. «Εκνευρίζομαι με εκείνη που έχει εξαφανιστεί και με εμένα που με νοιάζει» (σελ. 70). Ναι, φυσικά και προχωράμε παρακάτω, δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο αλλά η συμφωνία τους: κάνουν ό,τι θέλουν τις καθημερινές αλλά τα Σαββατοκύριακα θα είναι δικά τους. Είναι όμως αυτό το πράσινο φως για ελεύθερη σχέση; «Αν ο κανόνας του Σαββατοκύριακου μας βοηθήσει να έχουμε μια τέλεια σεξουαλική ζωή χωρίς τα προβλήματα και τις απαιτήσεις που φέρνει μια σχέση, τότε ας είναι» (σελ. 95).

Στο δεύτερο μέρος, γνωρίζουμε τον Κάρτερ, που δέχεται να πάνε εκδρομή στο Λας Βέγκας όλοι μαζί τ’ αδέλφια με τις σχέσεις τους, οπότε η Σάρον καλεί και την Έμμα, την κολλητή της Ολίβια, μπας και πιέσει λίγο τα πράγματα και τους ψήσει να τα φτιάξουν. Με το ίδιο αφηγηματικό μοτίβο με τις εναλλάξ πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις

παρακολουθούμε και τις δικές τους ψυχολογικές διακυμάνσεις, αισθήματα, σκέψεις κλπ. στην προσπάθειά τους να γνωριστούν καλύτερα και να δουν αν ταιριάζουν. Μόνο που μετά από ένα άγριο βράδυ μεθυσιού παντρεύονται, χωρίς να θυμούνται τίποτα την επόμενη μέρα! Γάμος σε μια πολιτεία διάσημη σε όλο τον κόσμο για τις λάθος αποφάσεις! Τελικά πώς θα εξελιχθεί η σχέση τους; Γιατί η Έμμα αποφεύγει τον Κάρτερ; Πόσο δύσκολο είναι να γκρεμίσουμε τα τείχη γύρω από τις φοβίες μας και να κάνουμε «ένα άλμα πίστης»; «Δεν πρέπει να αφήνουμε τον φόβο για το τέλος να ορίζει το παρόν» (σελ. 245).

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη Βοστώνη με τα δύο μεγάλα πάρκα της, τον Δημόσιο Κήπο και τον Boston Common, με τους δρόμους της, με το αξεπέραστο αρχιτεκτονικό της στυλ που συνδυάζει τους ουρανοξύστες της αμερικανικής μεγαλούπολης και την ευρωπαϊκή τεχνοτροπία, αφού είναι από τις πρώτες πόλεις που δημιουργήθηκαν και άρα είναι πιο κοντά στο στυλ της Νέας Αγγλίας αλλά και στο διαμετρικά αντίθετο Λας Βέγκας, στο οποίο μας ταξιδεύει στη συνέχεια η συγγραφέας: «Εκεί που το χρήμα ρέει άφθονο όλη μέρα και τα πάντα έχουν ως στόχο τον εντυπωσιασμό» (σελ. 205), καμία σχέση δηλαδή με την κλασική και διαχρονική ομορφιά της Βοστώνης. Έτσι το κείμενο βρίθει ρεαλισμού και προσεγμένων λεπτομερειών που κάνουν απόλυτα αληθινούς όλους τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος, οι οποίοι αντιδρούν, φέρονται και σκέφτονται μέσα σε μια σχέση όπως όλοι μας, με τις ανασφάλειές τους, με τις φοβίες τους, με την αγωνία τους, με όλα όσα γεμίζει μια ευτυχισμένη ζωή τις καρδιές όλων μας. «18 σκαλιά» χωρίζουν τον κάθε όροφο της πολυκατοικίας όπου μένουν οι ήρωες του βιβλίου, το μόνο εμπόδιο ανάμεσά τους, μιας και περνάνε όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές, ευτυχισμένες μέρες και αξημέρωτες νύχτες, γεμίζουν φιλιά και πάθος τις σελίδες αλλά σκέφτονται και το αύριο, ακόμη και με πεισματική εμμονή που απεκδύει τον έρωτα από τη μαγεία του. Είναι ένα δυνατό, τρυφερό και ρομαντικό μυθιστόρημα με διαχρονικές αλήθειες και χαρακτήρες που αγαπάς από την αρχή.

Πρώτη επαφή με την Τατιάνα Τζινιώλη μέσα από αυτό το βιβλίο.Η γραφή της απλή, προσεκτική, αλλά πολύ περιεκτική που σε οδηγεί να ζεις παρέα με τους ήρωες του βιβλίου.Ένα βιβλίο χωρισμένο σε δύο μέρη, για πέντε από τους εφτά ήρωες αυτού του βιβλίου. Οι τρεις εκ των οποίων αδέρφια. Βάζω ως ήρωα και τον γλυκύτατο γίγαντα Μάφιν. Τον υπέροχο σκυλάκο της ιστορίας που αναφέρεται σε κάθε σκηνή.Στο πρώτο μέρος η ιστορία της Ολίβια και του Τζουλιάν. ΟΚ! Και του Μάφιν!Μια ιστορία που ξεκίνησε από μία εκνευριστική συνήθεια και κατέληξε κάπου αλλού.Και αναφορές στην Σάρον και τον Νικ.Στο δεύτερο μέρος η ιστορία της Έμμα και του Κάρτερ. Συμπεριλαμβάνει και τον Μάφιν καθώς και την Σάρον και τον Νικ. Μια ιστορία που ξεκίνησε με έναν γάμο στο αστραφτερό και γνωστό για την υπερβολή του σε όλα τα επίπεδα Λας Βέγκας. Ένα λάθος που φέρνει πιο κοντά όλους τους εμπλεκόμενους.Ένα βιβλίο γεμάτο γεγονότα και συναισθήματα.Θα πω ένα τεράστιο μπράβο στην ταλαντούχα Τατιάνα γιατί αυτό που κάνει, το κάνει καλά. Χειρίζεται άψογα τον γραπτό λόγο χωρίς υπερβολές και ανούσιες λεπτομέρειες!!!