Η συγγραφέας Τώνια Σαμαρά μάς προσφέρει ιστορίες ζωής, με συναισθήματα που ξεχειλίζουν και με διάθεση συλλογισμού. Το παρελθόν είναι αναπόδραστο. Η φύση -που από τη μια μας τροφοδοτεί με χυμούς και από την άλλη μας τους ρουφάει και μας στεγνώνει- είναι πάντα εκεί αστείρευτη πηγή ζωής.

Ο αναγνώστης προσκαλείται άλλοτε με καθαρή γραμμική αφήγηση και άλλοτε με τη σχετικά ασαφή πορεία που κάνει το μυαλό τρέχοντας από ανάμνηση σε βίωμα, κι από κει σε συχετισμούς με συνειρμικές ακολουθίες που συνοδεύονται από μια αόριστη αίσθηση του χρόνου και των τόπων.

Από την πρόταση "...μίκραινα κι έμπαινα στο σώμα μου, όπως ένα σπασμένο βιολί στη θήκη του..." ώς την πρόταση "...παράφορη τρέλα για σαρκική ηδονή που ζητούσε κάθε ίνα από το σώμα μου..." υπάρχουν συναισθήματα, στοχασμοί, ατμόσφαιρα. Συναντούμε καταστάσεις και γεγονότα που μας απασχολούν και μας συνεγείρουν. Όλα αυτά συμβαίνουν σ\' ένα χρονικό διάστημα σχεδόν εβδομήντα χρόνων. Από το προπολεμικό Ηράκλειο μέχρι την πρόσφατη Αθήνα, ο χρόνος αυτός εξανεμίζεται. Όταν θα βγεις το βράδυ να περπατήσεις στην εξοχή "θα ακούσεις το ίδιο γρύλλο και θα νιώσεις τις ίδιες μυρωδιές από ξεραμένα καλάμια, φασκόμηλα και αγουδούρους".

Αλέξανδρος Ρώτας
27 Οκτωβρίου 2018