Η άμεση αυθεντική σχέση μας με την Τουρκία είναι εντυπωσιακά περιορισμένη, παρά τη γεωγραφική μας εγγύτητα, την ιστορική ταύτιση κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών παραδόσεων και προβλημάτων, ενώ ο χαρακτήρας του δημόσιου λόγου κινείται ως επί το πλείστον μεταξύ νοσταλγίας και εκδίκησης. Ο δρόμος προς τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, παρά τα βραχυπρόθεσμα προσκόμματα, παραμένει ανοικτός. Όπως υποστηρίζει και ο Καμύ, ο Σίσυφος που ανθίσταται στην εξουσία των θεών και δεν διστάζει να ανασηκώνει βράχους, δεν είναι άξιος λυπήσεως αλλά θαυμασμού, διότι είναι ισχυρότερος από τον ίδιο τον βράχο. Παρά το αέναο και ατελέσφορο του έργου του, η αυτοσυνειδησία του κάνει τον Σίσυφο ευτυχισμένο.


Αναφερόμαστε διαρκώς στην Τουρκία αλλά πόσα ξέρουμε γι\' αυτήν; Το ψύχραιμο βιβλίο του Ιωάννη Ν. Γρηγοριάδη αναλύει σε βάθος όλες τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές θρησκευτικές δομές του μεγάλου και άγνωστου γείτονα εξ Ανατολών.
Πάσχος Μανδραβέλης, Δημοσιογράφος

Για όλους τους Έλληνες η Τουρκία φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα, αλλά παραδόξως λιγότερο πρόβλημα απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα και για εμάς τους ίδιους, αλλά και για τους Τούρκους. Είναι σημαντικό να μην πληροφορούμεθα γι’ αυτήν την μεγάλη γείτονα μόνον από Έλληνες ή μόνον από Τούρκους ή μόνον από τρίτους, αλλά κυρίως από Έλληνες οι οποίοι γνωρίζουν την Τουρκία, διότι ομιλούν τη γλώσσα και έχουν ζήσει ή εργασθεί εκεί. Εδώ έγκειται λοιπόν ένα μεγάλο τμήμα της προσφοράς των εξαιρετικών άρθρων του Ιωάννη Ν. Γρηγοριάδη: Oμιλεί και γράφει τουρκικά, διδάσκει σε τουρκικό πανεπιστήμιο και γνωρίζει πολύ καλά την τουρκική πολιτική και κοινωνία. Με λίγα λόγια είναι γνώστης από πρώτο χέρι των επιδιώξεων αλλά και των αγωνιών του γειτονικού μας Σίσυφου. Ας προσέξουμε λοιπόν όσα μας μεταδίδει.
Κώστας Ι. Καρράς, Έλλην Συντονιστής, Ελληνοτουρκικό Φόρουμ