Η ιστορία ενός τόπου, σε σχέση με μια εποχή, υποχρεωτικά συνάπτεται με την ιστορία της ευρύτερης γεωγραφικής περιφέρειας μέσα στην οποία εντάσσεται ο ιστορούμενος τόπος. Άλλωστε κάθε εργασία, που έχει σαν σκοπό να ερευνήσει το ιστορικό, εκκλησιαστικό και πολιτιστικό περίγραμμα ενός τόπου, σε σχέση με μια ορισμένη περίοδο της ιστορίας του, δεν μπορεί παρά να επεκταθεί υποχρεωτικά και στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της ίδιας ιστορούμενης περιοχής, προκειμένου ο ερευνητής να αναζητήσει τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία που θα επιτρέψουν την κατά το δυνατόν καλύτερη έρευνα του τόπου.

Το ίδιο έγινε με την εργασία αυτή, που ασχολείται με τους Μελισσηνούς της Δημητριάδας και τις μονές τις οποίες αυτοί ίδρυσαν στην περιοχή και χώρα του Πηλίου μέσα στα 200 και πλέον χρόνια, που αυτοί και οι απόγονοι τους διαφέντευαν την Δημητριάδα και την περιοχή της, από το έτος 1207 έως και το έτος 1423.

Αναγκαστικά λοιπόν η εργασία αυτή επεκτάθηκε στην ιστορική έρευνα και των γεωγραφικά προς την Δημητριάδα παραπλήσιων περιοχών της Θεσσαλίας και του λοιπού ελλαδικού χώρου, όσο αυτό ήταν απαραίτητο αλλά και αναγκαίο μέσα στον περίγυρο της ιστορούμενης εποχής. [...]

(από το προοίμιο του βιβλίου)