Εκείνο που με ώθησε να γράψω αυτό το βιβλίο, ήταν η ανάγκη να εκπληρώσω ένα ΧΡΕΟΣ, που βάραινε από καιρό καταλυτικά στη συνείδηση μου. Χρέος ζωής απέναντι στον τόπο μας και στους βασανισμένους ανθρώπους του, τους «πάντοτε ευκολόπιστους και πάντα προδομένους». Κι όταν ένιωσα βαθιά μέσα μου πως σήμανε η ώρα για το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ, πήρα την απόφαση να φέρω στο φως την προσωπική αυτή μαρτυρία μου. Δεν είχα άλλο δρόμο απ\' αυτό το γράψιμο, που ήταν αναπόφευκτο, γιατί είναι η απόδειξη μιας αποψευδαίσθησης για τον εαυτό μου.

Στις σελίδες που ακολουθούν του ημερολογίου μου, καταγράφονται όσα είδα και όσα έζησα έξι χρόνια κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, σαν προϊστάμενος της προσωπικής του ασφάλειας. Είναι η «άλλη όψη» - η πιο κρυφή και η πιο άγνωστη - ενός «χαρισματικού» ηγέτη, που τον είχα πιστέψει.
Υπήρξα μαχητικός οπαδός του στη διάρκεια της δικτατορίας, 1967-1974, όταν κυριαρχούσε ηγεμονικά στο εξωτερικό σαν αρχηγός του ΠΑΚ. Και παρέμεινα προσωπικός προσωπολάτρης του τα τρία πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν ήμουν ακόμα στην Αυστραλία.

Ο προβληματισμός μου για την ειλικρίνεια των στόχων και των προθέσεων του, άρχισε να γεννιέται μέσα μου, το καλοκαίρι του 1977, όταν αποσπάστηκα στην υπηρεσία του στο Καστρί, εκτελώντας χρέη προσωπικού του φρουρού. Μπροστά στα μάτια μου σιγά - σιγά φανερωνόταν ένας «άλλος άνθρωπος». Μια ύπαρξη που απωθούσε, με πάθη και αδυναμίες αταίριαστες και ασυμβίβαστες για έναν ηγέτη. Κάποια στιγμή, τότε, με κατέλαβε μια τάση φυγής. Ένιωσα μετέωρος από την απομυθοποίηση ενός ινδάλματος... [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)