Αν και στην αρχή είναι λίγο αργό, μετά από 60-70 σελίδες σε καθηλώνει!

και το τέλος του είναι... απίστευτο και ανατρεπτικό!

Το βιβλίο αυτό είναι ένα καταιγιστικό ψυχολογικό θρίλερ που δεν σου επιτρέπει λεπτό να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ο Fitzek έχει γίνει μετρ στο να παίζει με το μυαλό σου και την νοητική σου κατάσταση. Φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι αν ο τρελός της υπόθεσης είσαι εσύ, οι πρωταγωνιστές ή ο Fitzek. Η γραφή του αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας, δημιουργεί παράνοια και ψευδαισθήσεις και στήνει ένα σκοτεινό παιχνίδι αγωνίας. Η αγωνία και η ένταση είναι διάχυτες καθόλη την διάρκεια και κλιμακώνονται σε κάθε κεφάλαιο. Εκεί που λες πως έφτασες σε ένα σημείο που αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι γίνεται και να μπαίνουν τα κομμάτια του πάζλ στην θέση τους, ξαφνικά ο κύριος Fitzek σου πετάει μια χειροβομβίδα 10 μεγατόνων και ανατρέπονται τα πάντα. Η αλήθεια και το ψέμα, η λογική με την τρέλα, η πραγματικότητα με την παραίσθηση, ακροβατούν πάνω σε μια λεπτή κλωστή.

Η Γιόζι είναι ένα δωδεκάχρονο κορίτσι που πάσχει από μια σπάνια και ανεξήγητη ασθένεια. Μαζί με τον πατέρα της Βίκτορ Λάρεντς, ο οποίος είναι διακεκριμένος ψυχίατρος, επισκέπτονται έναν αλλεργιολόγο. Μέσα από το ιατρείο το παιδί εξαφανίζεται μυστηριωδώς, χωρίς να αφήσει πίσω της κανένα ίχνος. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Βίκτορ αποσύρεται στο εξοχικό του σπίτι σ’ένα νησί της Βόρειας Θάλασσας για να μαζέψει τα κομμάτια του και να διαχειριστεί τον πόνο του. Εκεί τον βρίσκει η Άννα Σπίγκελ, μια συγγραφέας που πάσχει από μια σπάνια μορφή σχιζοφρένειας και του ζητά την βοήθειά του. Στην αρχή, ενώ ο Βίκτορ είναι κατηγορηματικός και αρνείται, γιατί έχει αποσυρθεί από το επάγγελμα ύστερα από την εξαφάνιση της Γιόζι, μετά από τα πρώτα λόγια της Άννας ένα σκοτεινό παιχνίδι στήνεται. Η Άννα ισχυρίζεται πως όλοι οι χαρακτήρες που δημιουργεί στα μυθιστορήματά της, παίρνουν σάρκα και οστά και παίζουν ενεργό ρόλο στην ζωή της. Το παιχνίδι της παράνοιας ξεκινά όταν η Άννα του λέει πως στο τελευταίο της βιβλίο, κεντρική ηρωίδα είναι ένα κορίτσι το οποίο έπασχε από μια ανεξήγητη ασθένεια και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Ο Βίκτορ δέχεται να αναλάβει την θεραπεία της Άννας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρει απαντήσεις για την εξαφάνιση της κόρης του. Είναι δυνατόν αυτά που έζησε η Άννα μέσα από τις παραισθήσεις της να περιγράφουν τις τελευταίες μέρες της Γιόζι ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να αποκαλύψουν στον Βίκτορ που βρίσκεται το κορίτσι; Ένα βιβλίο που θα σας μείνει αξέχαστο με ένα τέλος άκρως απροσδόκητο και ανατρεπτικό.

* Μεταξύ εικασίας και γνώσης υπάρχει η ζωή και ο θάνατος.---> σελίδα 69

** Η γνώση είναι σαν ένα πάζλ που δεν ξέρουμε από πριν πόσα κομμάτια περιέχει. Και την αποκτάμε μόνο όταν το πάζλ συμπληρωθεί.----> σελίδα 233

Ο ψυχίατρος Βίκτορ Λάρεντς πηγαίνει την κόρη του στον γιατρό για να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα μιας παράξενης ασθένειας που έχει. Το παιδί εξαφανίζεται μέσα από το ιατρείο και κανείς δεν το ξαναβλέπει ποτέ. Τέσσερα χρόνια μετά ο Λάρεντς αποσύρεται σ’ ένα νησί της Βόρειας Θάλασσας για να διαχειριστεί τον πόνο του και να ξεχάσει, μόνο που έρχεται και τον βρίσκει η Άννα Σπίγκελ, μια συγγραφέας που πάσχει από μια σπάνια μορφή σχιζοφρένειας. Τι συμβαίνει στη ζωή της Σπίγκελ και γιατί διάλεξε τον συγκεκριμένο ψυχίατρο για να τη θεραπεύσει; Πόσο κοινές είναι οι ζωές της συγγραφέως και του κοριτσιού που εξαφανίστηκε; Τι πραγματικά συνδέει αυτές τις φιγούρες; Τι συνέβη με την κόρη του Λάρεντς και πόσο έτοιμος είναι ο ψυχίατρος να αντιμετωπίσει την τραγική αλήθεια;

Μια σκοτεινή περιπλάνηση στα έγκατα του νου είναι αυτό το μυθιστόρημα που με άρπαξε από την αρχή και με κράτησε δέσμιο της πλοκής του ως το λυτρωτικό, αναπάντεχο τέλος. Στον Πρόλογο έχουμε την εξαφάνιση της δωδεκάχρονης Γιοζεφίνε δοσμένη με τέτοια ένταση και κλιμάκωση που δεν μπόρεσα να πάρω ανάσα. Ένας πατέρας ψάχνει το παιδί του σ’ έναν χώρο όπου κανείς δεν τον είδε να μπαίνει με την κόρη του και όπου δεν είχε προγραμματισμένο ραντεβού! Στο πρώτο κεφάλαιο, που διαδραματίζεται μερικά χρόνια αργότερα, βρίσκουμε τον Βίκτορ Λάρεντς δέσμιο σε μια ψυχιατρική κλινική, υπό την επίβλεψη του αρχίατρου Μάρτιν Ροτ. Γιατί οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο; Ποια είναι τα γεγονότα που τον οδήγησαν σ’ ένα απομονωμένο δωμάτιο κλινικής; Κι έτσι στο δεύτερο κεφάλαιο επιστρέφουμε στην περίοδο κατά την οποία ο Λάρεντς είχε απομονωθεί στο Πάρκουμ, «πέντε μέρες πριν την αλήθεια»…

Η ζωή του Βίκτορ Λάρεντς αλλάζει δραματικά όταν δέχεται την επίσκεψη της Άννα Σπίγκελ, γιατί ταυτόχρονα με τις αποκαλύψεις της ασθενούς συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα γεγονότα μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Η γραφή είναι εκπληκτικά κλειστοφοβική και δεν μπορούσα να βρω πουθενά μια διέξοδο. Εκτός από την ατμόσφαιρα φόβου έχουμε και μια σειρά από ανατροπές στη σχέση ασθενούς και γιατρού αλλά και στην ίδια την προσωπικότητα της Άννα Σπίγκελ. Ο συγγραφέας φωτίζει ό,τι θέλει όποτε θέλει, χωρίς όμως υπερβολές ή παρατραβηγμένες απιθανότητες. Ένιωσα κι εγώ παγιδευμένος στο νησί όταν ξέσπασε η καταιγίδα, ένιωσα όπως κι ο Λάρεντς την ανάσα του Κακού στον σβέρκο μου, είδα έντρομος τα φώτα στο σπίτι μου να αναβοσβήνουν, έψαχνα κι εγώ τα λογικά μου όταν κάποια γεγονότα ορισμένοι αυτόπτες μάρτυρες επέμεναν πως δε συνέβησαν ποτέ. Με κομμένη ανάσα προχωρούσα από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, παρακολουθούσα τη σχέση Λάρεντς και Σπίγκελ να εξελίσσεται, να ανακόπτεται, να διαταράσσεται και περίμενα με αγωνία να δω πώς θα εξελιχθεί η όλη ιστορία.

Το φινάλε είναι εντελώς απροσδόκητο και τόσο άρτια δομημένο που με εξέπληξε ευχάριστα. Η ψυχιατρική και ψυχολογική οπτική γωνία που απαιτείται για να γίνει καλύτερα κατανοητό και να μπει η ιστορία στις σωστές της βάσεις με ιντριγκάρισε και με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Επιτέλους δέθηκαν όπως θα έπρεπε όλες εκείνες οι μικρές κλωστές που ύφαιναν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από το πρόσωπο του ψυχιάτρου και δόθηκε η απαραίτητη κάθαρση. Φυσικά ο συγγραφέας δε χαρίζει έτσι εύκολα την ανακούφιση που απαιτείται και με πήγαινε από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, χαρίζοντάς μου κάθε φορά και λίγες ακόμα αράδες αλήθειας πριν σταματήσει την αφήγηση με κάποιες απαραίτητες περιγραφές! Οι τελευταίες σελίδες, με την αλήθεια να μου γνέφει κάπου στο βάθος, διαβάστηκαν κυριολεκτικά μονορούφι και με οδήγησαν σ’ ένα τέλος απρόσμενο, αναπάντεχο και τόσο καλοδεχούμενο!

«Η θεραπεία», το πρώτο βιβλίο του Sebastan Fitzek (κυκλοφόρησε το 2006 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2007 και 2010 από τη «Διήγηση» και το 2018 από τη Διόπτρα) είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα ψυχολογικής υφής, γεμάτο σασπένς και εκπλήξεις, που αφήνει τον αναγνώστη χωρίς αναπνοή ως την τελευταία σελίδα. Μια σειρά από χαρακτήρες παρελαύνουν από τη ζωή του πρωταγωνιστή, μόνο και μόνο για να ανατρέπουν τα όσα βλέπει, ακούει και βιώνει, κάνοντας το παιχνίδι πιο απαιτητικό και πιο δύσκολο για όποιον προσπαθήσει να το λύσει μόνος του! Τελικά είναι πολύ δύσκολο να κάθεσαι στην καρέκλα του ψυχαναλυτή!

«Μόλις πέρασε το μισάωρο, συνειδητοποίησε ότι δεν θα ξανάβλεπε ποτέ πια την κόρη του. Η μικρή είχε ανοίξει την πόρτα, είχε ρίξει για λίγο το βλέμμα της πάνω του και μετά είχε μπει στο γραφείο του γιατρού. Όμως, η Γιοζεφίν, η μικρή δωδεκάχρονη κόρη του, δεν θα ξανάβγαινε ποτέ πια από εκείνη την πόρτα. Δεν θα του ξαναχαμογελούσε όπως όταν την έβαζε στο κρεβάτι. Ο Βίκτορ δεν θα ξανάσβηνε το χρωματιστό φωτιστικό μόλις εκείνη παραδινόταν στον ύπνο. Και δεν θα ξυπνούσε ποτέ ξανά μέσα στην άγρια νύχτα από τις τρομαγμένες κραυγές της.Αυτή η βεβαιότητα τον χτύπησε με την ξαφνική μανία ενός τυφώνα…»

Ο Sebastian Fitzek και το βιβλίο του «Η Θεραπεία» κατέχουν ιδιαίτερη θέση στη βιβλιοθήκη μου. Ήταν το πρώτο του βιβλίο που διάβασα πριν από τρία χρόνια καθώς έπεσε τυχαία στα χέρια μου μέσω μιας ιντερνετικής φίλης, την οποία και ευχαριστώ πολύ που με μύησε στον παρανοϊκό κόσμο του συγγραφέα. Με την νέα έκδοση από τις εκδόσεις Διόπτρα ήταν μια τέλεια ευκαιρία για να το διαβάσω για άλλη μια φορά. Να θυμηθώ εκείνες τις λεπτομέρειες που με είχαν κάνει να το λατρέψω. Γυρνώντας τις σελίδες του και βυθιζόμενη όλο και περισσότερο στην σχιζοφρενική του αφήγηση συνειδητοποίησα ότι αυτή η δεύτερη ανάγνωση, έστω και μετά από τόσο καιρό, έφερνε στην επιφάνεια λεπτομέρειες που δεν είχα παρατηρήσει την πρώτη φορά. Και αυτό το έκανε ακόμα πιο αγαπητό στα μάτια μου. Για εμένα προσωπικά ίσως το καλύτερο ψυχολογικό θρίλερ που έχω διαβάσει.

Η Γιόζι, η δωδεκάχρονη κόρη του διάσημου ψυχίατρου Βίκτορ Λάρεντς νοσεί από μια ανεξήγητη ασθένεια και κάθε μέρα η κατάσταση της επιδεινώνεται. Ο πατέρας της έχει κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσει να βρει που οφείλεται πηγαίνοντας τη στους καλύτερους γιατρούς. Στη διάρκεια μιας επίσκεψης σε έναν αλλεργιολόγο η Γιόζι εξαφανίζεται μυστηριωδώς από το ιατρείο και τα ίχνη της χάνονται δια παντός. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο πατέρας της έχει απομονωθεί σε ένα νησί της Βόρειας Θάλασσας προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές του μετά την τραγωδία που έπληξε την οικογένεια του. Εκεί δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη μιας άγνωστης γυναίκας. Η Άννα Σπίγκελ είναι συγγραφέας και πάσχει από μια σπάνια μορφή σχιζοφρένειας. Ισχύριζεται ότι όλοι οι ήρωες που δημιουργεί στις ιστορίες ζωντανεύουν και επικοινωνούν μαζί της. Η τελευταία της ιστορία αφορά ένα εννιάχρονο κορίτσι που πάσχει από μια άγνωστη ασθένεια και εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Στο μυαλό του Βίκτορ έρχεται η περίπτωση της κόρης του και αναρωτιέται αν η Άννα μέσα στη σχιζοφρένεια της κρύβει κάποια στοιχεία για τις τελευταίες μέρες της Γιόζι. Θα αναλάβει τη θεραπεία της Άννας με την ελπίδα ότι θα ανακαλύψει τι συνέβη στην κόρη του αλλά όσο προχωρούν οι συνεδρίες τα πάντα θα ανατραπούν επιτρέποντας στο παρελθόν να αναδυθεί στην επιφάνεια με τρομακτικές συνέπειες…

«Η ελπίδα σου είναι σαν ένα κομμάτι σπασμένο γυαλί κάτω από το πόδι. Όσο μένει στη σάρκα, προκαλεί πόνο σε κάθε βήμα. Μόλις αφαιρεθεί, αιμορραγεί για λίγο και παίρνει κάμποσο χρόνο για να επουλωθεί, όμως μετά η βάδιση πραγματοποιείται χωρίς ενοχλήσεις. Κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτή τη διαδικασία και πένθος…»

Οι απόψεις που κυκλοφορούν για τη Θεραπεία ποικίλουν. Κάποιοι, όπως εγώ, το λάτρεψαν, άλλοι το βρήκαν ανούσιο και βαρετό, κάποιοι άλλοι γνώριζαν από την αρχή τι μέλει γενέσθαι αλλά συνέχιζαν να το διαβάζουν, ενώ αρκετοί το παράτησαν στο ράφι να σκονίζεται. Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το βάπτισμα του πυρός για τον Fitzek και τη συγγραφική του πορεία που πλέον αριθμεί 12 πονήματα. Και εδώ έρχεται η εύλογη απορία. Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουν κυκλοφορήσει κι άλλα του βιβλία παρά ελάχιστα εξ αυτών; Μήπως θα έπρεπε να γνωρίσουμε κι άλλα έργα αυτού του συγγραφέα που καταφέρνει με εξαιρετική μαεστρία να παίζει με το μυαλό των αναγνωστών;

Τα ψυχολογικό θρίλερ είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία βιβλίων η οποία απαιτεί προσήλωση του αναγνώστη σε αυτό που διαβάζει, παρ’ όλο που η αφήγηση ρέει σαν νερό στα περισσότερα από αυτά, για να μπορέσει να ερμηνεύσει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις και να φέρει στην επιφάνεια όσα θέλει να μοιραστεί μαζί του ο συγγραφέας. Στην κυριολεξία παίζουν με το μυαλό των αναγνωστών αλλά και με τα συναισθήματα τους χωρίς να συμπεριλαμβάνουν μέσα τους σκηνές φρίκης όπως συνηθίζεται στα αστυνομικά θρίλερ. Οπότε όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο που χαρακτηρίζεται ως ψυχολογικό θρίλερ θα πρέπει να κάνουμε αυτόν διαχωρισμό μέσα μας και να περιμένουμε ότι η εξέλιξη της ιστορίας που θέλει να μας αφηγηθεί ο εκάστοτε συγγραφέας ίσως να έχει κάπως αργό ρυθμό σε αντίθεση με την ξέφρενη πορεία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος. Και αυτό ακριβώς κάνει στα βιβλία του ο Fitzek. Εστιάζει στα συναισθήματα των αναγνωστών θέλοντας να διεγείρει εκείνα τα κύτταρα του εγκεφάλου που οδηγούν στην παράνοια. Όπως ακριβώς είναι τα γραπτά του.

«Το όνειρο ερχόταν συνέχεια και τον καταδίωκε σε τακτά χρονικά διαστήματα από τότε που είχε εξαφανιστεί η Γιόζι. Ανεξάρτητα αν ο εφιάλτης τον χτυπούσε πολλές φορές την εβδομάδα ή μόνο μια φορά το μήνα, η μορφή του δεν είχε αλλάξει. Πάντα εμφανιζόταν στη μέση της νύχτας…Κάτι άλλο, όμως, ήταν περισσότερο παράξενο. Το σκοτάδι γινόταν ολοένα πιο πυκνό… Δεν ήταν ο φόβος, ούτε ο τρόμος, αλλά ένα ακαθόριστο γκρίζο, που το ακινητοποίησε και το έκανε ακόμα πιο δυνατό, αδύνατο να σταματήσει… Ήθελε να βγει από το σκοτάδι.Μα και πάλι αυτό βρισκόταν εκεί, πυκνό και απειλητικό.Το γκρίζο. Ο φόβος…»

Η Θεραπεία κρύβει μέσα της όλα εκείνα τα στοιχεία που θα προκαλέσουν την έκρηξη των εγκεφαλικών σας κυττάρων καθώς θα προσπαθείτε να κατανοήσετε όλα όσα συμβαίνουν στις σελίδες της. Πιθανόν να ανατρέξετε σε προηγούμενα κεφάλαια για να δείτε μήπως σας διέφυγε κάποια σημαντική λεπτομέρεια. Τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη του και όλα είναι έτσι δομημένα από τον συγγραφέα ώστε και να προκαλούν σάστισμα στον αναγνώστη αλλά και να του δίνουν απαντήσεις έστω και με το σταγονόμετρο. Η πορεία που ακολουθεί η εξέλιξη της ιστορίας που έχει πλάσει ο Fitzek φαντάζει εξίσου παρανοϊκή στα μάτια μας όπως ακριβώς και είναι. Η γραφή του αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας και αισθάνεσαι τις ίδιες ανασφάλειες και άγχη με τους ήρωες του και κυριότερα με τον πρωταγωνιστή του βιβλίου που αγωνιά για όσα ανεξήγητα του συμβαίνουν αλλά και για την τύχη της κόρης του. Οι αναφορές του σε εναλλακτικές θεραπείες για τους σχιζοφρενικούς ασθενείς αλλά και στο σύνδρομο Μινχάουζεν αποκαλύπτουν την ενδελεχή έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας προκειμένου να τεκμηριώσει την αληθοφάνεια της πλοκής του αλλά και τον παραλογισμό που κατακλύζει τους ήρωες του.

Ένα εθιστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα μας φέρει αντιμέτωπους με τον αδιανόητο εαυτό μας και τον εξωφρενικό παραλογισμό του ανθρώπινου μυαλού παγιδεύοντας μας στη δίνη της αφήγησης του κρατώντας μας καθηλωμένους μέχρι την λυτρωτική και απόλυτη ανατροπή των τελευταίων του σελίδων. Η λογική εξήγηση στις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν καθ’ όσον διαβάζουμε δεν ισχύει στην περίπτωση του Fitzek και τελικά μας κάνει να αναρωτιόμαστε πως ακριβώς δουλεύουν τα γρανάζια του δικού του μυαλού την ώρα που κάθεται μπροστά στον υπολογιστή του και γεμίζει με λέξεις τις σελίδες ενός μελλοντικού του βιβλίου. Αφήστε λοιπόν το παράλογο, σχιζοφρενικό και παράδοξο τρόπο γραφής του Sebastian Fitzek να σας κατακλύσει ψάχνοντας να βρείτε την κατάλληλη θεραπεία της παρανοϊκότητας του.

Ένας διάσημος ψυχίατρος ο Βίκτορ Λάρεντς αποτραβιέται σε ένα απομονωμένο νησί της Βόρειας Θάλασσας, προσπαθώντας να διαχειριστεί τον χαμό της κόρης του. Η δωδεκάχρονη Γιόζι είχε εξαφανιστεί πριν τέσσερα χρόνια στη διάρκεια μιας επίσκεψης σε έναν γιατρό.Η Άννα Σπίγκελ, συγγραφέας παραμυθιών, είναι η παράξενη επισκέπτρια του Βίκτορ που επιβάλλει την παρουσία της παρά τη θέλησή του για απομόνωση. Πάσχει από μια σπάνια μορφή σχιζοφρένειας. Ο Βίκτορ πείθεται να αναλάβει τη θεραπεία της, όμως γρήγορα οι συνεδρίες αποκτούν μια άλλη μορφή. Τρομακτική. Παρανοϊκή.Με μικρές, κοφτές, αγχωτικές προτάσεις, η αφήγηση της ιστορίας παίρνει τις διαστάσεις που επιβάλλεται να έχει ένα πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ. Τα μικρά κεφάλαια, που οριοθετούν το οπισθογύρισμα στον χρόνο, εντείνουν τον γρήγορο ρυθμό που διακατέχει όλο το μυθιστόρημα.Ο Φίτζεκ σας κρατάει παγιδευμένους και αποπροσανατολισμένους δίνοντας σκηνές που οδηγούν σε λανθασμένες εικασίες, μέχρι το τέλος (τέλος της ιστορίας; τέλος του παραλόγου;), όπου όλα έρχονται στο φως. Τα μικρά ψήγματα της αληθινής εικόνας των ηρώων, δίνονται αριστοτεχνικά εδώ κι εκεί και ενεργοποιούνται μόνο όταν πλησιάζετε στην αποκάλυψη της αλήθειας.

Δεν μένουν ερωτηματικά, δεν μένουν αμφιβολίες, παρά μένει έντονη η αίσθηση πως ακολουθήσατε κάποιους ανθρώπους μέχρι τα βάθη της ψυχής τους, πως ζήσατε, μέσα σε μια δραματική ατμόσφαιρα – εξαιρετικά καλά κτισμένη - την αγωνία, την ένταση και το μυστήριο που περιβάλλει τους χαρακτήρες και τον παραλογισμό τους.Το δραματικό στοιχείο χτυπάει κόκκινο, ειδικά όταν η αφήγηση κινείται στον χώρο του απομονωμένου νησιού όπου με κινηματογραφική ροή, ο συγγραφέας σας παρασύρει σε ένα σκοτεινό παιχνίδι αγωνίας. Τα όρια μεταξύ παράλογου και λογικής είναι φοβερά δυσδιάκριτα και οι ανατροπές πολλές μέχρι το τέλος του βιβλίου.Μην προσπαθήσετε να δεχτείτε τη λύση της ιστορίας με τη λογική. Μη ξεχνάτε πως το παράλογο είναι το Α και το Ω σε ένα ψυχολογικό θρίλερ! Δεν έχουμε στα χέρια μας ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ή μια ιστορία κοινωνικού περιεχομένου. ​Εν ολίγοις, παράνοια, ψευδαίσθηση και συγκλονιστικές ανατροπές είναι το τρίπτυχο που κυριαρχεί και δυναστεύει τον αναγνώστη μέχρι και την τελευταία σελίδα.Ένα βιβλίο για τους φαν ή μη του Φίτζεκ!Συγκλονιστικό, γεμάτο νεύρο και … όσο απίστευτο και να ακούγεται, συγκινητικό! Με μία μόνο φράση, αυτή την τελευταία!​Θετικά στοιχεία :1.Υψηλή ταχύτητα αφήγησης2. Σασπένς3. Ανατροπές​4. Πολύ καλή μετάφραση και επιμέλεια.Στα συν του βιβλίου το εξαιρετικό εξώφυλλο σχεδιασμένο από την Ελένη Οικονόμου.