“Θα εκπλαγείς αν μάθεις για τι πράγματα είναι ικανοί οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που δείχνουν συνηθισμένοι”.

Το ξεκίνησα με ανεβασμένη διάθεση και υψηλές απαιτήσεις. Νοσηρές αλήθειες και οικογενειακά μυστικά, πασπαλισμένα με σασπένς και συνεχείς ανατροπές που τονώνουν το ρυθμό. Ίσως το πιο συναρπαστικό σε ένα μυστικό είναι η φύλαξή του, πιο πολύ ακόμη κι από το ίδιο το μυστικό. Domestic suspense βιβλίο. Καλή συνοχή στην πλοκή της ιστορίας, ολοκληρωμένη και πολύπλευρη αφήγηση, εντάσεις που κλιμακώνονται. Ένα σύγχρονο, βραδείας καύσης ψυχολογικό θρίλερ ψεμάτων και προσαρμοσμένων αληθειών.

Με τα αδέρφια σου, δε νιώθεις ενστικτωδώς την χαρά τους ή τον πόνο τους;;; Κανένας δεν ξέρει καλύτερα απ’ την αδερφή σου τα όνειρά σου, τους φόβους σου, τα λάθη κι όλα τα μυστικά σου.

Μετά από καιρό που πέρασαν χωριστά (16 χρόνια;!! Όσο πιο πολλά, τόσο πιο δραματικό αποτέλεσμα;…) και διαφορετικές επιλογές, η τριάντα και κάτι Τζέσικα και η μεγαλύτερή της αδερφή, Έμιλι, βρίσκονται ξανά στην κηδεία της μητέρας τους, με άλλα δεδομένα και νέες εμπειρίες.

“Φεύγεις από τώρα;” είπε και υπήρχε ένα χαμόγελό στη φωνή του. “Κάποτε ήσουν αυτή που τα παρατούσε τελευταία, Έμιλι”.

Του χαμογέλασε σπρώχνοντας τα μαλλιά της μακριά από το πρόσωπό της. “Αυτό ήταν πριν δεθώ χειροπόδαρα στο νεροχύτη της κουζίνας”.

…

Εκείνη τη στιγμή, έτσι όπως στεκόταν μαζί με τον Μάρκους στον παράδρομο κάτω από τον έναστρο, παγωμένο ουρανό, η Έμιλι ένιωσε να μη θέλει να πάει κατευθείαν σπίτι. Να μη θέλει να είναι μητέρα· να μη θέλει να είναι λογική. Ήθελε να είναι αυτή που παρατούσε τελευταία τη γιορτή. Ήθελε να τη θέλουν. Ένα κομμάτι της απλώς ήθελε νατο κάνει, να κάνει κάτι για κείνη, κάτι αστόχαστο.

…

…όσο και να προσπαθεί, δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό της την εικόνα της Ντέιζι, έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη μέσα στην κούνια της την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με τις γροθιές της σφιγμένες, το πρόσωπό της ζαρωμένο και γεμάτο δάκρυα αγανάκτησης, να κλαίει για να την πάρει αγκαλιά η μαμά της, ενώ το μόνο που ήθελε αυτή ήταν να φορέσει τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της με το λουράκι και να βγει από το σπίτι. Ήταν πραγματικά η πρώτη φορά εδώ και μήνες που η Έμιλι περίμενε πώς και πώς αυτή τη νύχτα για να βγει έξω και πραγματικά μίσησε την Ντέιζι που την καθυστερούσε. Την είχε μισήσει!

Το περιστατικό που χώρισε την Τζες από την υπόλοιπη οικογένεια για τόσα χρόνια έχει, φαινομενικά, ξεχαστεί. Οι αδερφές δοκιμάζουν τη συμβίωση, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν το όποιο άβολο ή δυσάρεστο απομεινάρι του παρελθόντος τους και να ξαναέρθουν κοντά. Η Τζες μετακομίζει στο σπίτι της Έμιλι, όπου ζει μια άνετη οικονομικά ζωή σε ένα προάστιο της Νήσου Γουάιτ μαζί με τον χήρο, σύζυγό της, Τζέιμς Κινγκ και τις δύο κόρες της, την δεκαπεντάχρονη Κλόε από τον πρώτο γάμο του Τζέιμς και την μικρούλα, σχεδόν ενός έτους, Ντέιζι. Η Τζες φροντίζει τη Ντέιζι, όταν η δεύτερη εξαφανίζεται, διαλύοντας την όποια φαινομενική ηρεμία και ζεστασιά στις σχέσεις εντός του σπιτιού. Η τέλεια ζωή που ζούσαν μέχρι τότε κλυδωνίζεται. Χάνεται μέσα στα αίματα όπου κείτεται λιπόθυμη η Τζες…

Είμαι κατάκοπη και ξέρω πως τα λέω όλα λάθος· ακόμη κι όταν λέω την αλήθεια, η φωνή μου φαίνεται να ψεύδεται. Πώς πρέπει να φέρομαι; Πώς πρέπει να βάζεις τα χέρια σου πάνω στο γραφείο, πώς να εστιάζεις το βλέμμα σου, τι τόνο να δίνεις στη φωνή σου –όταν στο μεταξύ ξέρεις ότι ψάχνουν να βρουν μικρά σημάδια νευρικότητας κι εξαπάτησης;

Η Τζες πάσχει από κάτι σπάνιο που μπορεί να την αναγκάσει να μείνει αναίσθητη για ένα έως δύο λεπτά. Τι συνέβη σε αυτά τα δύο λεπτά;

Έμιλι, Τζες, Κλόε και Τζέιμς. Ποιανού τα λάθη οδήγησαν στην εξαφάνιση του μωρού; Ποιος το άρπαξε; Τι σκέφτονται τώρα; Δεκάδες υποψίες πιθανών υπόπτων. Κυκεώνας…

…μέσα σε αυτό το διάστημα οι ρωγμές στην οικογένεια έχουν βαθύνει, ο καθένας τους έχει αποτραβηχτεί στη δική του γωνία μες στο σπίτι, στη δική του, προσωπική δυστυχία.

Καθένας τους κρύβει κι ένα μικρό(;) μυστικό που επηρεάζει τις σχέσεις τους και λειτουργεί καταλυτικά στην πλοκή της ιστορίας. Περιμένεις να χτιστεί το βιβλίο γύρω από την απαγωγή(;) της Ντέιζι και η συγγραφέας εστιάζει στις οικογενειακές σχέσεις μιας όχι και τόσο συνηθισμένης –μάλλον δυσλειτουργικής- οικογένειας, με έμφαση στις δύο παράξενα δεμένες αδερφές. Σε μια ιστορία με θαμμένα μυστικά και προδοσία οι ηρωίδες νιώθουν πιο καθαρά η μία τη σκοτεινή πλευρά της άλλης. Γιατί όλοι διαθέτουμε και σκοτεινές πλευρές. Μίσους, απέχθειας, θυμού, κατηγόριας… Κι εδώ διαφέρει από τα όσα ψυχολογικά θρίλερ έχετε διαβάσει.

…στα άδυτα μιας οικογένειας που δεν την ενώνει η αγάπη αλλά τα ένοχα μυστικά…

Η εναλλασσόμενη αφήγηση, πρωτοπρόσωπη από την Τζες και τριτοπρόσωπη από την Έμιλι, βοηθά τον αναγνώστη να τις καταλάβει και να αποφασίσει ποια θα συμπαθήσει, ρίχνοντας φως στα σκοτεινά μυστικά που φαίνονται να τις έπληξαν ανεπανόρθωτα(;) και τις απομάκρυναν. Οι δύο αυτές γυναίκες είναι ο πυρήνας του βιβλίου.

Έμιλι. Κοινωνική, διασκεδαστική, εκδηλωτική τόσο που αγγίζει την επιδειξιμανία, άφοβη, παράτολμη στη διεκδίκηση των πάντων. Με φωνή απαλή κι αρκετά ευγενική για να είναι πειστική. Κυκλοθυμική, με αφοπλιστική τη δύναμη της αποδοκιμασίας της. Δύσκολη, ανελέητη. Ένας απατηλός χαρακτήρας που αγαπάς να μισείς.

Μόνο η βαθιά σκιά της νύχτας που προκαλούν τα φάρμακα μπορεί να απομακρύνει τις χειρότερες σκέψεις της: τον φόβο, τον θυμό, την ενοχή.

Τζες. Συνεσταλμένη, «ήρεμη δύναμη», σχεδόν χωρίς αυτοπεποίθηση ή επίγνωση της ομορφιάς και των χαρισμάτων της, γίνεται αρεστή χωρίς να προκαλεί.

…η Έμιλι ένιωθε την προσοχή που τραβούσε η αδελφή της, καθώς μάτια στυλώνονταν πάνω της βλέμματα που δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Τι είχε πάνω της; Τι ήταν αυτό που έκανε τους άλλους -αγόρια και κορίτσια- να θέλουν να την κοιτούν, να θέλουν να είναι φίλοι της; Ήταν ντροπαλή, ακόμα και βαρετή, και αν ένιωθε πως κάποιος της έδινε ιδιαίτερη προσοχή, κλεινόταν περισσότερο στον εαυτό της.

Όταν η Τζες αισθανόταν αδέξια και ντροπαλή, η Έμιλι, η άψογη μεγάλη αδελφή, έμπαινε στην ευχάριστη θέση να αναλάβει το προβάδισμα.

…όμως πρέπει να προχωρήσουμε, να προσποιηθούμε πως τα πράγματα είναι φυσιολογικά, να προσποιηθούμε πως η ζωή συνεχίζεται. Δεν πρέπει;

Εντάξει, υπάρχουν στερεοτυπικά κλισέ. Η καλή, αθώα, παθητική μικρή αδελφή και η αυταρχική μεγαλύτερη που εκμεταλλεύεται όποιον χρειάζεται. Πόση πρωτοτυπία πια;

Οι ματιές μας είναι δεμένες στην ίδια σιωπηλή μάχη. Με μισεί και μόνο που βρίσκομαι εδώ· εγώ τη μισώ για το μίσος της.

Εμβαθύνουμε στον ψυχισμό των Τζες και Έμιλι και στον τρόπο σκέψης τους και διαίσθησής τους για να συνθέσουμε εμείς το παζλ που τις κράτησε τόσα χρόνια μακριά και, σε συνδυασμό με κάποιες παρελθοντικές αναδρομές που προκύπτουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καταλήγουμε να τις κατανοήσουμε καλύτερα, αποδεχόμενοι ή όχι τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Με λιτό τρόπο ρέει η ιστορία σταδιακά, παράλληλα πάντα με πλήθος συναισθημάτων που αλλάζουν συνεχώς.

Σκεφτόμουν πώς ήταν η Έμιλι όταν ήμασταν παιδιά και τον τρόπο που με τιμωρούσε, πως με απομάκρυνε από κοντά της με τόση ψυχρότητα, που στο τέλος έκανα τα πάντα για να επιστρέψω στη θαλπωρή της αγκαλιάς της.

Η κοφτερή σχέση αυτή ξεφεύγει από την οικιακή συμπεριφορά μετά τη δημοσιότητα τη εξαφάνισης της Ντέιζι και την αστυνομική επιχείρηση για τον εντοπισμό της. Οι φίλοι, η γειτονιά, ο Τύπος γίνονται ηδονοβλεψίες του θρήνου της πληγείσας οικογένειας –παρατηρούν με μεγεθυντικό φακό ή μέσα από παραμορφωτικό πρίσμα, άλλοτε επηρεάζουν ή διχάζουν. Όλα αλλάζουν και ακροβατούν σε κοφτερό σχοινί. Λεπτές ισορροπίες σε μεγάλα βάθη.

Οι άλλοι χαρακτήρες χρησιμεύουν σαν “λαγοί” λοξοδρόμησης και αποπροσανατολισμού. Οι γονείς πάντα δείχνουν ένοχοι.

Παρατήρησα επίσης και κάποια σημεία στο βιβλίο, που σαν να φρέναραν το ρυθμό, ενώ ο αναγνώστης ήθελε απεγνωσμένα να βιαστεί για να εξακριβώσει τι είχε γίνει με το μωρό.

Κοσμείται, πάντως, από ένα ιδιαίτερα ελκυστικό εξώφυλλο. Διαβάζοντάς το, το βιβλίο παίζει με τους μεγαλύτερους φόβους μιας μαμάς. Κάθε εικασία σου πέφτει στο κενό. Συνέχεια σου αποκαλύπτονται νέα στοιχεία που ανατρέπουν τα προηγούμενα.

Πόσο πανικό και κλειστοφοβία είσαι διατεθειμένος να αντέξεις;

Ένα πραγματικό θρίλερ χαρακτήρων. Έννοιες όπως η προδοσία, η δολιότητα, η ζήλια, οι αντιζηλίες και η εξαπάτηση αποκτούν άλλο νόημα. Η μικρή ντροπαλή αδερφή ως υποχείριο της κτητικής μεγαλύτερης, η ζήλια της μεγάλης για την ανεπιτήδευτη προσωπικότητα της μικρότερης, οι εγωισμοί τους. Καταστροφικές εμπάθειες και απογοητεύσεις, μακροχρόνιες επιλογές που δε μπορούν να ξεχαστούν. Η κινηματογραφική αφήγηση με έντονη την κορύφωση στο δράμα, η ροή γεμάτη σκέψεις κι εμπειρίες δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις αβίαστα ή να διατηρήσεις στο ελάχιστο την όποια στιγμιαία βεβαιότητα σου είχε λανθασμένα δημιουργηθεί.

Παίζει ρόλο η νεκρή Αβρίλ Κινγκ; Πόσο πολλά ο καθένας από μας γνωρίζει για τον άλλον;

Όσο οι υποψίες μετατίθενται μετά από κάθε αποκάλυψη, ξεπροβάλλουν οι πραγματικές δυναμικές αυτής της συμβίωσης και μιας αργοπορημένης συμφιλίωσης.

Θα πρέπει να πέρασα το μεγαλύτερο μέρος μιας σχολικής χρονιάς παραγκωνισμένη από τον στενό μου κύκλο, καθώς δε μου επέτρεπαν να κάθομαι μαζί τους στα διαλείμματα, να πηγαίνω και να έρχομαι από το σχολείο μαζί τους, να παίρνω μέρος στις επισκέψεις τους στην πόλη ή στην παραλία τα Σαββατοκύριακα. Η Έμιλι απλώς σταμάτησε να μου μιλάει. Όταν παίρναμε πρωινό, άλειφε με βούτυρο το τοστ της απέναντι και μακριά μου, με μάτια κατεβασμένα, συγκεντρωμένη στη δουλειά που έκανε, και στο σχολείο φρόντιζε να κρατάει πολύ μεγάλη απόσταση από μένα για να μη μας βλέπουν ποτέ μαζί. Σε κάποιον τυχαίο παρατηρητή μπορεί να φαινόμασταν εντελώς ξένες μεταξύ μας, ούτε εχθροί, ούτε φίλες.