«Αυτός που έχει παιδιά έχει τον κόσμο ολόκληρο…». Με αυτή την παροιμία συνηθίζουν να ξεκινούν οι «Μόμι», οι μαμάδες, τα παραμύθια που λένε στα παιδιά τους στη Νιγηρία και το βιβλίο της Αγιομπάμι Αντεμπάγιο «Μείνε μαζί μου» είναι μια ιδιαίτερη ιστορία αγάπης που ξεχειλίζει από συναισθήματα. Πόσα καλούμαστε να κάνουμε στο όνομα της αγάπης; Το έχουμε αναρωτηθεί ποτέ μας; Αλλά και πόσα μαθήματα ζωής μπορούμε να λάβουμε διαβάζοντας απλά ένα βιβλίο, μια ιστορία που μπορεί να είναι τόσο καθημερινή, τόσο συνηθισμένη αλλά κατά βάθος και τόσο πρωτότυπη.

Η ιστορία της Γετζιντέ και του Ακίν ξεδιπλώνεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου χαράζοντας ένα μονοπάτι ζωής σε μια Νιγηρία που φλέγεται από κοινωνικοπολιτικές αναταραχές τη δεκαετία του ’80. Μια κοινωνία που ξεφεύγει πολύ από την ελληνική και μας γνωρίζει ήθη και έθιμα διαφορετικά με παραδόσεις που πολλές φορές φαντάζουν παράξενες στα δικά μας μάτια. Η Γετζιντέ και ο Ακίν, είναι ένα νέο ζευγάρι, που ξεκινά την πορεία της κοινής τους ζωής με όνειρα και ελπίδες για το μέλλον τους. Δύο άνθρωποι που είναι εξαιρετικά καλλιεργημένοι, βαδίζουν σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής τους, είναι οικονομικά ανεξάρτητοι και απαλλαγμένοι από κάθε είδους προκαταλήψεις καλούνται να ικανοποιήσουν τις πιέσεις της οικογένειας τους για την αδυναμία τους να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο.

Μέσα σε ένα καθεστώς που επιτρέπει την πολυγαμία οι συγγενείς του Ακίν θα του φέρουν μια καινούργια σύζυγο προκειμένου να του χαρίσει τους πολυπόθητους διαδόχους χωρίς να το γνωρίζει η Γετζιντέ. Μια κοπέλα που είναι η ίδια στερημένη από το χάδι της μάνας καθώς πέθανε στη γέννα και οι σύζυγοι του πατέρα της την περιφρονούσαν δεν θα δεχτεί με καλό μάτι τη νέα σύζυγο του Ακίν. Παράλληλα όμως θα προβεί σε κινήσεις που είναι ενάντια στις πεποιθήσεις της προκειμένου να καταφέρει να γίνει πρώτη εκείνη μητέρα για να εδραιώσει τη θέση της στα μάτια του άντρα της. Ο κλοιός που σφίγγει γύρω από το ζευγάρι θα κλονίσει ανεπανόρθωτα τη σχέση τους και θα τους απομακρύνει συναισθηματικά.

Η Αντεμπάγιο δημιουργεί ένα πολυσύνθετο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε μια οικογένεια τονίζοντας πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες σε έναν γάμο. Πλέκει μια ιστορία αγάπης και αμοιβαίου σεβασμού ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που ζουν και αναπνέουν μέσα σε μια κοινωνία που βριθεί από προκαταλήψεις, είναι κολλημένη στις παραδόσεις και διακατέχεται από αυταρχικότητα. Με φόντο την έκρυθμη πολιτική ατμόσφαιρα της Νιγηρίας, που είναι γεμάτη βία, πραξικοπήματα και εκλογές από το πουθενά, αλλά και την κουλτούρα αυτής της χώρας που μαγεύει τους αναγνώστες με τις μυρωδιές της, τα χρώματα και τα τοπία της χτίζεται ένα μυθιστόρημα αφοσίωσης στους οικογενειακούς δεσμούς. Όπως αναφέρει και η ίδια η συγγραφέας διδάσκονται από πολύ μικρή ηλικία ότι η οικογένεια είναι κάτι πολύ ιερό και οι άνθρωποι που μοιράζεσαι το ίδιο αίμα είναι εξίσου πολύ σημαντικοί. Αλλά είναι και μια ιστορία ενός ανθρώπου που θέλει να καλύψει το κενό που αισθάνεται μέσα του ότι δεν ανήκει πουθενά, σε καμιά οικογένεια, και που τον σπρώχνει να δημιουργήσει τη δική του για να νιώσει το πιο ουσιώδες συναίσθημα. Ότι είναι ένα ανθρώπινο ον.

Το «Μείνε μαζί μου» είναι ένα εξαιρετικά συγκινητικό βιβλίο που υμνεί την αγάπη. Την αγάπη σε όλες τις μορφές της. Αυτή που μεταφράζεται ως έρωτας ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα αλλά και αυτής που αισθάνεται μια μάνα για το παιδί της. Και στο όνομα της αγάπης κάνουμε πολλές θυσίες. Θυσίες που μας καταρρακώνουν ψυχολογικά και συναισθηματικά προκειμένου να χαρίσουμε στους αγαπημένους μας ανθρώπους χαμόγελα γεμάτα ελπίδα για το αύριο.

Η πλοκή του βιβλίου εναλλάσσεται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν αλλά και ανάμεσα στη Γετζιντέ και στον Ακίν παρουσιάζοντας στους αναγνώστες τις σκέψεις και των δυο τους αλλά και τις καταστάσεις που τους οδήγησαν οι πράξεις τους ώστε να ευχαριστήσουν ο ένας τον άλλον. Η γραφή της Αντεμπάγιο είναι απλή, μεστή δημιουργώντας ένα καλοδουλεμένο πόνημα καθιερώνοντας την ως συγγραφέα παρ’ όλο που το «Μείνε μαζί μου» αποτελεί το πρώτο της βιβλίο. Μεγαλωμένη μέσα στην ίδια κοινωνία που περιγράφει στις σελίδες του καταφέρνει να βγάλει προς τα έξω όλα όσα βιώνουν οι άνθρωποι που ζουν σε μια χώρα με ιδιαίτερα ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Μας κάνει κοινωνούς της καθημερινότητας των ηρώων της με μια εξαιρετική ευκολία στη ροή της ιστορίας που έχει πλάσει δημιουργώντας μας αισθήματα αλληλεγγύης για όλους αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά.

Ένα βιβλίο που θα κερδίσει την καρδιά και την ψυχή σας και θα σας κάνει να αισθανθείτε ποικίλα συναισθήματα. Υφαίνει έναν ιστό αγάπης και αφοσίωσης μέσα από μια ιστορία που είναι παράλληλα τραγική και θλιβερή. Μια χώρα με τόσο διαφορετική κουλτούρα από τη δική μας που εισβάλει στην καθημερινότητα μας μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου δείχνοντας μας πόσο πολύπλοκη μπορεί να είναι η αγάπη.

Στη Νιγηρία της δεκαετίας του ’80 ένα νέο κι ερωτευμένο ζευγάρι, η Γετζιντέ και ο Ακίν, ξεκινούν την κοινή τους ζωή γεμάτοι όνειρα κι ελπίδες. Αλλά η δυσκολία τους να κάνουν παιδί –και το παραδοσιακό καθεστώς της πολυγαμίας– σφίγγει τον κλοιό της κοινωνίας γύρω τους και τραντάζει τη σχέση τους συθέμελα…

"Έφερες καινούρια γυναίκα στο σπίτι και θυμώνεις κι από πάνω; Πότε την παντρεύτηκες; Πέρυσι; Πριν έναν μήνα; Πότε θα μου το έλεγες; Ε; Εσύ κι αυτή η …."

"Μην το πεις, γυναίκα, μην πεις τη λέξη. Το στόμα σου θέλει λουκέτο".

"Αφού, λοιπόν, δεν έχει λουκέτο, θα το πω ρε παλιο…"

Αυτό ήταν το πρώτο σημείο που με εξέπληξε το βιβλίο. Στη Νιγηρία του 1980 μια σύγχρονη και δυναμική γυναίκα, η οποία ωστόσο πρέπει να ακολουθήσει τα ήθη ή τα έθιμα της πατρίδας της, μπορεί και σηκώνει το παράστημά της. Και το κάνει. Να αποκαλεί μάλιστα τον σύζυγό της μ' αυτόν τον τρόπο… Είναι σημαντικό πως το βιβλίο σε εμπλέκει συναισθηματικά και σε βάζει να κάθεσαι και στις δύο θέσεις. Του συζύγου και της συζύγου. Και κατανοείς και τους δύο. Το βιβλίο προχωρά εξιστορώντας τη ζωή τους με ένα κεφάλαιο αφιερωμένο σε εκείνον και το επόμενο σε εκείνη. Όμορφη γλώσσα, ανάλυση χαρακτήρων χωρίς επιτήδευση και ψυχολογικά "τερτίπια". Πιστεύω πως όλη η ομορφιά του οφείλεται στο ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό. Με αληθινούς ανθρώπους και χαρακτήρες. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.