ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Λίτσα Κοντογιάννη

Ένα πολύ δυνατό βιβλίο με θέμα που οι περισσότεροι από μας, ακόμα και σήμερα, συνήθως το προσπερνάμε, προσπαθούμε να το αγνοήσουμε, να του δώσουμε πιο ήπια ονόματα, λες και έτσι θα καταφέρουμε να εξορκίσουμε το κακό από τη ζωή μας.

Ναι αγαπητοί φίλοι, μιλάμε για τον Καρκίνο, μια πολύ «μοντέρνα» και απόλυτα «δημοκρατική» ασθένεια, που δεν κάνει ηλικιακές ή οικονομικές διακρίσεις.

Αυτό το βιβλίο είναι μια κατάθεση ψυχής γιατί μιλάει για το προσωπικό βίωμα της κυρίας Δαφτσίδου, για τον δικό της πόλεμο με τον καρκίνο του μαστού βήμα βήμα, και μέσα από τη λυρική γραφή της συγγραφέως εμείς συμπάσχουμε συναισθηματικά μαζί της, συγκινούμαστε, και η ίδια καταφέρνει να μεταδώσει δύναμη και αισιοδοξία σε όσους πάσχουν από αυτή την ασθένεια.

Και όσο κι αν φαίνεται απίθανο ή έστω περίεργο, ναι, ο καρκίνος μπορεί να γίνει το ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ, στη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, και να ζήσει κανείς κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και να εκτιμήσει τα αυτονόητα. Ζωντανή απόδειξη είναι η ίδια.

Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου γεννά πληθώρα συναισθημάτων και σκέψεων που είναι αριθμητικά αδύνατον να αποτυπωθούν σε μερικές γραμμές.

«Το μόνο που έχει σημασία, τελικά, είναι ότι είμαι ακόμα εδώ! Είμαι ακόμα εγώ! Κλαίω, γελάω, ονειρεύομαι, ελπίζω, ζω!»

Και δεν υπάρχει νύχτα που να μην πολεμήσει τους δαίμονές της. Όμως, πάντα σηκώνεται το πρωί, για να λέει στον καρκίνο «Φτου ξελευτερία!»