Τρία βασικά ερωτήματα βασανίζουν την αριστερά για το παλαιστινιακό ζήτημα, τώρα που οι G8 προωθούν την πρωτοβουλία για την "ευρύτερη Μέση Ανατολή" :

Το πρώτο είναι η σχέση αντισημιτισμού και αντισιωνισμού. Εδώ κυριαρχεί μια τεράστια σύγχυση που καλλιεργείται μάλιστα απ` τις πιο αντίθετες πλευρές. Απ` τη μια η φασιστική δεξιά και από την άλλη το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ ταυτίζουν τους Εβραίους σαν έθνος με την ιδεολογία και την πολιτική του σιωνισμού που είναι όργανο του ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Για μας αντισημιτισμός καιι αντισιωνισμός είναι δύο αντίθετες εντελώς πολιτικές γραμμές. Ο αντισιωνισμός είναι μια ακραία αντιδραστική και ρατσιστική θεωρία και πολιτική ενώ η αντιπαράθεση με τη σιωνιστική ιδεολογία είναι δημοκρατικό και αντιιμπεριλιστικό καθήκον μας.

Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με το ίδιο το κράτος του Ισραήλ. Η απελευθέρωση του παλαιστινιακού λαοού προϋποθέτει κατά τη γνώμη μας μια ξεκάθαρη στρατηγική διάλυσης του σημερινού σιωνιστικού κράτος του. Για την πλειοψηφία της αριστεράς αυτό ούτε ξεκάθαρο είναι αλλά ούτε αποδεκτό πολύ περισσότερο. Το κύριο επιχείρημα αυτής της αριστεράς είναι το "δικαίωμα της αυτοδιάθεσης" που ισχύει για όλους τους λαούς και τα έθνη. Υποστηρίζουμε ότι τα εθνοτικά δικαιώματα στην εποχή του ιμπεριαλισμού είναι δικαιώματα μόνο των καταπιεσμένων εθνών και όχι των κυρίαρχων και καταπιεστικών εθνών. Στην Παλαιστίνη σήμερα καταπιεσμένο έθνος είναι μόνο οι άραβες παλαιστίνιοι.

Το τρίτο ερώτημα αφορά τη στάση της αριστεράς απέναντι στην τακτική τρομοκρατίας της ισλαμικής αντίστασης ενάντια στους σιωνιστές. Η αφετηρία μας είναι ότι πριν απ` όλα είμαστε κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και ότι η απομόνωση του αντιδραστικού ισλαμισμού έχει μόνο μια προϋπόθεση ουσιαστικά, το χτίσιμο της αριστερής εναλλακτικής λύσης.

Τα κείμενα που παρουσιάζουμε δίνουν κατά τη γνώμη μας ξεκάθαρες και πειστικές απαντήσεις σ` αυτά τα ερωτήματα.

(από τον πρόλογο του βιβλίου)