«Μια φορά και δυο καιρούς» ζούσε μια πριγκίπισσα στριφνή, άκαρδη, εγωίστρια, δύστροπη και κακομαθημένη που βασάνιζε τους γύρω της και φυσικά δεν είχε φίλους. Μια μέρα πέρασε ένας μάγος από το παλάτι της και της πραγματοποίησε τη μοναδική ευχή της: της χάρισε τις μεγαλύτερες βλεφαρίδες του κόσμου! Πόσο μεγάλη τιμωρία αποδείχθηκε αυτό για τον εγωισμό της! Οι βλεφαρίδες της κάθε μέρα μεγάλωναν και πιο πολύ κι έτσι η πριγκίπισσα άρχισε να ψάχνει τον μάγο για να τη σώσει. Αυτό το ταξίδι θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή!



Πανέμορφη ιστορία, γεμάτη αλληγορίες και ανατροπές, συγκινητική και άκρως διδακτική. Με συνεπήρε από την αρχή, χάρη στο πλούσιο λεξιλόγιο της συγγραφέως, και δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω, γιατί ήθελα σε κάθε σελίδα να μάθω τη νέα γνωριμία της κακόκαρδης κοπέλας. Μα τι όμορφα και εύληπτα που περνάνε τα μηνύματα μέσα από το κείμενο! Δίνεται έμφαση στα μειονεκτήματα του εγωισμού και στα προτερήματα της αγάπης, της δοτικότητας, του μοιράσματος, της αλληλεγγύης και της εμπιστοσύνης. Κάθε νέα φιλία που δημιουργεί η πριγκίπισσα της ανοίγει όλο και πιο πολύ τα μάτια και τη βοηθά να διαπιστώσει πόσο κακό έκανε μέχρι χτες στον εαυτό της μα και στους γύρω της. Χαρά, αγάπη, βοήθεια, νοιάξιμο είναι αρετές που τα μικρά παιδιά οφείλουν να μάθουν, να ενστερνιστούν και ν’ αγαπήσουν, όχι τόσο για να είναι εντάξει με τους άλλους γύρω τους αλλά για να είναι τα ίδια ευτυχισμένα, κάτι δύσκολο και σπάνιο στην εποχή μας.



Η εικονογράφηση δίνει με τη σειρά της υπόσταση στο κείμενο, μιας κι εκτός από την εξαιρετική απεικόνιση, μου έκανε εντύπωση η ματιά της κυρίας Francesca dell’ Orto απέναντι στην πρωταγωνίστρια της ιστορίας: η πριγκίπισσα δεν είναι πουθενά μεγαλύτερη σε διαστάσεις από τους συνανθρώπους της και ποτέ δεν είναι στο επίκεντρο της εικόνας. Πάντα θα τη βρίσκεις κάπου χαμηλά, κάπου στη μέση, κάπου ψηλά, διακριτικά όμως και σχεδόν αόρατη, κάτι που τονίζει τον ρόλο που πρέπει να κρατά κανείς στη ζωή του: χαμηλό κεφάλι, ταπεινότητα, να είμαστε μέρος του γύρω μας κόσμου και να μην ξεχωρίζουμε. Πειραματισμοί με τα χρώματα που μπορεί να χαρίσει η φύση, πρωτοποριακές μέθοδοι ζωγραφικής, είναι χαρακτηριστικά που θα αγαπήσουν τα μικρά παιδιά και θα απολαύσουν οι μεγάλοι.



«Η πριγκίπισσα με τις μεγάλες βλεφαρίδες» είναι ένα εξαιρετικό αλληγορικό κείμενο, γεμάτο ιδέες και νοήματα, μεστό, έξυπνο και με ένα ευρηματικό φινάλε που μου έφερε ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη!